Η εταιρεία ΛΑΡΚΟ ιδρύθηκε το 1963 στην περιοχή της Λάρυμνας Φθιώτιδας. αποτέλεσε Μαζί με τη γεωργία -παρά τον μικρό γεωργικό κλήρο- και τον τουρισμό, που χρόνο με τον χρόνο έδειχνε έναν δυναμισμό, η εταιρεία από την πρώτη στιγμή αποτέλεσε τον έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες της τοπικής οικονομίας. Η εξόρυξη της πρώτης ύλης (σίδερο και νικέλιο) γίνεται από μεταλλεία της περιοχής και από άλλα της χώρας.
Στο εργοστάσιο της Λάρυμνας εργάζονται πάνω από 1.000 άτομα και σχεδόν στο σύνολό τους είναι κάτοικοι των γύρω οικισμών της Φθιώτιδας και της Βοιωτίας. Οι εργαζόμενοι συμβάλλουν σημαντικά στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Μετά από την εκκαθάριση της παλαιάς ΛΑΡΚΟ, το 1989 ιδρύθηκε η νέα ΛΑΡΚΟ, με μετόχους την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, τη ΔΕΗ και τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.
Στρεβλή η διαχείριση
Η διαχειριστική ανεπάρκεια της εταιρείας για πολλές δεκαετίες δημιούργησε μεγάλα οικονομικά ανοίγματα, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να βρίσκεται σήμερα σε δύσκολη θέση. Σύμφωνα με τον Γιώργο Κάζα, εργαζόμενο στην επιχείρηση και πρώην πρόεδρο εργαζομένων του Σωματείου, η κατάσταση φαίνεται αδιέξοδη: «Η επιχείρησή μας αποτελεί για πολλές δεκαετίες τη μοναδική στην Ευρώπη, συμβάλλοντας στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αλλά και της περιοχής μας. Όπως είναι γνωστό η ΛΑΡΚΟ, δραστηριοποιείται και σε άλλες περιοχές της χώρας μας, στην Εύβοια, τη Βοιωτία, τη Φλώρινα και την Καστοριά. Η βιομηχανία συμβάλλει σε έναν κύκλο εργασιών που εμπλέκονται πάνω από 12.000 ΑΦΜ, ενισχύοντας έτσι την οικονομία και την απασχόληση στη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, η παραγωγή μας φεύγει στις ξένες αγορές ως πρώτη ύλη. Ποτέ δεν επιχειρήθηκε μια καθετοποίηση της διαδικασίας που θα οδηγούσε στην παραγωγή δευτερογενών προϊόντων, τα οποία θα έδιναν υψηλή προστιθέμενη αξία και θα ανέβαζαν θεαματικά τα κέρδη της επιχείρησης και της χώρας. Τα οικονομικά ανοίγματα των τελευταίων δεκαετιών οδήγησαν την επιχείρηση στο χείλος του γκρεμού, κινδυνεύοντας ακόμη και με κλείσιμο, αν δεν βρεθεί βιώσιμη λύση. Οι συνέπειες θα είναι σημαντικές και θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την τοπική κοινωνία».
Η τιμή του νικελίου στην παρούσα περίοδο σημειώνει μεγάλη κάμψη, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να δουλεύει με παθητικό.
Το λειτουργικό κόστος είναι μεγαλύτερο από τα έσοδα της επιχείρησης και έτσι το πρόβλημα διογκώνεται.
