Δισεπίλυτο το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης στην Ηλεία

Στα όριά τους έχουν φτάσει οι αγροτικές και μεταποιητικές επιχειρήσεις της Δυτικής Ελλάδας, οι οποίες εδώ και χρόνια αναμένουν από την πολιτεία τη θέσπιση ενός ξεκάθαρου και αποτελεσματικού πλαισίου που θα επιτρέπει την πρόσληψη εργατικού δυναμικού από τρίτες χώρες. «Τα αυτονόητα είναι ζητούμενα», επισημαίνει στην «ΥΧ» ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και εξαγωγείς φράουλας στη Μανωλάδα, ο Δημήτρης Τακτικός.

Κάθε χρόνο, οι παραγωγοί αντιμετωπίζουν την έλλειψη νόμιμων εργατικών χεριών για την καλλιέργεια και τη συγκομιδή της φράουλας, που αποτελεί το κατ’ εξοχήν εξαγώγιμο προϊόν της περιοχής. Αναγκάζονται να φέρουν εργάτες γης από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές παράνομα, αφού για να τηρηθεί η νόμιμη διαδικασία θα πρέπει να περιμένουν το λιγότερο έξι μήνες.

«Από τον Νοέμβριο μέχρι τον Ιούνιο κυρίως χρειαζόμαστε 7.000 άτομα. Από αυτά μόνο τα 1.000 είναι νόμιμα», τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως αν είχε λυθεί το ζήτημα της νομιμότητας, θα είχε τακτοποιηθεί και το θέμα διαμονής των μεταναστών σε κοντέινερ, θα είχαν αποσυμφορηθεί οι καταυλισμοί που υπάρχουν σήμερα και οι συνθήκες διαβίωσής τους θα ήταν καλύτερες.

Ιδιαίτερα αγανακτισμένος για το θέμα των εργατών εμφανίστηκε και ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Ηλείας και της Αγροτοδιατροφικής Σύμπραξης Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, Αντώνης Παρασκευόπουλος εξαιτίας της αδυναμίας του κράτους να διευθετήσει το ζήτημα, αναγκάζοντας τους επιχειρηματίες να παρανομούν ακόμα και να σκέφτονται να μεταφέρουν την επιχείρησή τους σε άλλη χώρα.

«Έχω μια επιχείρηση επεξεργασίας και τυποποίησης τουρσιών και κάθε χρόνο δυσκολευόμαστε να βρούμε προσωπικό να δουλέψει. Στο τέλος, δεν θα έχουμε παραγωγή. Αναγκαζόμαστε να βρίσκουμε άλλους τρόπους, όπως τις υπερωρίες, αλλά δεν είναι λύση. Είμαστε εξαγωγική επιχείρηση, εξάγουμε 3.000 τόνους πιπέρι τον χρόνο και υπό τις παρούσες συνθήκες δεν προλαβαίνουμε τις παραδόσεις, με αποτέλεσμα οι πελάτες μας να απευθύνονται σε άλλες αγορές, όπως στην Τουρκία, την Αίγυπτο, την Τυνησία και το Μαρόκο.

Δεν μένει άλλος δρόμος από τη φυγή σε άλλη χώρα που έχει λύσει τα αυτονόητα που για μας είναι ζητούμενα», τονίζει ο κ. Παρασκευόπουλος. Προσθέτει, δε, ότι η πολιτική των επιδομάτων έχει γιγαντώσει το πρόβλημα, καθώς οι ντόπιοι προτιμούν να λαμβάνουν επιδόματα παρά να δουλεύουν.