Άκαρπη η συνάντηση Τυρναβιτών συνεταιριστών με τον ΥΠΑΑΤ Λ. Αυγενάκη για τις αποζημιώσεις

Προβληματισμένοι αποχώρησαν από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων συνεταιριστές της επαρχίας Τυρνάβου, καθώς η χθεσινοβραδινή συνάντηση που είχαν με τον Λευτέρη Αυγενάκη, σχετικά με τις αποζημιώσεις στις δενδρώδεις καλλιέργειες που επλήγησαν από τα πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα του Σεπτεμβρίου, δεν κατέληξε πουθενά. Οι Τυρναβίτες συνεταιριστές μετέβησαν στην Αθήνα, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν γιατί μία σειρά προϊόντων όπως τα ροδάκινα (βιομηχανικά και επιτραπέζια), τα αχλάδια, και τα οινοποιήσιμα αμπέλια απουσιάζουν από την λίστα των προκαταβολών που κατέβαλε χθες το Υπουργείο στους πληγέντες από τον Daniel παραγωγούς.

Παρά την πίεση που άσκησαν οι συνεταιριστές της επαρχίας, ο κ. Αυγενάκης δεν έδωσε σαφές χρονοδιάγραμμα για το πότε θα καταβληθούν και σε αυτούς οι προκαταβολές, ούτε άνοιξε τα χαρτιά του για τα ποσά που υπολογίζει να δώσει σε αυτά τα προϊόντα. Ακόμη δεν έλαβαν απάντηση και για τις προκαταβολές που πρόκειται να δοθούν για τις ζημιές που υπέστη από τις πλημμύρες το φυτικό κεφάλαιο, το οποίο υπολογίζεται να αναπληρωθεί σε μία πενταετία και το κόστος ανέρχεται για κάθε παραγωγό στα 1.000€ περίπου το στρέμμα. Το μόνο που έκανε γνωστό ο κ. Αυγενάκης είναι ότι στις 24 Ιανουαρίου θα υπάρξει σύσκεψη των υπουργών Γεωργίας των νοτίων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρόβλημα του περονόσπορου στην αμπελοκαλλιέργεια, προκειμένου να αποφασιστούν τα ποσά και ο χρόνος των αποζημιώσεων.

Oι συνεταιριστές της επαρχίας Τυρνάβου δήλωσαν απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα της συνάντησης με τον Υπουργό, ενώ έβαλαν ευθέως και κατά του υφυπουργού Κρατικής Αγωγής κ. Χρ. Τριαντόπουλου, ο οποίος πέτυχε την καταβολή των προκαταβολών στα αχλάδια του Βελεστίνου (το οποίο να σημειωθεί δεν πλημμύρισε), όπως είχε πράξει στο παρελθόν με την κατ΄ εξαίρεση αποζημίωση των μήλων του Πηλίου και των αμυγδάλων σε τρεις Κοινότητες των Καναλίων. Άραγε ποια η επιρροή των λαρισαίων βουλευτών στην ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης» αναρωτιούνται και καταλήγουν: Έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε αδικημένοι. Τι θα πούμε στον κόσμο που περιμένει νέα; Πώς θα κάνουν όλες αυτές οι οικογένειες Χριστούγεννα; Με ποια ψυχολογία θα ξεκινήσουν τον προγραμματισμό των εαρινών καλλιεργειών, όταν πληρώνονται όλοι οι συνάδελφοι τους και παίρνουν βαθιά οικονομική ανάσα και εμείς παραμένουμε στο ακουστικό μας, χωρίς κανείς να προσδιορίσει αν και πότε θα αποζημιωθούμε για την ηρτημένη μάλιστα παραγωγή….».