Κινούμαστε στα χαμένα;

Αρκετά και ενδιαφέροντα ήταν τα όσα είπε ο πρωθυπουργός προχθές στη Βουλή για τα μέτρα στις περιοχές που επλήγησαν από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές. Σταχυολογούμε μερικά από αυτά:

Οι «επιθέσεις της φύσης» που ζήσαμε θα αποτελούν τη νέα πραγματικότητα.

Αυτά που συνέβησαν στη Θεσσαλία ή στον Έβρο μπορεί αύριο να συμβούν σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή, διαμορφώνοντας νέα δεδομένα για το σύνολο του πρωτογενούς τομέα.

Ως χώρα δεν διαθέτουμε τη «συμπυκνωμένη εμπειρία και θεσμική μνήμη» να αντιμετωπίσουμε τόσο σύνθετες καταστάσεις.

Τρία από τα εργαλεία που θα αποκτήσουν ιδιαίτερο βάρος στις νέες πολιτικές που θα ασκηθούν είναι η αυξημένη συνεισφορά στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, όπως ο ΕΛΓΑ, η ψηφιακή μετάβαση του πρωτογενούς τομέα με εφαρμογές «γεωργίας ακριβείας», η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και η διαμόρφωση ενός πιο ανθεκτικού παραγωγικού μοντέλου.

Με άλλα λόγια, ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν κινήθηκε στη λογική του τι δεν πρέπει να κάνει πλέον ο αγρότης, αλλά τι θα πρέπει να κάνει στη νέα πραγματικότητα.

Ωστόσο, άλλες είναι οι μεγάλες αγωνίες των πληγέντων αγροτών. Για παράδειγμα:

Πολύ καλή η απόφαση για κατασκευή 700 οικίσκων για όσους έχασαν το σπίτι τους, όμως μέχρι σήμερα έχουν μεταφερθεί μόλις 50.

Πολύ σημαντική η αναπλήρωση του ζωικού κεφαλαίου, η κατασκευή σταβλικής εγκατάστασης και η αγορά του εξοπλισμού που χάθηκε, αλλά πότε θα γίνει η πρόσκληση, με τι προϋπολογισμό και με ποιες επιλέξιμες δαπάνες; Γιατί απαγορεύεται η εισαγωγή βελτιωμένων ζώων από το εξωτερικό, από τη στιγμή που η τιμή απόκτησης εγχώριων έχει ξεφύγει απαγορευτικά; Γιατί δεν αποζημιώνονται όλα τα χαμένα παραγωγικά ζώα;

Θα δοθούν μεσοπρόθεσμα δάνεια στους πληγέντες και με ποιους όρους;

Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο ζήτημα για τους αγρότες είναι η εξειδίκευση των μέτρων και, πρωτίστως, το δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα της πληρωμής. Διαφορετικά, θα ισχύσει αυτό που πολλοί επαναλάμβαναν στις περιοχές που χτυπήθηκαν: «Είμαστε στα χαμένα».