Σε μεταβατικό στάδιο βρίσκεται η καλλιέργεια της ελιάς, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Φυτωριούχων Ελλάδος, Σωτήρη Σαλή. Όπως ο ίδιος εξηγεί, «όταν μιλάμε για τους καλλιεργητές, δεν εννοούμε πλέον τον παραδοσιακό καλλιεργητή, αφού, λόγω των διαμορφούμενων τιμών, υπάρχει τάση εγκατάλειψης από τους παραδοσιακούς ιδιοκτήτες». Τη θέση του παλιού καλλιεργητή «παίρνουν νέοι που ασχολούνται με φυτεύσεις μεγάλων εκτάσεων, τις οποίες όμως δεν διαθέτει η Πελοπόννησος.
Τα τελευταία χρόνια, έχουμε την εμφάνιση του παραγωγού-επιχειρηματία. Ο παραδοσιακός καλλιεργητής δεν φυτεύει πια, αλλά συμπληρώνει δέντρα, όπου θεωρεί ότι πρέπει να γίνει». Στο ερώτημα πόσοι τέτοιοι καλλιεργητές υπάρχουν στην Πελοπόννησο και σε πόσες ανέρχονται οι εκτάσεις καλλιεργειών, ο κ. Σαλής αναφέρει ότι «σε μία έρευνα που είχε γίνει πριν από πέντε χρόνια για τη δυναμική των φυτωρίων της Πελοποννήσου σε ό,τι αφορά την παραγωγή της ελιάς, προέκυψε ότι ετησίως φυτεύονται 200.000 δέντρα.
Αυτοί που προχωράνε σε οργανωμένες φυτεύσεις είναι όσοι επενδύουν σε μεγάλες αγροτικές εκτάσεις». Σχετικά με το είδος των φυτεύσεων, εξηγεί ότι «λόγω των κλιματολογικών συνθηκών, έρχονται στο προσκήνιο οι ξερικές καλλιέργειες, αλλά με ποικιλίες που να έχουν αντοχές στην κλιματική αλλαγή. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες ποικιλίες, χρησιμοποιείται ένα υποκείμενο που είναι ανθεκτικό στην ξηρασία».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι «με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν από όλο τον κόσμο, η ελαιοκαλλιέργεια στην οποία έχει επενδύσει η Πελοπόννησος έχει μεγάλη δυναμική και μέλλον. Αυτό αφορά και τις εξαγωγές ελαιολάδου και ελιάς».
