Στα τέλη του 1962 με αρχές του 1963, ο Θεμιστοκλής Αμβροσιάδης, πατέρας και παππούς μας, τελειώνοντας τη θητεία του στον στρατό και μετά από παρακίνηση του λοχαγού του, αποφάσισε να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα, εκτρέφοντας για πρώτη φορά κοτόπουλα.
Mέχρι τότε, η οικογένεια βιοποριζόταν από την ενασχόληση με διάφορες αγροτικές εργασίες. Ο ίδιος, ορφανός από μικρή ηλικία, βοηθούσε τη μητέρα του και δεν αρνιόταν κανένα μεροκάματο, προκειμένου να υπάρχουν τα βασικά.
Πιο φτωχός από τους φτωχούς, αλλά εργατικός, γύρισε στον τόπο του, την Εξοχή Πιερίας, με την αποφασιστικότητα να φτιάξει κάτι δικό του. Έτσι, δημιούργησε το πρώτο αυτοσχέδιο πτηνοτροφείο με ό,τι διαθέσιμα υλικά υπήρχαν και ξεκίνησε με 500 κοτοπουλάκια νεοσσούς, αγορασμένα από εκκολαπτήριο της Θεσσαλονίκης, τα οποία μετά την ανάπτυξή τους θα πωλούνταν στη λαϊκή αγορά.
Η πρώτη εκτροφή είχε καταστραφεί λόγω φωτιάς και η απογοήτευση ήταν μεγάλη, καθώς τα μέσα ήταν πενιχρά. Πήρε το λεωφορείο και επισκέφθηκε ξανά τον εκκολάπτη, που ήταν χρυσός άνθρωπος, του εξιστόρησε το συμβάν και εκείνος του έδωσε ξανά 500 νεοσσούς και την ευχή του να προοδεύσει. Τα κοτοπουλάκια αναπτύσσονταν καλά, το τάισμα γινόταν χειρωνακτικά και ο φωτισμός με λάμπα πετρελαίου, ενώ όλες οι μεταφορές εκτελούνταν με γαϊδουράκι.
Σε λίγο καιρό, τα κοτόπουλα εκτροφής του Θεμιστοκλή Αμβροσιάδη έγιναν γνωστά για τη νοστιμιά τους. Έτσι, σιγά-σιγά, δημιουργήθηκε ένα πρόσθετο πτηνοτροφείο, ενώ αργότερα άνοιξε και το πρώτο κατάστημα νωπών πουλερικών στην Παλαιά Αγορά του Δήμου Κατερίνης.
Η οικογένεια μεγάλωσε, η σύζυγος, Ιωάννα, και τα παιδιά, Ιωακείμ (Μάκης), Ανατολή, Ιωάννης και Αναστασία, συμμετείχαν στην εκτροφή των πουλερικών και στις εργασίες που απαιτούνταν. Ο πρωτότοκος υιός, Ιωακείμ (Μάκης), από μικρή ηλικία ακολουθούσε τον πατέρα και θαύμαζε όλα τα ζώα που διέθετε η οικογένεια. Σχεδόν σε ηλικία επτά ετών, ήξερε να ταΐζει και να φροντίζει τα κοτόπουλα. Ο γάιδαρος συνέχιζε να κουβαλά τα σακιά με τα δημητριακά για τη διατροφή των πουλερικών και με τον ίδιο επάνω. Αγαπούσε τα κοτόπουλα, αλλά και όλα τα παραγωγικά ζώα που είχαν αποκτήσει. Τάιζε την κατσίκα, τα αρνάκια, τα κουνέλια, το γουρουνάκι και, φυσικά, τον γάιδαρο, που ήταν ο σοφέρ του για όλες τις μετακινήσεις. Αγόραζε παγωτό για τον εαυτό του έτρωγε το μισό και το άλλο μισό στο τέλος το τάιζε στον γάιδαρο, ο οποίος απέκτησε, τελικά, τη συνήθεια να στυλώνει τα πόδια και να περιμένει παγωτό μόλις περνούσαν μπροστά από το μπακάλικο του χωριού.
Από την εφηβική του ηλικία ίσως να μην κοιμόταν περισσότερο από τρεις ώρες, καθώς ο χρόνος του ήταν πολύ αυστηρά μοιρασμένος μεταξύ ταΐσματος των ζωντανών, σφαγείου, σχολείου και της ενασχόλησής του με τη γυμναστική και τις πολεμικές τέχνες. Χρειαζόταν ένα δυνατό σώμα για να ανταποκριθεί στα βαριά φορτία με τα σακιά δημητριακών, αλλά συγχρόνως και την αντίστοιχη ψυχική δύναμη για να επικεντρώνει και να στοχεύει τη σκέψη του στις καθημερινές λύσεις που αναζητούσε για τα προβλήματα που ξεπηδούσαν μπροστά του.
Κάθε χρονιά μεγάλωνε λιγάκι η παραγωγή και ο Ιωακείμ (Μάκης) οραματιζόταν ένα μεγάλο κοπάδι με κοτόπουλα, όπως διέθεταν γνωστοί πτηνοτρόφοι και έμποροι της εποχής.
