«Η Alice, η Maelys και ο Nathan ενδιαφέρονται για τις βιολογικές καλλιέργειες στην Ελλάδα. Η Έμμη Πανούση από τον Οργανισμό Περιβάλλοντος και Διατροφής ‘‘Ηλέσιον’’, που παράγει βιολογικό κρασί εδώ και 15 χρόνια, απαντά στις ερωτήσεις τους. Πάμε μαζί ένα ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα!
Για αυτό το ταξίδι, ας σταματήσουμε πρώτα για λίγο στη Νορμανδία. Με καταγωγή από μια αγροτική περιοχή και ευαίσθητη σε αγροτικά ζητήματα, οι φοιτητές του Κολεγίου Henry Dunant d’ Aumale αναρωτιούνται για την ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια, οι έφηβοι αναθέτουν στον ανταποκριτή μας στην Αθήνα, τον δημοσιογράφο Joel Bronner, να πάρει συνέντευξη από έναν Έλληνα ‘‘βιολογικό παραγωγό’’, εξειδικευμένο στην παραγωγή ελαιολάδου ή κρασιού. Στη χώρα του θεού Διονύσου, σίγουρα κρασί! Οι γαλλόφωνοι συνομιλητές είναι σπάνιοι στην ελληνική αγροτική κοινότητα. Για τη συνέντευξη, λοιπόν, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε τη γλώσσα του Μολιέρου για αυτήν του Ομήρου». Αυτή ήταν η εισαγωγή της συνέντευξης που παρουσιάστηκε στους «Globe Reporters» για τις δράσεις του «Ηλέσιον» και αφορά την παρουσίαση του Οργανισμού σε σχολεία της Γαλλίας.
Ολα ξεκίνησαν από το ενδιαφέρον των Γάλλων φοιτητών στη Νορμανδία να μάθουν πώς γινόταν παλιά το κρασί στην Ελλάδα, αλλά και πώς γίνεται σήμερα η βιολογική παραγωγή οίνου. Κάπως έτσι, οι Γάλλοι φοιτητές έφτασαν στην Έμμη, που διευθύνει τον Οργανισμό «Ηλέσιον» και παράγει βιολογικό κρασί εδώ και 15 χρόνια.
Η Έμμη αφηγήθηκε στους Γάλλους φοιτητές τη συλλογική περιπέτεια του «Ηλέσιον», σχετικά με «τη διάσωση και τη διατήρηση της διατροφικής μας κληρονομιάς, τη συνέχιση της ζωής και τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας», η οποία ξεκίνησε το 1977. Οι άνθρωποι του «Ηλέσιον» επικεντρώθηκαν στο να ανακαλύψουν ξανά ποικιλίες που είχαν αφεθεί εκτός παραγωγικής διαδικασίας για πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, και είχαν ξεχαστεί. Τις αναζήτησαν στις πλαγιές της Οίτης και της Γκιώνας.
Ένα ναυάγιο τους έδειξε τον δρόμο
Το 2008 δημιούργησαν τον πρώτο οίνο βιολογικής φυσικής οινοποίησης χωρίς προσθήκη θειωδών και συντηρητικών με βάση τα αρχαιοελληνικά πρότυπα. «Είναι σημαντικό για εμάς να ρίξουμε τη φύση απευθείας σε ένα ποτήρι κρασί», λένε οι δημιουργοί του. Η διατήρηση του φυσικού κρασιού χωρίς χημικά ήταν ασφαλώς μια μεγάλη πρόκληση. Μέχρι που ένα ναυάγιο τους έδειξε τον δρόμο.
Το 1985, όπως εξηγούν στους Γάλλους φοιτητές, στα ανοιχτά των Σποράδων, ένας ψαράς εντόπισε ένα ναυάγιο μεγάλου πλοίου, το οποίο βρισκόταν στο εν λόγω σημείο από τον 5ο αιώνα π.Χ. Στα αμπάρια του υπήρχαν χιλιάδες αμφορείς γεμάτοι κρασί 2.500 ετών. Πώς κατάφερναν οι αρχαίοι Έλληνες να συντηρούν το κρασί χωρίς χημικά συντηρητικά και, μάλιστα, να το μεταφέρουν σε μεγάλες ποσότητες; «Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δύο οίνους: Παρήγαγαν τον Άκρατο οίνο (υψηλόβαθμο) και έπιναν τον Κεκραμμένο οίνο, αναμειγνύοντας τον Άκρατο με νερό από την πηγή», λέει η ομάδα του «Ηλέσιον».
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι του «Ηλέσιον» χρησιμοποιούν έναν ειδικό τρόπο οινοποίησης εμπνευσμένο από τα αρχαία κείμενα, εφαρμόζοντας ερυθρά οινοποίηση και στα λευκά σταφύλια, αφαιρώντας στη συνέχεια ένα μέρος του νερού από τον σταφυλοπολτό. Αυτό το «σταφυλόνερο», όταν πλέον δημιουργηθεί και παλαιωθεί το κρασί, χρησιμεύει για να προκύψει κεκραμμένος οίνος, όπως το έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ανάμειξης μπορεί ο καθένας να διαλέξει πόσο υψηλόβαθμο θα είναι το κρασί που θα πιει ανάλογα με τη στιγμή και τις αντοχές του. Όπως τονίζουν οι άνθρωποι του «Ηλέσιον», οι οίνοι του 2008 παραμένουν σε πολύ καλή κατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο τρόπος των αρχαίων Ελλήνων λειτουργεί και σήμερα.
Η φοβερή ιστορία του ναυαγίου και της αναζήτησης πληροφοριών και παλαιών αμπελιών στα ορεινά εξήψε το ενδιαφέρον των Γάλλων φοιτητών που, δοκιμάζοντας το κρασί του «Ηλέσιον», αισθάνθηκαν ότι ταξιδεύουν στην αρχαία Ελλάδα.
Άλλα προϊόντα
Η ομάδα του «Ηλέσιον» έχει τη φιλοσοφία να συνδυάζει την τεχνογνωσία των προγόνων με τις σύγχρονες τεχνολογίες, ενώ χρησιμοποιεί φυσικά προϊόντα, ιδιαίτερα για λιπάσματα και σπόρους. Εκτός από τους οίνους, παράγει επίσης βιολογικό κίτρινο, καστανό και λευκό ρύζι Σπερχειού και ρυζογκοφρέτες.
