Βάσω & Χάιδω Γαρίτση: Δύο αδέλφια ανανεώνουν την κτηνοτροφία στη Νέα Τρίγλια Χαλκιδικής
Μια παλιά φωτογραφία ενός μικρού αγοριού πάνω σε ένα γαϊδουράκι, με τον πατέρα του να στέκεται δίπλα, έμελλε να γίνει, μετά από χρόνια, το σύμβολο μίας οικογενειακής αγροτικής επιχείρησης που περνά από γενιά σε γενιά εδώ και δεκαετίες.
Έχοντας ως συντεταγμένες την εκπαίδευση και τον εκσυγχρονισμό, ο «Μικρός Τσέλιγκας» της οικογένειας Γαρίτση, στη Νέα Τρίγλια Χαλκιδικής, έχει περάσει με επιτυχία στη νέα γενιά και συγκεκριμένα στην 26χρονη Βάσω και στην 22χρονη Χάιδω Γαρίτση. Δύο νέες αγρότισσες –με σπουδές ζωοτεχνίας και τυροκομίας αντίστοιχα– συνεργάζονται με τη βοήθεια του πατέρα τους, Βασίλη (το μικρό αγόρι της φωτογραφίας), για να παραδώσουν στους καταναλωτές γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν παραχθεί με αγάπη και μεράκι.
«Είμαστε η πέμπτη γενιά της οικογένειας που ασχολείται με τον αγροτικό τομέα. Ο πατέρας μας από πολύ μικρή ηλικία μάς έπαιρνε μαζί του στα ζώα, οπότε η επαγγελματική ενασχόληση με τον αγροτικό τομέα ήταν για εμάς μία επιθυμία που ξεκίνησε από νωρίς. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Σήμερα, εκτρέφουμε πρόβατα και λίγα κατσίκια και καλλιεργούμε τις δικές μας ζωοτροφές για να καλύψουμε τις ανάγκες τους. Έπειτα, μεταποιούμε ένα μέρος του γάλακτός μας σε αιγοπρόβειο τυρί, παραδοσιακό πρόβειο γιαούρτι και ανθότυρο», αναφέρει στην «ΥΧ» η Βάσω.
Με όχημα την εκπαίδευση η εκτροφή και η τυροκομία
Η κατεύθυνση της εκπαίδευσης ως μέσου εξέλιξης της επιχείρησής τους είχε ξεκινήσει ήδη από τον πατέρα τους, ο οποίος φοίτησε στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων και έδωσε το κίνητρο στα δύο κορίτσια να εκπαιδευτούν πριν αναλάβουν την οικογενειακή επιχείρηση. «Στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων φοίτησε και η Χάιδω, ενώ εγώ έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου στο ΤΕΙ Θεσσαλίας, στο τμήμα ζωικής παραγωγής», αναφέρει η Βάσω.
Όπως εξηγεί, το γεγονός ότι «ο πατέρας μας είχε ολοκληρώσει τις συγκεκριμένες σπουδές μάς έδινε κίνητρο να ακολουθήσουμε και εμείς το ίδιο. Γιατί πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει στην εξέλιξη ενός ανθρώπου, η οποία δεν σταματά ποτέ, σε όποια ηλικία και αν είναι κάποιος».
Η απόκτηση γνώσης έχει βοηθήσει τη Βάσω και τη Χάιδω να χωρίσουν και τις αρμοδιότητες στις καθημερινές τους εργασίες. «Εγώ ασχολούμαι με τα ζώα, μαζί με κάποιους μόνιμους εργάτες, που είναι πλέον σαν οικογένειά μας. Πραγματοποιώ, επίσης, τα δρομολόγια και μοιράζω τις παραγγελίες. Η Χάιδω έχει αναλάβει το κομμάτι της μεταποίησης, στο τυροκομείο που δημιούργησε ο πατέρας μας μετά την επιστροφή του από τις σπουδές του και το οποίο αναπτύχθηκε σιγά σιγά», εξηγεί η 26χρονη κτηνοτρόφος.
Προϊόντα και προώθηση
Τα προϊόντα που παράγει ο «Μικρός Τσέλιγκας» είναι πρόβειο γιαούρτι, ανθότυρο και λευκό τυρί. Όπως επισημαίνει η ίδια, «τώρα κάνουμε δοκιμές για γραβιέρα και σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε την παραγωγή για κρέμες και ρυζόγαλα».
Η προώθηση των προϊόντων πραγματοποιείται από τις ίδιες, σε τοπικά σημεία συνάντησης με τους πελάτες. Πραγματοποιούν δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μάθει το κοινό τα προϊόντα τους, ενώ αυτό το διάστημα βρίσκονται στη διαδικασία δημιουργίας της δικής τους ιστοσελίδας.
Η γυναικεία δύναμη στην ύπαιθρο
Μιλώντας για τη θέση της γυναίκας στην αγροτική παραγωγή, η νεαρή κτηνοτρόφος είναι ξεκάθαρη: «Η γυναίκα έχει πια πολύ σημαντική θέση. Και πολλές φορές είναι καλύτερη, γιατί μπορεί να οργανώσει τις δουλειές, να χειριστεί την τεχνολογία, να κάνει δηλαδή πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Δεν είναι θέμα φύλου, είναι θέμα όρεξης». Η ίδια και η αδελφή της αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νέας γενιάς γυναικών, που επαναπροσδιορίζουν την κτηνοτροφία με γνώσεις, συνέπεια και όραμα, αλλά και με τη βαθιά συναισθηματική σχέση που τις συνδέει με τα ζώα και τη γη τους.
Όπως τονίζει η Βάσω, οι δυσκολίες του επαγγέλματος είναι πολλές, όπως το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι ασθένειες. «Τώρα, με την ευλογιά και την κατάσταση που επικρατεί, πολλοί απογοητεύονται, αλλά δεν πρέπει να τα παρατάμε. Η κτηνοτροφία είναι η ζωή μας. Πολλά επαγγέλματα εξαρτώνται από αυτήν. Είναι κρίμα να μας στερούν τα όνειρα. Εγώ φοβάμαι μη μου στερήσουν αυτό που αγαπώ. Αλλά πρέπει να πατάμε στα πόδια μας γερά και να λέμε “ό,τι κι αν γίνει, θα το ξανακάνω, και θα το κάνω καλύτερα”».
Η δική τους ιστορία, μια ιστορία οικογενειακής συνέχειας, αγάπης για τα ζώα και πίστης στον κόπο, δείχνει πως η ελληνική ύπαιθρος έχει ακόμη παλμό. Και ότι η νέα γενιά, ιδίως οι γυναίκες, δεν αρκείται στο να κρατά την παράδοση, αλλά παλεύει να της δώσει νέο περιεχόμενο, με σεβασμό, γνώση και επιμονή.
