Σε αδιέξοδο, όπως δείχνουν τα πράγματα, οδηγείται η πορεία του Ελαιουργικού Συνεταιρισμού Άμφισσας. Οι αποφάσεις και οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν στην πρόσφατη γενική συνέλευση του συνεταιρισμού δεν ταυτίζονται με τα συνεταιριστικά ιδεώδη, ούτε με τις αρχές του συνεταιριστικού κινήματος, σύμφωνα με τους περισσότερους αγρότες που πήραν μέρος και ειδικότερα τους παλαιότερους.
Δυσοίωνες οι προοπτικές
Μαρτυρίες παραγωγών της περιοχής, αλλά και ανθρώπων της τοπικής κοινότητας, παρουσιάζουν την οικτρή εικόνα στην οποία έχει περιέλθει σήμερα ο συνεταιρισμός, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του, ενώ οι προοπτικές διάσωσης, εξυγίανσης και εξέλιξής του φαντάζουν αρκετά δυσοίωνες.
Τον κώδωνα του κινδύνου για την παθογένεια και την πορεία του συνεταιρισμού είχαν ήδη χτυπήσει οι άνθρωποι του χώρου, αλλά και της τοπικής κοινωνίας. Στην κριτική τους συμπεριελάμβαναν τον μικρό αριθμό των 23 ανθρώπων που σχεδόν στο σύνολό τους είναι συγγενείς, οι οποίοι παίρνουν τελικά τις αποφάσεις για το μέλλον της οργάνωσης. Οι αποφάσεις τους, όμως, δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση της πλειονότητας των αγροτών της περιοχής.
«Οικογενειοκρατούμενη εταιρεία»
Το εν λόγω θέμα τέθηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση σε περιφερειακό συμβούλιο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο το στίγμα της αρνητικής πορείας. Περιγράφοντας με λίγα λόγια την όλη κατάσταση, ο περιφερειακός σύμβουλος, Χρήστος Δούρος, μιλάει για μια οικογενειοκρατία, η οποία δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον συνεργατισμό, αλλά ούτε και με το μέλλον του συνεταιριστικού κινήματος στην περιοχή.
«Ο συνεταιρισμός αυτός θα μπορούσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο για τους παραγωγούς του τόπου μας και την τοπική οικονομία. Μέσα από αυτή την παθογένεια έχει δημιουργηθεί μία οικογενειοκρατούμενη εταιρεία. Σκέψη όλων μας είναι ο συνεταιρισμός να αποκτήσει ξανά τον ρόλο του για το καλό του τόπου μας και όλων των παραγωγών της περιοχής».
Την άποψη αυτή συμμερίζονται και πολλοί άλλοι από την ευρύτερη περιοχή της Φωκίδας. Αναφέρουν πως δεν είναι δυνατόν ο τόπος του ιστορικού δελφικού τοπίου και η οικονομία του να είναι δέσμιοι τέτοιων παθογόνων διαδικασιών και να μην μπορεί να εξελιχθούν. Ο ρόλος του συνεταιριστικού κινήματος είναι σημαντικός, καθώς αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο όχι μόνο για τους αγρότες της περιοχής, αλλά για όλους τους κατοίκους και την τοπική οικονομία. Μέσα από μία υγιή συνεργατική δράση και την ανάδειξη της τοπικής ταυτότητας μπορεί να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης που θα υποστηρίζει με αποτελεσματικό τρόπο το κύριο παραγόμενο προϊόν του τόπου, την ελιά, σε όλες τις αγορές του κόσμου.
Καράβι που κινδυνεύει με ναυάγιο
Η παθογένεια αυτή άρχισε να διαφαίνεται από το 2014, όταν ακόμη ο συνεταιρισμός αριθμούσε 719 μερίδες με τις οποίες εντάχθηκε στο πρόγραμμα Μπαλτατζής και χρηματοδοτήθηκε για τη δημιουργία του νέου εργοστασίου. Στην πορεία, όμως, το σύνολο των μελών διαγράφτηκε, με αποτέλεσμα ο συνεταιρισμός να συρρικνωθεί τόσο αριθμητικά όσο και παραγωγικά.
Όπως καταγγέλλουν αγρότες της περιοχής και οι συνεταιριστές, στην τελευταία γενική συνέλευση ο αριθμός των συμμετεχόντων μελών ήταν απειροελάχιστος, ίσα που ξεπερνούσε τα 23 άτομα. Από αυτά τα άτομα τα περισσότερα έχουν συγγενικές και μακροχρόνιες φιλικές σχέσεις, με αποτέλεσμα να ελέγχονται με προκλητικό τρόπο οι διάφορες αποφάσεις. Αυτή η ισχνή πλειοψηφία αποφάσισε πρόσφατα την απορρόφηση του συνεταιρισμού Άμφισσας διά της συγχωνεύσεως από την Ένωση Αγρινίου.
Στο ερώτημα πολλών αγροτών σχετικά με το γιατί ο συνεταιρισμός δεν συνεργάζεται με τη Στυλίδα ή με τον συνεταιρισμό στις Ροβιές Ευβοίας λόγω διοικητικής και γεωγραφικής εγγύτητας, καθώς ανήκουν στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν έωλες.
Αξίζει, μάλιστα, να επισημανθεί ότι αναρίθμητες είναι και οι δικαστικές διαμάχες του συνεταιρισμού είτε με εργαζόμενους, είτε με αγρότες και τρίτα πρόσωπα, όπως εταιρείες παροχής υπηρεσιών και άλλους. Η εικόνα που παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη είναι ένα καράβι που κινδυνεύει με ναυάγιο, αλλά οι υπεύθυνοι, αντί να προσπαθούν να το αποτρέψουν, επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη βύθισή του.
Πώς αποφασίζουν για το μέλλον της οργάνωσηςΊσως τα πιο οξύμωρα και ευτράπελα από όλα όσα συμβαίνουν στην ιστορική αυτή οργάνωση να είναι τα γεγονότα που αναφέρονται παρακάτω. Σύμφωνα με τα στοιχεία των «νόμιμων» μελών του συνεταιρισμού, τα οποία παίρνουν και τις αποφάσεις για το μέλλον της οργάνωσης, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μέλη του Συνεταιρισμού Μελισσοκόμων Βουνιχώρας. Με λίγα λόγια, μελισσοκόμοι αποφασίζουν για τον ελαιοκομικό συνεταιρισμό της Άμφισσας. Το ακραίο, δε, σε αυτή την περίπτωση είναι ότι τα 12 μέλη τυγχάνει να έχουν συγγενική σχέση με μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Η, δε, οικονομική τους ευρωστία είναι τέτοια που τους καθιστά οικονομικά ενήμερους, καθώς καλύπτουν το αναγκαίο ποσό, ώστε να είναι μέλη της οργάνωσης. Παράλληλα, η οικονομική τους ευμάρεια τους επιτρέπει να αφήνουν ακόμα και απόθεμα για τυχόν αύξηση της συνεταιριστικής τους μερίδας. Ίσως οι ιστορικοί του μέλλοντος, αναλύοντας μία τέτοια κατάσταση, να ανακαλύψουν όλες τις πτυχές της παθογένειας ανθρώπων που θέλουν να φέρουν την ταυτότητα του συνεταιριστή και αγωνίζονται δήθεν για τα συνεταιριστικά ιδεώδη και τις αρχές του συνεταιριστικού κινήματος. |
