Πολύ χαμηλές τιμές δίνουν οι γαλακτοβιομηχανίες στους παραγωγούς φέτος, σε μια προσπάθεια να τα βγάλουν πέρα με τον ανταγωνισμό που επιβάλλουν τα σούπερ μάρκετ, χωρίς βέβαια να περιορίσουν ιδιαίτερα τα δικά τους κέρδη. Eκείνοι που την πληρώνουν για μια ακόμα φορά είναι φυσικά οι αγελαδοτρόφοι, που καλούνται να παραδώσουν το γάλα τους σε τιμές που δεν καλύπτουν το κόστος παραγωγής. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι πολλοί εγκατέλειψαν το επάγγελμα τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχει μια διεθνής πραγματικότητα που αφορά στο αγελαδινό γάλα και η οποία δεν είναι καθόλου ευοίωνη. Οι τιμές του αγελαδινού γάλακτος έχουν μειωθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και διεθνώς. Θα μπορούσε λοιπόν να ισχυριστεί κάποιος ότι αν η βιομηχανία σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα αγοράζει το γάλα 0,25 ευρώ το κιλό από τον παραγωγό, γιατί στην Ελλάδα να το αγοράζει ακριβότερα;
Μα γιατί το πουλάει και ακριβότερα. Και ο βασικότερος από τους λόγους που μπορεί να το πουλάει ακριβότερα είναι γιατί εκμεταλλεύεται την προτίμηση των καταναλωτών στα ελληνικά προϊόντα. Άρα αγοράζοντας ελληνικό γάλα έχει πλεονέκτημα για την ελληνική αγορά τουλάχιστον. Εκείνοι που κερδίζουν λοιπόν από τους Έλληνες παραγωγούς θα έπρεπε κανονικά να στηρίζουν και την εγχώρια παραγωγή.
Από την άλλη και οι ίδιοι οι παραγωγοί ήρθε ο καιρός να αναζητήσουν λύσεις, όσο αυτό είναι δυνατόν. Είτε αναπτύσσοντας συλλογικές δράσεις (εντάξει, ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά τι θα γινόταν αν ξαφνικά σταματούσαν όλες οι παραδόσεις γάλακτος π.χ.;) είτε προσπαθώντας να φτάσουν πιο κοντά στους καταναλωτές, όπως η προσπάθεια με τους αυτόματους πωλητές γάλακτος της εταιρείας ΘΕΣγάλα.
