Κάνοντας λόγο για «προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις, θεμιτές ως έναν βαθμό, απολύτως απαράδεκτες όμως από τη στιγμή που επιχειρούνται να προωθηθούν μέσα από μια συλλογικότητα και μια συνδικαλιστική αγροτική κίνηση», οι αγρότες Καλογιάννης Παναγιώτης (μέλος ΔΣ ΑΣ Λαρισαίων Αγροτών και υπεύθυνος αναγνωρισμένης ομάδας βιομηχανικής τομάτας), Ζώγας Γεώργιος (πρόεδρος ελαιοκομικού συνεταιρισμού Νηες και περιφερειακός σύμβουλος) και Καραγεώργος Θωμάς, αγρότης ανακοίνωσαν την αποχώρηση τους από την Προοδευτική Αγροτική Κίνηση (ΠΑΚ).
Οι τρεις αγροτοσυνδικαλιστές κάνουν λόγο για «προσωποπαγή σχήματα – φερετζέδες», για «καταστατικό που κλήθηκαν να ψηφίσουν, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαν, όπως και να συμμετάσχουν σε συνέλευση απλά για να πληροφορηθούν τον διορισμό του Δ.Σ. της Κίνησης».
Αναλυτικότερα το κείμενο αποχώρησης των 3 έχει ως εξής:
Η λέξη “Κίνηση” στην καθημερινότητά μας, είτε είναι πολιτική, είτε κοινωνική, είτε συνδικαλιστική, είτε πολιτιστική, είτε οτιδήποτε άλλο, περιλαμβάνει ως θεμελιώδη έννοια την από κοινού, συλλογική δραστηριοποίηση και κινητοποίηση ομάδας πολιτών για την επίτευξη των σκοπών της, πάνω στη βάση αρχών και θέσεων που είναι καταστατικά διατυπωμένες και επικοινωνούνται στο σύνολο των μελών της. Σκοπός μας όμως, δεν είναι να ασχοληθούμε με ορισμούς, όσο ενδιαφέρον κι αν παρουσιάζουν αυτοί. Κι αν παραθέσαμε έναν, το κάναμε για να δείξουμε τη χαώδη διαφορά που χωρίζει οτιδήποτε συλλογικό, καταστατικό και σε αρχές θεμελιωμένο από τη λεγόμενη “Προοδευτική Αγροτική Κίνηση” (ΠΑΚ), τουλάχιστον όπως αυτή προέκυψε από τη λειτουργία της το τελευταίο διάστημα.
Όταν βρεθήκαμε πριν αρκετούς μήνες κάποιοι εθελοντές αγρότες των Θεσσαλικών νομών και συστήσαμε την ΠΑΚ, σκοπός μας ήταν να δράσουμε συντονισμένα και ανεξάρτητα από κομματική ένταξη ή τοποθέτηση, για να προωθήσουμε τα συμφέροντα του αγρότη που βλέπει την παραγωγή του να καταστρέφεται και να απαξιώνεται, τους κόπους του να μένουν αδικαίωτοι και τον τόπο του να ερημώνει μέρα με τη μέρα.
Επιδιώκαμε να κινηθούμε στη βάση καταστατικά διατυπωμένων και διακηρυγμένων αρχών και θέσεων για να πετύχουμε τη δραστηριοποίηση των αγροτών, μπροστά στον κίνδυνο που διατρέχουν να βρεθούν χωρίς αντικείμενο απασχόλησης και κοινωνικό χώρο στο πολύ κοντινό μέλλον. Καθόλου δεν είχε περάσει από το μυαλό μας ότι θα κινδυνεύαμε να βρεθούμε απλά ενεργούμενα μέλη και μεταφορείς εντολών στην υπηρεσία κάποιων προσωπικών πολιτικών επιδιώξεων, απολύτως θεμιτών βέβαια, απολύτως απαράδεκτων όμως από τη στιγμή που επιχειρούνται να προωθηθούν μέσα από μια συλλογικότητα, μέσα από μια συνδικαλιστική αγροτική κίνηση, η οποία μάλιστα φιλοδόξησε να ενώσει την αγροτιά.
Δεν σκεφτήκαμε, επίσης, ποτέ πως θα καλούμαστε να ψηφίσουμε καταστατικό του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε, ούτε πως θα συμμετέχουμε σε συνέλευση απλά για να πληροφορηθούμε τον διορισμό του Δ.Σ. στη Γενική Συνέλευση της Πέμπτης 8 Σεπτέμβρη.
Απολογούμαστε ειλικρινά στον κόσμο που προσεγγίσαμε όλο αυτό το διάστημα και τον πείσαμε να πλαισιώσει την ΠΑΚ, με την ιδέα πως θα δημιουργήσουμε κάτι ελπιδοφόρο για τον Θεσσαλό αγρότη, από τη στιγμή που, κατά την άποψή μας, αυτοί οι στόχοι είναι αδύνατο να δικαιωθούν.
Είναι αυτονόητο πως σε τέτοια προσωποπαγή σχήματα – φερετζέδες, δεν έχουμε καμία θέση. Είναι επίσης αυτονόητο πως επειδή οι ανάγκες τρέχουν και το μέλλον διαγράφεται ζοφερό, καλούμε κάθε Θεσσαλό αγρότη να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Να αγωνιστεί ο ίδιος ανυποχώρητα για την επιβίωσή του, μέσα από τα πρωτοβάθμια συνεταιριστικά σωματεία και τα τοπικά συντονιστικά όργανα και να συμμετέχει στους αγώνες που θα έρθουν. Η λογική των -κάθε είδους- “σωτήρων” έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, ειδικά μάλιστα όταν αυτοί ενδιαφέρονται να σώσουν αποκλειστικά τον εαυτό τους».
