Η πατέντα μιας αεικίνητης γιαγιάς 100 ετών (video)
Η Ειρήνη Βερυκάκη – Γεσίου διανύει αισίως το 100ό έτος της ηλικίας της, συνεχίζοντας να θέτει δυναμικούς στόχους. Μπολιασμένη από πλούσιες εμπειρίες, η ζωή της ήταν πάντοτε συνυφασμένη με την ανάγκη για κοινωνική προσφορά, η οποία μεταφραζόταν σε πράξεις.
Τώρα, η πνευματικώς αεικίνητη γιαγιά μοιράζεται με την «ΥΧ» την πρόσφατη ιδέα της –μαζί με χειρόγραφα σχέδιά της– για μια άκρως ενδιαφέρουσα πατέντα που επιχειρεί να «λύσει» τα χέρια του αγρότη στην ελαιοσυγκομιδή (επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία). Πρόκειται για μια ελαφριά, πρακτική κατασκευή για συλλογή ελαιοκάρπου.
Η έμπνευση ήρθε ξαφνικά, πριν από λίγο καιρό, όμως, πηγάζει από τις ποικίλες αγροτικές εργασίες στις οποίες μυήθηκε και πρωτοστάτησε σε νεότερη ηλικία, στον Άγιο Κωνσταντίνο Ρεθύμνου, από όπου κατάγεται. «Ο πατέρας μου ήταν ελαιοπαραγωγός, έτσι πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ως αγρότισσα. Περιμέναμε τον Οκτώβριο να πέσουν οι ελιές και τις μαζεύαμε μία μία με το χέρι. Ήταν ένα βάσανο, σε σημείο να προτιμάς να βγάζεις το “ψωμί” σου από άλλα προϊόντα. Αργότερα, άρχισαν να στρώνουν δίχτυα στον κορμό της ελιάς, τα οποία μπλέκονταν με τα αγριόχορτα, δημιουργώντας προβλήματα στο ξεστρώσιμο, ενώ όσες ελιές έπεφταν στο έδαφος χάνονταν. Τώρα χρησιμοποιούν χτένια ή τις ραβδίζουν με διάφορα μηχανήματα. Έχοντας μόλις πληροφορηθεί αυτό, το ίδιο βράδυ, προτού με πάρει ο ύπνος, εμπνεύστηκα αυτή την κατασκευή», αναφέρει.
Δείτε το video
Τα σοβαρά προβλήματα όρασης που αντιμετωπίζει δεν απέτρεψαν την κα Γεσίου να αποτυπώσει πάνω στο χαρτί τα σχέδια της χρηστικής κατασκευής, που σας παρουσιάζουμε σε εικόνες. Την ιδέα της την ανακοίνωσε λίγο μετά την έλευση του νέου έτους, ώστε να συμπίπτει χρονικά με το 100ό έτος της ηλικίας της. Τα σχέδια εστάλησαν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, προκαλώντας έντονο ενδιαφέρον.
Η κα Γεσίου ξεχώριζε πάντα για τη δημιουργικότητα και τη δοτικότητά της από διάφορα πόστα. Εργάστηκε 20 χρόνια στο Παιδικό Χωριό SOS στη Βάρη, όπου διετέλεσε Μητέρα SOS για οκτώ παιδιά. «Πήγα 65 χρονών, ανέθρεψα παιδιά και στήριξα το χωριό με δωρεές». Στο πλευρό των παιδιών τότε, στην υπηρεσία του αγρότη τώρα.
Αναλυτικά τα σχέδια, μαζί με πτυχές από τη ζωή της δημιουργικής γιαγιάς:
Χειρόγραφο σχέδιο στο οποίο διακρίνονται αναλυτικά οι διαστάσεις της κατασκευής, αλλά και οι ρόδες μετακίνησης στη βάση της. Εναλλακτικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωλήνες αλουμινίου, βιδωμένοι με τέτοιον τρόπο που να αυξομειώνεται το φάρδος και το ύψος ανάλογα με τις ανάγκες του δέντρου. Τα σχέδια μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν για τη γεννηθείσα το 1917 κα Γεσίου. Η γιαγιά, που είναι πλέον σχεδόν τυφλή, κρατούσε το χαρτί μαζί με έναν μεγεθυντικό φακό, που της επέτρεπε να βλέπει την άκρη του στυλό.
Στο καθαρογραμμένο σχέδιο απεικονίζεται η κάτοψη ελαφριάς κατασκευής από κόντρα πλακέ, με οπή στη μέση, για την προσαρμογή σάκου περισυλλογής (1 m x 0,60 cm οι διαστάσεις του πάτου υποδοχής, όπως π.χ. ο πάτος ενός καροτσιού). Για τις διπλές προεκτάσεις της χρησιμοποιούνται πλαστικά πτυσσόμενα κοντάρια χαμηλού βάρους, για εύκολη αποθήκευση. Η κατασκευή επιδέχεται τροποποιήσεων.
Χειρόγραφο σκίτσο της γιαγιάς, στο οποίο απεικονίζεται η κατασκευή από διαφορετική οπτική γωνία, εστιάζοντας στις διαστάσεις του διχτυού (2 x 3 μέτρα). Επιπλέον, η επένδυση της κατασκευής προτείνεται να είναι από ελαιόπανο, που θα οδηγεί τον καρπό προς τη βάση και την οπή της.
Σε πρώτη φάση, τα σχέδια εστάλησαν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και τέθηκαν υπόψη του Σπύρου Φουντά, επίκουρου καθηγητή Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής. Ο κ. Φουντάς εκτίμησε τη χρησιμότητα της κατασκευής. Ακολούθως, τα σχέδια μεταφέρθηκαν σε περιβάλλον Auto-Cad από τον φοιτητή του ΓΠΑ, Βασίλη Ψηρούκη.
Με τις πράξεις της, η κα Γεσίου περνά ένα πολύ σημαντικό μήνυμα σε όλους μας…
