H χριστουγεννιάτικη Θεσσαλία προσφέρει επιλογές για όλα τα γούστα

Καθώς τα Χριστούγεννα «αγκαλιάζουν» τη Θεσσαλία, η περιοχή υποδέχεται επισκέπτες με ένα μείγμα παράδοσης, γαστρονομίας και βιωματικών εμπειριών που ξεφεύγουν από τα κλασικά τουριστικά μονοπάτια. Η Θεσσαλία, γνωστή για την εύφορη γη και την πλούσια αγροτική παραγωγή της, προσφέρει στους ταξιδιώτες την ευκαιρία να δοκιμάσουν αυθεντικές τοπικές γεύσεις και να γνωρίσουν από κοντά προϊόντα με ισχυρή ταυτότητα –από τυριά, λάδι και κρασί μέχρι παραδοσιακά αρτοποιήματα και αιθέρια βότανα– που αποτελούν την καρδιά της αγροδιατροφικής κληρονομιάς της περιοχής. Την ίδια στιγμή, οι προσπάθειες για ανάδειξη του εναλλακτικού τουρισμού στη Θεσσαλία συνεχίζονται, με στόχο την προσέλκυση επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Σε μια προσπάθεια να αποφύγει τα τετριμμένα, η «ΥΧ» σάς παρουσιάζει τις επιλογές που έχει ένας επισκέπτης, ο οποίος θέλει να ξεφύγει από τα γνωστά τοπόσημα της περιοχής, όπως είναι ο Μύλος των Ξωτικών, το Περτούλι, ο εντυπωσιακά στολισμένος Βόλος κ.λπ.

Βυζίτσα, ένα υπαίθριο «μουσείο» πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής

Η Βυζίτσα είναι ένας από τους ομορφότερους και δημοφιλέστερους οικισμούς του Πηλίου, με μερικά από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα τοπικής αρχιτεκτονικής. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται σε ένα «πείραμα» που έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1970. Η Βυζίτσα θα μπορούσε να είναι ένα υπαίθριο μουσείο πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, καθώς διασώζονται περίπου 20 αναστηλωμένα τριώροφα αρχοντικά από τα τέλη του 18ου έως τα μέσα του 19ου αιώνα. Χτισμένα με ντόπια πέτρα και πλάκες, με χαγιάτια, οντάδες, ξύλινα πατώματα, ξυλόγλυπτο διάκοσμο, με περίτεχνες αυλές, είτε περιτειχισμένες είτε όχι, και μικρότερα παράσπιτα, όπως φούρνους, σπίτια για τους επιστάτες και στάβλους, τα αρχοντικά της Βυζίτσας υπογραμμίζουν με μοναδικό τρόπο την κουλτούρα και την ξεχωριστή παράδοση του τόπου.

Η «κρίσιμη» στιγμή για τη διατήρηση του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του οικισμού ήταν το 1976, όταν ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ) ενέταξε, με τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών, αρκετά από τα κτήρια σε πρόγραμμα αποκατάστασης και διατήρησης, μετατρέποντάς τα σε παραδοσιακούς ξενώνες, οι οποίοι πήραν τα ονόματα των παλιών ή των νεότερων ιδιοκτητών τους.

Από τον υπαίθριο χώρο στάθμευσης, ένα ανηφορικό καλντερίμι οδηγεί στην «καρδιά» του χωριού, την υπέροχη πλατεία του, αναμφισβήτητα μία από τις ομορφότερες του Πηλίου. Τα πλατάνια προσφέρουν άπλετη σκιά τούς πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και διάσπαρτες κρήνες συνεισφέρουν τη δροσιά τους, ενώ ταβέρνες και καφέ θα καλύψουν τις πιο «γήινες» ανάγκες σας. Η πλατεία ανακηρύχθηκε ως μνημείο το 1967 και ο υπόλοιπος οικισμός ακολούθησε το 1976.

