Εδάφη σχεδόν ίσης έκτασης με το συνολικό μέγεθός της χρησιμοποιεί η Μεγάλη Βρετανία εκτός των συνόρων της για να ανταποκριθεί στην ετήσια εγχώρια ζήτηση σε προϊόντα όπως το φοινικέλαιο, η ξυλεία, η σόγια και το κακάο.
Όπως διαπιστώνεται στην έρευνα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF και της Ορνιθολογικής Εταιρείας της Μεγάλης Βρετανίας (RSPB), το αυξανόμενο εδαφικό αποτύπωμα του Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή της γης που χρειάζεται για την παραγωγή της απαιτούμενης ποσότητας αγαθών, ώστε να ικανοποιηθεί η ζήτηση, οξύνει τόσο τον κίνδυνο για μια νέα πανδημία, όσο και την απειλή εξαφάνισης περίπου 2.800 ειδών ζώων.
Σε σύγκριση με την προηγούμενη μελέτη που καλύπτει το διάστημα 2011-2015, τώρα το εδαφικό αποτύπωμα του Ηνωμένου Βασιλείου εμφανίζεται αυξημένο κατά 15%, γεγονός που συνδέεται με τις εισαγωγές επτά βασικών αγροδιατροφικών προϊόντων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι σχεδόν το 1/3 (28%) του συνολικού βρετανικού αποτυπώματος εξακολουθεί να συνδέεται με χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία και η Ακτή Ελεφαντοστού, οι οποίες εκτιμάται ότι διατρέχουν από υψηλό έως πολύ υψηλό κίνδυνο αποψίλωσης, καταστροφής άλλων φυσικών οικοσυστημάτων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το εδαφικό αποτύπωμα του Ηνωμένου Βασιλείου για την ξυλεία σημείωσε τη μεγαλύτερη άνοδο στο εξωτερικό, ευρισκόμενο πλέον σε τριπλάσια μεγέθη από την τιμή του 2011, ήτοι 8,4 εκατομμύρια εκτάρια, δηλαδή μια περιοχή μεγαλύτερη από τη Σκοτία.
Επιπλέον, η μελέτη συμπεραίνει ότι η πλειοψηφία του φοινικέλαιου (89%), της σόγιας (65%) και του κακάο (63%) που εισάγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο προέρχονται από χώρες με υψηλά ποσοστά αποψίλωσης και, ως εκ τούτου, υπάρχει κίνδυνος να σχετίζονται με καταστροφή ζωνών βιοποικιλότητας, όπως ο Αμαζόνιος και τα τροπικά δάση σε Ινδονησία και Δυτική Αφρική, που φιλοξενούν απειλούμενα με εξαφάνιση είδη, συμπεριλαμβανομένου του γιγάντιου μυρμηγκοφάγου, του ουρακοτάγγου και του πυγμαίου ιπποπόταμου.
Οι δύο οργανώσεις παροτρύνουν τη βρετανική κυβέρνηση να αποτάξει την αποψίλωση των δασών από τις αλυσίδες εφοδιασμού της και να διασφαλίσει ότι οι εμπορικές συμφωνίες στη μετά κορωνοϊό εποχή δεν θα συντελούν στην καταστροφή των οικότοπων και στην κλιματική αλλαγή.
«Το κρυφό κόστος των τροφίμων που καταναλώνουμε είναι πολύ συχνά η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος στο εξωτερικό, απειλώντας το κλίμα και την ανθρώπινη υγεία. Κάθε εκτάριο που εκκαθαρίζεται μας φέρνει σε στενότερη επαφή με τα άγρια ζώα και διακινδυνεύει μια νέα παγκόσμια πανδημία», προσθέτει η διευθύνουσα σύμβουλος του WWF, Tanya Steele.
