Το φαινόμενο της σφαγής γαλακτοπαραγωγικών ζώων και της διάθεσής τους ως βοδινό κρέας, ίσως αποτελεί την απαρχή μεγάλων αρνητικών εξελίξεων στον κλάδο.
Οι αγελαδοτροφικές μονάδες εδραιώθηκαν στην Ελλάδα, όταν οι τιμές γάλακτος ήταν περίπου οκτώ λεπτά υψηλότερες από τον μέσο όρο της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτόν, ο Έλληνας κτηνοτρόφος μπορούσε να αντισταθμίζει το «συγκριτικό του μειονέκτημα», δηλαδή την έλλειψη κατάλληλων βοσκότοπων.
Οι αλλαγές στη διάρκεια ζωής και γενικά στη νομοθεσία για το νωπό γάλα το 2014-2015 επέφεραν το πρώτο μεγάλο διαρθρωτικό σοκ. Σημαντικός αριθμός των συγκριτικά μικρότερων μονάδων σταμάτησε να λειτουργεί, καθώς οι εισαγωγές νωπού προϊόντος από σχετικά μεγάλες αποστάσεις ήταν πλέον εφικτές, ενώ εντάθηκε και το φαινόμενο των ελληνοποιήσεων. Ακολούθησε η σταδιακή μείωση της ψαλίδας τιμής μεταξύ Ελλάδας και υπόλοιπης ΕΕ. Το τελευταίο διάστημα, οι διαφορές αυτές έχουν ουσιαστικά εκλείψει, καθώς οι τιμές που εισπράττει ο κτηνοτρόφος σε χώρες ιδιαίτερα παραγωγικές, όπως το Βέλγιο, η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Αυστρία, είναι πλέον μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες ελληνικές.
Αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι το φαινόμενο αυτό θα ενταθεί, για δύο επιπλέον λόγους.
✱ Πρώτον, γιατί διευρύνεται η χρήση εισαγόμενου γάλακτος σκόνης σε διάφορα γαλακτοκομικά, όπως το γιαούρτι.
✱ Δεύτερον, γιατί οι έλεγχοι στα τυριά έχουν περιορίσει τη χρήση αγελαδινού γάλακτος στην παραγωγή τους.
Η ραγδαία αύξηση του κόστους ζωοτροφών και ενέργειας την περίοδο που διανύουμε βρίσκει πλέον την αγελαδοτροφία ιδιαίτερα ευάλωτη.
Συνεπώς, είτε θα χαραχθεί και θα υλοποιηθεί μία συνεκτική πολιτική, είτε την ένταση του φαινομένου της σφαγής των ζώων θα ακολουθήσει η απώλεια ενός διατροφικού κλάδου στρατηγικής σημασίας.