Πολύ κοντά στον ναό θα βρείτε το κατάστημα του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών Βυζίτσας – «Εσπερίδες», όπου μπορείτε να προμηθευτείτε πεντανόστιμα χειροποίητα κεράσματα, γλυκά του κουταλιού, τσιτσίραβλα, τουρσί, πίτες, συροπιαστά, τραχανά, σταφιδόψωμα, αμυγδαλόπιτες, τσουρέκια κ.ά. Στο φιλόξενο εργαστήρι τους θα μάθετε τα μυστικά τους.

Να σημειωθεί ότι οι γυναίκες του Συνεταιρισμού συχνά αναλαμβάνουν να «στήσουν» τραπέζια, παρουσιάζοντας τη φημισμένη πηλιορείτικη κουζίνα σε επίσημους καλεσμένους. Πάντα βγάζουν το χωριό τους –αλλά και ολόκληρο το Πήλιο– ασπροπρόσωπο!

Ραψάνη, το «κρασοχώρι» του Ολύμπου

Χτισμένη στις πλαγιές του Κάτω Ολύμπου, σε υψόμετρο περίπου 500-600 μ., η Ραψάνη είναι ένα γραφικό χωριό που συνδυάζει φυσική ομορφιά, παραδοσιακή αρχιτεκτονική και μια μακρά παράδοση στην αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποίηση.

Όσοι βρεθούν τις γιορτινές μέρες στη Θεσσαλία και μπορούν να επισκεφθούν το ιστορικό χωριό, οι ρίζες του οποίου χάνονται στους βυζαντινούς χρόνους (πιθανότατα τον 10ο αιώνα), δεν θα το μετανιώσουν. Απλωμένη νωχελικά στις πλαγιές του Κάτω Ολύμπου, προσφέρει υπέροχη θέα στο Αιγαίο Πέλαγος, στον Κίσσαβο, αλλά και στην «έξοδο» της Κοιλάδας των Τεμπών. Φημίζεται για τις πλατείες με τα πλατάνια και τα ανηφορικά πλακόστρωτα, στενά σοκάκια, ενώ προσφέρει μια αίσθηση ηρεμίας, αλλά και έντονο τοπικό χαρακτήρα.

Είναι ένα από τα πιο διάσημα «κρασοχώρια», όχι μόνο της Θεσσαλίας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας! Η αμπελουργία και η παραγωγή κρασιού αποτελούν κεντρικό στοιχείο της τοπικής οικονομίας και πολιτισμού εδώ και αιώνες. Η Ραψάνη, μαζί με τον Πυργετό και τα Αμπελάκια, σχηματίζουν την πιο σημαντική, τόσο από άποψη ποσότητας, όσο και ποιότητας, ζώνη ΠΟΠ της Θεσσαλίας. Οι τρεις ποικιλίες που χρησιμοποιούνται και αναμειγνύονται σε ίσες ποσότητες είναι το Ξινόμαυρο, το Κρασάτο και το Σταυρωτό. Η παλαίωση είναι ένα πολύ κρίσιμο στάδιο για τα κρασιά της Ραψάνης και πραγματοποιείται σε μεγάλα δρύινα βαρέλια. Σχεδόν κάθε σπίτι του χωριού διαθέτει στο υπόγειό του τα δικά του παλιά βαρέλια.

Στην καρδιά αυτής της παράδοσης, το Μουσείο Οίνου και Αμπέλου της Ραψάνης παρουσιάζει την ιστορία της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποίησης στην περιοχή — από τα παραδοσιακά εργαλεία και τα οικογενειακά μικρο-οινοποιεία έως τις τεχνικές αποθήκευσης και τη λαϊκή τεχνογνωσία που διαμορφώθηκε αιώνες. Η μόνιμη έκθεση ξετυλίγει την τοπική οινική κουλτούρα και δείχνει πώς το κρασί ήταν και παραμένει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής και εορταστικής ζωής των κατοίκων. Μπορείτε να το επισκεφθείτε κατόπιν συνεννόησης (Τ/ +302495 061259).

