Μαγνησία: Οι βιοκαλλιεργητές ελαιολάδου επιμένουν

Όταν αναφερόμαστε στην καλλιέργεια της ελιάς, όπως είναι φυσικό, συνειρμικά ο νους των περισσοτέρων πηγαίνει στην Καλαμάτα, στην Κρήτη, στη Μυτιλήνη, στη Λακωνία ή στη Χαλκιδική.

ΜΑΓΝΗΣΙΑ Οι βιοκαλλιεργητές ελαιολάδου επιμένουν

Το ευλογημένο, όμως, αυτό προϊόν –που θεωρείται ναυαρχίδα της ελληνικής αγροτικής παραγωγής– φαίνεται ότι δεν γνωρίζει σύνορα εντός του ελληνικού εδάφους. Για του λόγου το αληθές, λίγο πριν από το τέλος της πρώτης αποστολής της «ΥΧ» στον θεσσαλικό κάμπο και την επιστροφή μας στην πολύβουη Αθήνα, συναντήσαμε τον νεαρό βιοκαλλιεργητή ελιάς Αγαπητό Χριστέλλο στο χωριό του, την Αμαλιάπολη (αλλιώς Μιτζέλα) Μαγνησίας. Μαζί με τον αδελφό του συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση στην καλλιέργεια, κοιτώντας με αισιοδοξία το δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο επιτυχημένο μέλλον.ΜΑΓΝΗΣΙΑ Οι βιοκαλλιεργητές ελαιολάδου επιμένουν

Η έκταση που κληρονόμησαν από τον πατέρα τους φθάνει τα 300 στρέμματα (ενοικιαζόμενα και ιδιόκτητα, αρδευόμενα και μη), με το 90% να εστιάζει στη βιολογική καλλιέργεια ελιάς (περίπου 6.000 ρίζες).

Η κύρια ποικιλία ελιάς (επιτραπέζια και ελαιοποιήσιμη) που καλλιεργούν είναι αυτή της Άμφισσας, με μια μικρή έκταση Καλαμών, ενώ εκεί διατηρούν και μία αποθήκη 200 τετραγωνικών.

Όπως μας δήλωσε ο κ. Χριστέλλος «η επεξεργασία της επιτραπέζιας ελιάς γίνεται μέσα στις εγκαταστάσεις με εξειδικευμένα μηχανήματα, ενώ εκεί πραγματοποιείται και η συντήρηση. Η τυποποίηση και η διανομή του ελαιολάδου γίνεται σε συγκεκριμένους συνεργάτες μας». Ο βιοκαλλιεργητής 2ης γενιάς μας ενημέρωσε, ωστόσο, πως πρόσφατα έλαβαν άδεια τυποποίησης και σιγά-σιγά θέλουν να φτιάξουν το δικό τους συσκευαστήριο, εμφιαλώνοντας ελαιόλαδο, αλλά και συσκευάζοντας ελιές με δική τους ετικέτα.

Τα προβλήματα των παραγωγών  

«Αγκάθι» στα σχέδια ανάπτυξης της επιχείρησης αποτελούν τόσο τα νέα μέτρα φορολόγησης όσο και οι επιδοτήσεις που για χρόνια περιμένουν, αλλά ποτέ δεν έρχονται. «Το πρόβλημα είναι ότι εμείς πληρώνουμε ΕΛΓΑ κάθε χρόνο και δεν έχουμε πάρει τα τελευταία χρόνια ούτε ένα ευρώ ως αποζημίωση. Επίσης, έχουμε ενταχθεί στη βιοκαλλιέργεια εδώ και τρία χρόνια για να πάρουμε μια επιδότηση, αλλά ακόμα τίποτα, από το 2012. Πρόκειται για μια επιδότηση 20.000 ευρώ τον χρόνο, που θα μας βοηθούσε πάρα πολύ», επεσήμανε στην «ΥΧ» ο Αγαπητός Χριστέλλος.