Αυτό έλεγε κάθε μέρα στον πατέρα του. Του έλεγε «πατέρα, πουλάμε 300 κοτόπουλα την βδομάδα, θα ήθελα κι εμείς κάποτε να πουλάμε 1.200». Ο Θεμιστοκλής χαμογελούσε με την εργατικότητα του υιού του και το μεράκι του για τα κοτόπουλα. Όμως, μέχρι τότε, όλες οι εργασίες γίνονταν χειρωνακτικά και με μεγάλη κούραση. Τα κοτόπουλα σφάζονταν το βράδυ σε ένα μικρό σφαγείο που είχαν φτιάξει, ζεματίζονταν με τα χέρια, ξεπουπουλιάζονταν χειρωνακτικά, καθαρίζονταν από τα εντόσθια, πλένονταν σε παγωμένο νερό και φορτώνονταν πλέον σε ένα αγροτικό ΤΟΥΟΤΑ, για να μοιραστούν πρωί πρωί στην αγορά. Πολλές φορές, για οικονομία στα καύσιμα, ο Ιωακείμ έσβηνε τη μηχανή του αυτοκινήτου στις κατηφόρες. Έκανε μόνος του τη διανομή όλο το πρωί, ενώ συμμετείχε και το βράδυ στο σφαγείο. Έβλεπε τα πρωινά στην πόλη τούς μεγάλους εμπόρους πουλερικών με ωραία αυτοκίνητα, τις συζύγους τους περιποιημένες – καλοχτενισμένες, τα παιδιά τους αμέριμνα να διασκεδάζουν και τους χαιρόταν. Ήταν υποδείγματα επιτυχίας για αυτόν, ήταν πρότυπα και ήθελε πραγματικά κι εκείνος να αποκτήσει μια αξιόλογη παραγωγή και ένα σεβαστό όνομα στην αγορά και στην κοινωνία.
Και ήρθε κάποια στιγμή, που ο Ιωακείμ (Μάκης) ενήλικος σε νεαρή ηλικία έκανε την υπέρβαση. Ήταν η στιγμή που τον αδίκησε ένας μεγαλέμπορας πουλερικών και εκεί, μετά από 48 ώρες αϋπνίας και βαθιάς περισυλλογής μέσα στο ΤΟΥΟΤΑ πήρε τις αποφάσεις του.
Δημιούργησε δικό του εκσυγχρονισμένο σφαγείο στην πόλη της Κατερίνης με μεγάλο ρίσκο. Όλοι διαφωνούσαν μαζί του για το εγχείρημα, γιατί ήταν νέος και γνώριζαν ότι οι συνάδελφοι ανταγωνιστές του θα τον πολεμούσαν μέχρι τελικής πτώσης. Ήταν, όμως, γεννημένος πολεμιστής, σκληραγωγημένος και ακούραστος. Επένδυσε τα πάντα στο όραμά του και εργάστηκε ακατάπαυστα.
Σήμερα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, ο Ιωακείμ (Μάκης) Αμβροσιάδης είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗΣ ΑΒΕΕ. Όλη η οικογένεια συνεχίζει την ενασχόλησή της με την πτηνοτροφία με την ίδια αγάπη και με αστείρευτο μεράκι. Τα παιδιά και εγγόνια του Θεμιστοκλή Αμβροσιάδη δεν είναι απλά πτηνοτρόφοι, αλλά ΠΡΟΤΥΠΟ για την ελληνική πτηνοτροφία.
Η επιχείρηση διαθέτει σήμερα:
✱ Ιδιόκτητα πτηνοτροφικά συγκροτήματα με φάρμες εκτροφής πουλερικών στα πόδια του Ολύμπου και συνεργάζεται με τους 120 καλύτερους πτηνοτρόφους της Ελλάδας.
✱ Το πιο σύγχρονο εκκολαπτήριο στην Ελλάδα και πρότυπο στα Βαλκάνια.
✱ Δική της Βιομηχανία με Ζωοτροφές, που παράγει με άριστα δημητριακά εξειδικευμένες τροφές για πουλερικά, ιπποειδή, βοοειδή και αιγοπρόβατα κ.λπ.
✱ Εκσυγχρονισμένο σφαγείο τελευταίας τεχνολογίας παραγωγής 450.000-500.000 κοτόπουλων/βδομάδα και δυναμικότητας 800.000 κοτόπουλων/βδομάδα.
✱ Έναν ιδιόκτητο στόλο από φορτηγά ψυγεία και υποκαταστήματα χονδρικής σε όλη την Ελλάδα για να φτάνουν τα ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ για τη νοστιμιά τους ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ ΟΛΥΜΠΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ στο τραπέζι της ελληνικής οικογένειας ΟΛΟΦΡΕΣΚΑ,
ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ, ΝΟΣΤΙΜΑ, ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΑΓΝΑ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ.
Ευχαριστούμε για την αγάπη και προτίμηση στα προϊόντα μας! Ανταποδίδουμε και ευχόμαστε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ με υγεία και προκοπή για όλους!
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ
