Pekka Pesonen: Δεν µπορούν να δηµιουργηθούν «µέγα φάρµες» στη Μεσόγειο
Πέκκα Πεσόνεν, γενικός
γραµµατέας COPA COGECA
Στα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν οι συνεταιρισµοί πανευρωπαϊκά, παρά τον σηµαντικό ρόλο που διαδραµατίζουν, αναφέρεται µιλώντας στην «ΥΧ» ο γενικός γραµµατέας COPA COGECA. Ο Πέκκα Πεσόνεν δεν διστάζει να επιρρίψει ευθύνες και στην Ε.Ε. για τις πολιτικές που ακολουθεί.
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την ελληνική συνεταιριστική δράση;
Είναι πολύ αξιοσηµείωτη η προσαρµοστικότητα των ελληνικών συνεταιρισµών και της αγροτικής παραγωγής, ειδικά στο πλαίσιο της κρίσης που βιώνει η ελληνική οικονοµία. Ξέρω ότι πολλοί συνάδελφοί µου έχουν µεγάλο σεβασµό απέναντι στην ελληνική συνεταιριστική δράση και έχουν παρατηρήσει τα καλά αντανακλαστικά της. Σε επίπεδο προκλήσεων, κατά τα λοιπά, αντιµετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες και προκλήσεις µε τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς συνεταιρισµούς µέσα σε ένα ανταγωνιστικό τοπίο που απαιτεί πρόσβαση σε νέες αγορές, στην πίστωση και στις νέες τεχνολογίες.
«Είναι αδιανόητο να μην έχει πληρωθεί το προϊόν που έχει ήδη καταναλωθεί»
Η Ε.Ε. και οι Η.Π.Α. διεξάγουν συνοµιλίες για µια πιθανή νέα διεθνή συµφωνία για τη διευκόλυνση του εµπορίου. Στη συµφωνία αυτή προβλέπεται µια εντελώς διαφορετική προσέγγιση για τα προϊόντα Γεωγραφικών Ενδείξεων και για τη Βιοτεχνολογία, ζητήµατα µεγάλης σηµασίας για την Ελλάδα. Ποια είναι η θέση σας γι’ αυτά;
Θα πρέπει να στηρίξουµε αυτή τη διαδικασία, καθώς οι δύο πλευρές της διαπραγµάτευσης αποτελούν τεράστιο κοµµάτι της παγκόσµιας οικονοµίας. Αυτό δεν σηµαίνει ότι αποδεχόµαστε εκ προοιµίου το αποτέλεσµα. Θέλουµε να βεβαιωθούµε ότι αυτό θα είναι ισορροπηµένο και θα µας εξασφαλίσει πιο ανταγωνιστική πρόσβαση στην αµερικανική αγορά αλλά και µείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών στις διµερείς εµπορικές συναλλαγές. Σε αυτό το θέµα είµαστε λίγο απογοητευµένοι, παρακολουθώντας τη διαδικασία των διαπραγµατεύσεων. Το άλλο µεγάλο θέµα είναι οι ρυθµιστικές προσεγγίσεις στο εµπόριο. Για παράδειγµα, έχουµε ένα πολύ αυστηρό σύστηµα προεκκαθάρισης για τα φρούτα και τα λαχανικά και αυτό αυξάνει σηµαντικά το κόστος εµπορίου για τους ευρωπαϊκούς φορείς στις Η.Π.Α.. Επίσης, αποκλείονται απολύτως κάποιες οµάδες παραγωγών, στο όνοµα της διατροφικής ασφάλειας. Για παράδειγµα, το ευρωπαϊκό βοδινό. Ξέρουµε ότι αυτό είναι ασφαλές, γιατί έχει ελεγχθεί. Το αµερικανικό βοδινό δεν έχει ελεγχθεί.
Η ελληνική γεωργία αλλά και η ευρωπαϊκή, ακόµα και οι πιο ανταγωνιστικοί τοµείς της, όπως η παραγωγή γάλακτος, πλήττονται από τις αυξοµειώσεις των τιµών. Τι θα µπορούσε να γίνει για να αντιµετωπιστεί αυτό το φαινόµενο;
Οι Ευρωπαίοι παραγωγοί θα επιβιώσουν αλλά το θέµα είναι πόσοι και ποια δοµή θα έχει ο αγροτικός τοµέας µετά από αυτές τις διακυµάνσεις τιµών. Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να είναι ένα πρόβληµα που δεν θα µπορέσουµε να ξεφορτωθούµε. Γι’ αυτό πρέπει να επιστρατεύσουµε διάφορα µέτρα, ώστε να αντιµετωπίσουµε την κατάσταση. Ένα πολύ βασικό βήµα είναι να οργανωθούν οι παραγωγοί. Για τον λόγο αυτόν προωθούµε τους συνεταιρισµούς, οι οποίοι σύµφωνα µε τις διαπιστώσεις της Κοµισιόν, έχουν σταθεροποιήσει την αγορά και έχουν εξασφαλίσει πιο υψηλά επίπεδα τιµών σε τοµείς, όπως αυτός του γάλακτος. Αυτό, όµως, από µόνο του δεν αρκεί, αν δεν υπάρξει νοµοθεσία από την Ε.Ε. που να αποτελέσει ένα είδος σηµείου αναφοράς για να χτίσουµε σε αυτό.
«Συνάδελφοι μου έχουν μεγάλο σεβασμό απέναντι στην ελληνική συνεταιριστική δράση και έχουν παρατηρήσει τα καλά αντανακλαστικά της»
Η µεγάλη αύξηση της παγκόσµιας ζήτησης για τρόφιµα τα χρόνια που έρχονται θέτει νέα δεδοµένα στον δηµόσιο διάλογο για το µέλλον της αγροτικής πολιτικής. Ορισµένοι, για παράδειγµα, ισχυρίζονται ότι πρέπει µε κάποιον τρόπο να ισχυροποιηθούν οι πιο µεγάλες εκµεταλλεύσεις. Εσείς τι λέτε γι’ αυτό;
Είναι προφανές ότι αν στην Ελλάδα επιβαλλόταν επέκταση των αγροτικών µονάδων ως το µόνο εργαλείο, τότε πρακτικά θα εκριζώναµε τις καλλιέργειες από κάθε νησί. Αυτό δε γίνεται. Νοµίζω ότι η δύναµη της ευρωπαϊκής γεωργίας είναι η ευελιξία της. Υπάρχει, βέβαια, περιθώριο για κάθε αγρότη να αναπτύξει την επιχείρησή του. Έχουµε δει καλά αποτελέσµατα στον τοµέα της βιολογικής καλλιέργειας σε κάποιες χώρες από τον συνδυασµό των σχετικά µεγαλύτερων δοµών µε την εξειδίκευση, αλλά και από το σωστό µάρκετινγκ του προϊόντος. Αυτό το τρίπτυχο πράγµατι επιτυγχάνει καλύτερα αποτελέσµατα στην αγορά, όµως δεν είναι µια συνταγή για όλους. Οµάδες παραγωγών στη Μεσόγειο δεν µπορούν να δηµιουργήσουν «µέγα φάρµες».
Οι λιανέμποροι εκμεταλλεύονται τη δύναμη τους στην αγορά
Ένα άλλο «χαστούκι», όπως λέτε, στους παραγωγούς είναι και οι πρακτικές των αλυσίδων λιανικής απέναντί τους…
Παρέχουµε στο λιανικό εµπόριο προϊόντα της καλύτερης δυνατής ποιότητας, ωστόσο, δυστυχώς το λιανεµπόριο δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται. Μιλώντας συγκεκριµένα, έχουµε δει την εφαρµογή άδικων πρακτικών.
Παραδοσιακά στην Ελλάδα, γνωρίζω ότι οι παραγωγοί αργούν πολύ να πληρωθούν -πάνω από 100 µέρες από την παράδοση των προϊόντων τους. Δεν µπορώ να διανοηθώ ότι σε µια εποχή που έχουν προχωρήσει τα συστήµατα µηχανογράφησης, γίνονται τέτοια πράγµατα. Είναι ανήκουστο.
Είναι πραγµατικά αδιανόητο να µην έχει πληρωθεί το προϊόν που έχει ήδη καταναλωθεί, επειδή κάποιοι εκµεταλλεύονται τη δύναµή τους στην αγορά. Αυτό που θα θέλαµε να δούµε είναι η Ευρώπη να δηµιουργεί ένα νοµικό πλαίσιο, όχι για να ρυθµίζει τα πάντα βάσει νόµου αλλά για να εξοµαλυνθεί η λειτουργία της διατροφικής αλυσίδας.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Νικολακοπούλου
Προφίλ
Έχει πτυχίο στη γεωργία (Πανεπιστήµιο Ελσίνκι), ενώ έχει εξειδικεύσει τις σπουδές του σε θέµατα, όπως η αγροτική οικονοµία και πολιτική. Διορίστηκε στη θέση του γενικού γραµµατέα της COPA (του συνδικαλιστικού οργάνου των Ευρωπαίων αγροτών) το 2006. Έναν χρόνο νωρίτερα ήταν υπουργός Αγρών και Δασών στη Φινλανδία. Το διάστηµα 1997 έως 2005 διατέλεσε σύµβουλος επί των γαλακτοκοµικών και της κτηνοτροφίας στις Βρυξέλλες και έχει δουλέψει για φινλανδικές εταιρίες γαλακτοκοµικών αλλά και κτηνοτροφικούς συνεταιρισµούς.