Το 60% των αμπελουργών δεν έκανε δήλωση συγκομιδής το 2015 (στοιχεία υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης). Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής παραγωγής οίνου δεν φαίνεται πουθενά. Το κρυφό αυτό κρασάκι, που ρέει άφθονο, ανώνυμο και φθηνό, είναι μια τεράστια ευκαιρία για όσους επωφελούνται από την παραοικονομία και μια μεγάλη πληγή για όσους είναι σύννομοι. Για το κρασί που διακινείται στην «παρανομία», το κράτος δεν εισπράττει κανέναν από τους προβλεπόμενους φόρους, ούτε ΦΠΑ, ούτε Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (που επιβλήθηκε ακριβώς γιατί χρειαζόμασταν χρήματα, λέει), ούτε βέβαια φόρο εισοδήματος. Άρα, αυτή η κρυφή παραγωγή είναι συνάμα και ένα τεράστιο πρόβλημα για τα έσοδα του κράτους.
Τι θα γίνει, λοιπόν, με όσους δεν υπέβαλαν δήλωση συγκομιδής και παρανόμησαν, σύμφωνα με την ελληνική και κοινοτική νομοθεσία; Τίποτα απολύτως, γιατί οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν αρκετό προσωπικό για να πραγματοποιήσουν τους απαιτούμενους ελέγχους! Εντελώς τυχαία οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν ούτε τους ελέγχους που αφορούν τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο κρασί…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός από το να επιβάλλεις μέτρα για να ελέγξεις την παρανομία και μετά να μην έχεις τον τρόπο να τα εφαρμόσεις. Εκτός, βέβαια, αν καμώνεσαι ότι θέλεις να την ελέγξεις…
Επιτέλους, αντί να επιβάλλονται νέοι φόροι, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να εισπράττονται οι ήδη υφιστάμενοι από όλους, αναλογικά και δίκαια. Το οικονομικό κέρδος για το κράτος θα είναι σαφώς μεγαλύτερο και, επιπλέον, θα λειτουργήσει η οικονομία, οπότε τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια. Όμως, υπάρχει κάτι ίσως και σημαντικότερο, το ηθικό κέρδος, από τον δίκαιο καταμερισμό ευθυνών: η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το κράτος και του ενός πολίτη προς τον άλλο.
