Αντιπαράθεση στα άκρα

της Τάνιας Γεωργιοπούλου

«Σας καλούμε σε διάλογο, είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα» λέει η κυβέρνηση. «Δεν συζητάμε καθόλου αν δεν υποχωρήσετε σε όλα» απαντούν οι αγρότες.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτή η στάση, και από τις δύο πλευρές, δεν υπάρχει περίπτωση να φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σε μια αντιπαράθεση, βέβαια, διεκδικείς τα πάντα για να κερδίσεις τα περισσότερα. Είναι θέμα τακτικής. Όμως έγιναν πολλά λάθη –ήταν και το έδαφος εύφορο, εφόσον περισσεύει η οργή- με αποτέλεσμα η αντιπαράθεση να οδηγηθεί στα άκρα. Τα προβλήματα, οι απόψεις, οι ιδέες, τα στοιχεία, η πραγματικότητα, θάβονται κάτω από τον τσαμπουκά.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, πρόκειται για έναν καβγά όπου η κάθε πλευρά δείχνει τα δόντια της στην άλλη, περιμένοντας ποιος θα φοβηθεί πρώτος, ποιος θα κάνει «πίσω». Απλώς τσακωνόμαστε.

Ψυχραιμία, από τη μία, δεν σημαίνει «τσάι και συμπάθεια», αλλά στρατηγική και αντίληψη του περιβάλλοντος και της πραγματικότητας στη δεδομένη συγκυρία. Και πρόσκληση για διάλογο, από την άλλη, δεν σημαίνει «σας κάνουμε τη χάρη να σας ακούσουμε, πρέπει να είσαστε ευχαριστημένοι».

Το αδιέξοδο δεν πρόκειται να ωφελήσει κανέναν, ούτε τους αγρότες, ούτε την κοινωνία, ούτε την κυβέρνηση, και είναι κρίμα κάποιοι να ποντάρουν σε αυτό.

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η κανονική προσπάθεια συνεννόησης και εξεύρεσης λύσης είναι σημαντική.

Αυτή τη στιγμή, στον αγώνα των αγροτών έχει ποντάρει όλη η κοινωνία –εκτός βέβαια από όσους θεωρούν ότι η κρίση δεν τους αγγίζει- ας μην πάει χαμένη η ευκαιρία από αδιαλλαξία.