Το πρωί της Τετάρτης συζητήσαμε με τον πρόεδρο του εμβληματικού ελαιοκομικού συνεταιρισμού των Ροβιών. Έδειχνε αισιόδοξος ότι οι πυρκαγιές θα ετίθεντο υπό έλεγχο. Σύντομα, όμως, τα γεγονότα στην Εύβοια πήραν διαφορετική τροπή και η περιοχή εκκενώθηκε.
Ξαναμιλήσαμε χθες, το πρωί της Πέμπτης. Με τις πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια να είναι σε εξέλιξη, ένας πρώτος απολογισμός είναι ενδεικτικός. Το 1/5 του ελαιώνα της περιοχής κάηκε. Χάθηκαν σπίτια, εγκαταστάσεις, ζωικό και φυτικό κεφάλαιο, υποδομές της περιοχής, υποβαθμίστηκαν το φυσικό περιβάλλον και η ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Στην πρώτη μας συνομιλία, ωστόσο, η συζήτησή μας επεκτάθηκε και στις εκτιμήσεις για την παραγωγή που έρχεται. Οι παγετοί, οι καύσωνες και η ανομβρία είχαν ως αποτέλεσμα την ακαρπία, με την παραγωγή της πράσινης βιολογικής ελιάς –που αποτελεί το βασικό προϊόν– να υπολογίζεται στο 1/10 περίπου της παραγωγής του 2019 και στο 1/3 αυτής του 2020.
Με την κλιματική αλλαγή που συντελείται, έχουμε μπει σε αχαρτογράφητα παραγωγικά δεδομένα. Αν μέχρι τώρα στις αγροτικές μας πολιτικές ακολουθούσαμε συχνά το παράδειγμα άλλων χωρών και προσαρμοζόμασταν, οι αλλαγές που έρχονται θα μας στερήσουν και αυτήν τη δυνατότητα.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα είναι ολέθριες για χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Ελλάδα, και αντίθετα ευνοϊκές, με λίγες εξαιρέσεις, για τις χώρες του Βορρά.
Η θέσπιση ενός σχεδίου, που θα αμβλύνει τις επιπτώσεις και θα βοηθά αποτελεσματικά την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, καθίσταται πλέον εθνική ανάγκη.
