Ένα μοναδικό σε όλη την Ελλάδα έθιμο ετοιμάζεται να αναβιώσει και αυτήν τη χρονιά, την Εβδομάδα των Παθών, στο χωριό των μελισσοκόμων στη Νικήτη Χαλκιδικής. Πρόκειται για τα «κλικάρια», τα στρογγυλά σε σχήμα σαλιγκαριού κεριά που σε ύψος φτάνουν ακόμη και το 1,20 μ., και τα οποία οι πιστοί κρατούν ευλαβικά τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία.
Τοπική παράδοση
Τα «κλικάρια» είναι ένα τοπικό έθιμο που κανείς δεν γνωρίζει από πού προέρχεται και πώς επικράτησε στη Νικήτη. Ωστόσο, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι του χωριού θεωρούν ότι επειδή υπήρχαν μεγάλες ποσότητες από μελισσοκέρι, από το άφθονο μέλι που παράγεται στην περιοχή, ο κάθε μελισσοκόμος ήθελε να φτιάχνει τα δικά του κεριά. Έτσι, μέχρι και σήμερα, οι πιστοί καίνε το κλικάρι όταν διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια και τη Μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του επιταφίου.
Όπως λέει η Χρύσα Χουχούτα, η οποία διατηρεί μαζί με τον σύζυγό της τη βιοτεχνία κατασκευής και εμπορίας μελισσοκομικών κηρηθρών, μελισσοκομικών ειδών και κεριών εκκλησίας στη Νικήτη Χαλκιδικής, τα κλικάρια είναι και φέτος έτοιμα εδώ και ημέρες, προκειμένου να τηρηθούν το έθιμο και η παράδοση.
«Είναι ένα τοπικό έθιμο που γίνεται μόνο στην περιοχή μας και πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Τηρείται ανελλιπώς κάθε χρόνο, εκτός από την περίοδο της πανδημίας που υπήρχαν απαγορεύσεις. Ο κόσμος τα επιλέγει ή τα περιμένει, ακόμη κι αν δυσκολεύεται οικονομικά και προτιμά να αγοράσει το κεράκι μέσα από την εκκλησία», σημειώνει η κα Χουχούτα. Η όλη διαδικασία για την κατασκευή τους μοιάζει με αυτήν της λαμπάδας για τα τάματα. Στα κεριά για τα τάματα γίνονται περισσότερες εμβαπτίσεις στο φυσικό κερί, ενώ στο κλικάρι λιγότερες. Το στρογγυλό σχήμα δίνεται με το χέρι, και το ύψος κυμαίνεται από το 1 μ. έως και το 1,20 μ.
