Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή του μέτρου του «καλαθιού του νοικοκυριού» τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες.
Μια επίσκεψη στα καταστήματα των μεγάλων αλυσίδων λιανικής στην Αθήνα καταδεικνύει, εκτός των άλλων, τα εξής:
✱ Έλλειψη σήμανσης σε κάποια προϊόντα και καταστήματα.
✱ Δυσκολία να εντοπιστεί το προϊόν που εντάσσεται στο καλάθι.
✱ Μεγάλο ειδικό βάρος των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας, συχνά άγνωστης προέλευσης.
Ωστόσο, μια τέτοια επίσκεψη καταδεικνύει και το πιο μεγάλο και βαθύ ζήτημα της αγροδιατροφικής αλυσίδας στην Ελλάδα: Δηλαδή, την απόκλιση που υφίσταται μεταξύ των τιμών παραγωγού και καταναλωτή, από τις μεγαλύτερες που παρατηρούνται στο σύνολο των οικονομιών της ΕΕ.
Έτσι, έχει γίνει «καθημερινότητα» προϊόντα διατροφής, ακόμα και με πολύ μικρή επεξεργασία, να πωλούνται στη λιανική σε αδικαιολόγητα υψηλές τιμές.
Τις ήμερες αυτές, για παράδειγμα, εν μέσω «αντιπληθωριστικής προσπάθειας», το ελαιόλαδο στα σούπερ μάρκετ πωλείται στη διπλάσια τιμή από αυτήν που αγοράστηκε πριν από 7-8 μήνες από τον παραγωγό, ένα λίτρο επώνυμου νωπού-φρέσκου γάλακτος πωλείται στην τριπλάσια τιμή από ό,τι εισπράττει σήμερα ο κτηνοτρόφος, ένα κιλό επώνυμο ρύζι σε εξαπλάσια τιμή από ό,τι εισέπραξε ο ορυζοκαλλιεργητής.
Μάλιστα, τα φαινόμενα αυτά αφορούν εκείνο το κομμάτι της εφοδιαστικής αλυσίδας που παρέμεινε ανοιχτό και λειτουργούσε κανονικά καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης και όπως αποδείχτηκε αύξησε κατακόρυφα τον κύκλο εργασιών και την κερδοφορία του, δηλαδή τα δίκτυα λιανικής.
Για τους λόγους αυτούς, άλλωστε, αλλά και τις πιέσεις που ασκούνται ακόμη και σε μεγάλες επιχειρήσεις τροφίμων μέσω των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας, πολλοί είναι οι αγρότες που ανησυχούν για πρακτικές αλυσίδων λιανικής, οι οποίες στο όνομα «του καλαθιού» θα πιέσουν τις τιμές παραγωγού ακόμα περισσότερο.