Αναζωογόνηση στα Λουτρά Σμοκόβου

Σε μια καταπράσινη κοιλάδα του Νομού Καρδίτσας, σε υψόμετρο 450 μέτρων, στις πλαγιές των Αγράφων, τα Ιαματικά Λουτρά Σμοκόβου είναι ένας προορισμός που συνδυάζει τη φυσική ομορφιά με τις ευεργετικές ιδιότητες των νερών του, προσφέροντας στον επισκέπτη τις ιδανικές συνθήκες για χαλάρωση, ευεξία και επαφή με τη φύση. Τα νερά που αναβλύζουν από πέντε πηγές είναι θειούχα, αλκαλικά και ανθρακικά, με θερμοκρασία γύρω στους 40 βαθμούς Κελσίου, πλούσια σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία, γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Συνιστώνται για την αντιμετώπιση παθήσεων του αναπνευστικού, ρευματοπάθειες, αρθρίτιδες, νευραλγίες, μυαλγίες, δερματοπάθειες, και γυναικολογικές παθήσεις. Σήμερα, τα Λουτρά Σμοκόβου διαθέτουν ένα σύγχρονο υδροθεραπευτήριο, πλήρως ανακαινισμένο και εξοπλισμένο με πισίνα, γυμναστήριο, δύο κλασικές και δύο διαθερμικές σάουνες, δύο αίθουσες χαμάμ και δύο αίθουσες χαλαρωτικού μασάζ. Επίσης, υπάρχουν ατομικές αίθουσες εισπνοών, αίθουσα ρινοπλύσεων και μεγάλες ατομικές μπανιέρες που με το πάτημα ενός κουμπιού γίνονται υδρομασάζ (τζακούζι). Οι επισκέπτες μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε προγράμματα χαλάρωσης και θεραπείας, προσαρμοσμένα στις ανάγκες τους, υπό την καθοδήγηση εξειδικευμένου προσωπικού. Στην πλατεία, πολύ κοντά στα Λουτρά, θα βρείτε αρκετές επιλογές για φαγητό και καφέ.

Ασπροπόταμος, στην «καρδιά» της θεσσαλικής Πίνδου

Εκεί που ο αρχαίος «θεός – ποταμός» Αχελώος ξεκινάει το ταξίδι του, ονομάζεται Ασπροπόταμος ή Άσπρος ή Αρούου Άλμπου για τους περήφανους Βλάχους κατοίκους αυτής της πανέμορφης ορεινής περιοχής των Τρικάλων που παίρνει το όνομά της από το ποτάμι.

Σε ένα από τα πιο «παρθένα» μέρη της Ελλάδας, κάνει τα πρώτα του βήματα, κατηφορίζοντας τις ανατολικές πλαγιές της Πίνδου, διασχίζοντας υπέροχα μεικτά δάση αειθαλών και φυλλοβόλων δέντρων. Στην άγρια, ατίθαση, αμόλυντη Νότια Πίνδο, η φύση είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. 300.000 στρέμματα καλύπτει το Δασικό Σύμπλεγμα Ασπροπόταμου, ένα από τα ωραιότερα της Ελλάδας που αποτελείται από οκτώ δάση Ελάτου, Οξυάς, Πεύκου και Δρυός (Κρανιάς, Δολιανών, Πολυθέας, Καλιρρόης, Στεφανίου, Κατάφυτου, Ανθούσας και Χαλικίου).

Τη χλωρίδα της περιοχής συμπληρώνουν οι ιτιές, οι κρανιές, τα πλατάνια, οι καρυδιές, οι αγριοκερασιές και οι κορομηλιές. Θα βρείτε και θάμνους (κέδρους), ενώ από βότανα ξεχωρίζουν το τσάι, το σαλέπι, η τσουκνίδα, η ρίγανη κ.ά. Πλουσιότατη είναι η περιοχή, επίσης, σε ποικιλία και ποσότητα μανιταριών. Ένα τέτοιο περιβάλλον αποτελεί το βασίλειο της άγριας ζωής. Η καφέ αρκούδα, ο λύκος, το ζαρκάδι νιώθουν «σαν στο σπίτι τους». Όσοι αγαπούν το birdwatching θα αναζητήσουν και θα βρουν γερακίνες, χρυσαετούς, μπούφους, γαλαζοπαπαδίτσες και πράσινους δρυοκολάπτες. Στα νερά του ποταμού «κυκλοφορούν» η ενδημική ιονική πέστροφα, χέλια, πελοποννησιακές μπριάνες και λιάρες.