Μαγνησία: Οι βιοκαλλιεργητές ελαιολάδου επιμένουν

Όπως ο ίδιος πρόσθεσε «με τα νέα μέτρα τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Αν δεν μας δώσουν και αυτές τις επιδοτήσεις δεν θα μπορούμε να αντεπεξέλθουμε φορολογικά. Θα μπει η προκαταβολή του φόρου, το ΦΠΑ θα πάει στο 26%, μετά είναι οι φοροτεχνικοί, οι λογιστές. Επίσης, εμείς διατηρούμε τα βιβλία εσόδων-εξόδων, με τα έξοδα συνέχεια να αυξάνονται».

Επίσης, αναφορά έκανε και στη φετινή εσοδεία, η οποία ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τη δυναμική που έχει η καλλιέργειά τους: «Φέτος, δεν βγάλαμε τίποτα. Η απόδοση των ελαιόδεντρων ήταν στο 1% λόγω ακαρπίας της ελιάς, αλλά και λόγω κούρασης των δέντρων. Σημαντικό αντίκτυπο στην ιδιαίτερα μειωμένη φετινή μας παραγωγή είχαν και οι κακές καιρικές συνθήκες. Εάν υπολογίσει κανείς ότι με τη βιοκαλλιέργεια, πρώτον μεγαλώνει το κόστος παραγωγής κατά 20% (περισσότερα έξοδα για την καταπολέμηση του δάκου και των ζιζανίων και για την κοπή των χόρτων), και δεύτερον παίρνουμε ούτως ή άλλως ένα 15% με 20% λιγότερο προϊόν, η χρονιά πάει χαμένη».

Αισιοδοξία για το μέλλον                                        

«Γίνεται μια προσπάθεια με μία νέα επιχειρηματία από την περιοχή μας που κάνει τυποποίηση και εξάγει το λάδι. Με αυτή την νέα επιχειρηματική συνεργασία προσπαθούμε να ανοιχτούμε και σε ξένες αγορές», μας είπε ο βιοκαλλιεργητής από τη Μαγνησία, εστιάζοντας στην εξαιρετική ποιότητα ελαιοκομικών προϊόντων της περιοχής.

Σύμφωνα με τον ίδιο, «υπάρχει ζήτηση γενικά για το ελληνικό λάδι στο εξωτερικό και συγκεκριμένα των περιοχών Αμαλιάπολης, Νηές, Πτελέου για τα οποία οι σχετικές αναλύσεις έχουν δείξει ότι είναι πολύ καλά ποιοτικά».

Μαγνησία: Οι βιοκαλλιεργητές ελαιολάδου επιμένουν

Αναφερόμενος στις τιμές, ο κ. Χριστέλλος έκανε λόγο για τη δύσκολη χρονιά του 2009, αλλά και για τη φετινή παραγωγή που έφυγε από τους καλλιεργητές σε ικανοποιητική τιμή, κλείνοντας με τη δική του εκτίμηση για ένα ιδανικό και βιώσιμο καλλιεργητικό μέλλον βιολογικής ελιάς και ελαιολάδου: «Είχαμε φτάσει να δώσουμε ελαιόλαδο το 2009 με 1,80 και 1,90 ευρώ/κιλό. Τα λεφτά που πήραμε δεν έφθασαν να πληρώσουμε ούτε τα εργατικά. Φέτος, πουλήσαμε μόνο το προϊόν που είχαμε κρατήσει αποθηκευμένο από το 2014 σε τιμές από 3,20 έως 4 ευρώ/κιλό και βγάλαμε τα έξοδά μας, μιας και η παραγωγή του 2015 ήταν μηδαμινή. Αν, πάντως, η τιμή σταθεροποιηθεί γύρω από τα 5 ευρώ/κιλό, τα πράγματα θα είναι πολύ καλά για εμάς τους παραγωγούς βιολογικού ελαιολάδου».

Κυριάκος Λάμπρου