Στην αρχή της εβδομάδας, ανέλαβε τα καθήκοντά του ο νέος υπουργός Γεωργίας των ΗΠΑ. Μετά την ορκωμοσία του, επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο, με μία αντιπροσωπευτική ομάδα εκπροσώπων του αγροδιατροφικού τομέα και της περιφέρειας. Σε αυτό το σκηνικό, ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε τη δημιουργία επιτροπής ανώτατων κυβερνητικών και κρατικών στελεχών, που σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα θα κληθεί να απαντήσει και να προτείνει πολιτικές για τέσσερα συγκεκριμένα θέματα, που απαρτίζουν το πλαίσιο «Για την Ευημερία του Αγροτικού Τομέα και της Υπαίθρου».
Το ίδιο διάστημα, συζητήθηκε σε Επιτροπή της Ελληνικής Βουλής η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και η εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας σε αυτή. Το σκηνικό ήταν κάπως διαφορετικό. Ένας αριθμός βουλευτών συζήτησε με δύο πανεπιστημιακούς τις πολιτικές για έναν τομέα, που για πολλούς θεωρείται ικανός να συμπαρασύρει αναπτυξιακά το σύνολο της αγροδιατροφής.
Απουσίαζε, βέβαια, ένα μεγάλο τμήμα αυτών που διαθέτουν την ειδική γνώση. Απουσίαζαν πρωτίστως οι παραγωγικοί εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων, της επεξεργασίας και διακίνησης κτηνοτροφικών προϊόντων. Και για την διαιώνιση αυτής της κατάστασης, φέρουν τεράστια ευθύνη τα αρμόδια υπουργεία, αλλά και το πολιτικό σύστημα ευρύτερα, ακόμα και οι ίδιοι οι παραγωγοί.
Ίσως για αυτό τελικά, και ενώ βρισκόμαστε εν μέσω «αναπτυξιακών κτηνοτροφικών προγραμμάτων», η παραγωγή κρέατος και γάλακτος φθίνουν, οι εισαγωγές διευρύνονται και οι νέοι αρνούνται να γίνουν κτηνοτρόφοι.
Δημοσιεύτηκε στην “ΥΧ” στις 28/4
