Μία από τις πολλές επιπτώσεις της πανδημίας είναι και η ανακατανομή εισοδήματος που αυτή επέφερε.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, το ένα τοις εκατό των κατοίκων του πλανήτη καρπώθηκε το 80% του νέου πλούτου που δημιουργήθηκε το τελευταίο δωδεκάμηνο, διευρύνοντας τις υφιστάμενες ανισότητες.
Την ίδια χρονική περίοδο, για λόγους που σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να δικαιολογηθούν, παρατηρήθηκαν ανατιμήσεις σε κάποιες αγροτικές εισροές. Ενδεικτική περίπτωση, όπως καταγράφεται στο ρεπορτάζ της «ΥΧ», αποτελούν οι ανατιμήσεις στις ζωοτροφές τις οποίες ακολούθησαν τα αναλώσιμα των εκτροφών.
Στην υπόλοιπη ΕΕ, οι αυξήσεις αφορούσαν μόνο τις ζωοτροφές, ήταν μικρότερες από τις αντίστοιχες ελληνικές, ενώ συνοδεύτηκαν και από κάποιες αυξήσεις στις τιμές των κτηνοτροφικών προϊόντων.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, τις αυξήσεις του κόστους καλείται να απορροφήσει ο κτηνοτρόφος. Στην Ελλάδα, επίσης, συμβαίνει και κάτι ακόμη. Οι επιχειρήσεις των εισροών, στην προκειμένη περίπτωση των ζωοτροφών, αυξάνουν τις τιμές επικαλούμενες την αύξηση της διεθνούς τιμής της πρώτης ύλης, αλλά καθυστερούν να τις μειώσουν όταν οι συνθήκες αυτές εκλείψουν, επικαλούμενες τα αποθέματα που αγόρασαν σε υψηλές τιμές.
Μάλιστα, οι πρακτικές αυτές αναδεικνύονται σε έγγραφα της ΕΕ ως μία από τις παθογένειες της λειτουργίας του ανταγωνισμού στην Ελλάδα.
Για τα παραπάνω, καθώς βέβαια και για την έλλειψη συνεταιριστικής συνεργασίας στην προμήθεια των εισροών ή στη διάθεση της παραγωγής που χαρακτηρίζει τους περισσότερους κτηνοτρόφους, ο κλάδος βρίσκεται σε δεινή θέση.
Όλα δείχνουν ότι η ανακατανομή εισοδημάτων, που συντελείται αυτή την περίοδο, θα αφήσει πολλές πληγές στην ελληνική κτηνοτροφία.
