Την απαρχή ενός μεγάλου ταξιδιού σήμανε κατά τα εφηβικά του χρόνια η γνωριμία με τη συναρπαστική κοινωνία των μελισσών. Ένα ταξίδι που ακόμα συνεχίζεται για τον 27χρονο σήμερα Κωνσταντίνο Έξαρχο από τον Άγιο Γεώργιο Φιλιππιάδας στην Πρέβεζα. Ο ίδιος κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να παράγει το δικό του, διακεκριμένο στο εξωτερικό, μέλι.
Με βήματα προσεκτικά και σταθερά, αυξάνει χρόνο με τον χρόνο τις κυψέλες του, ενώ έχει μετουσιώσει όλη την κοσμοθεωρία του για τον κόσμο των μελισσών στην επωνυμία των προϊόντων του. Η ετικέτα Philomelia αντιπροσωπεύει αυτό ακριβώς που λέει, μία φιλία που αναπτύχθηκε και εξελίσσεται με τις μέλισσες, απεριόριστος σεβασμός για το παραγόμενο μέλι και βαθιά εκτίμηση και αγάπη για τη φύση.
«Ο κόσμος των μελισσών με κέρδισε από τα 16 μου. Ήταν κάτι μαγικό, να δημιουργείς μια αποικία και να την παρακολουθείς πώς αναπτύσσεται και πώς επιβιώνει», εξηγεί στην «ΥΧ». Η ενασχόλησή του ξεκίνησε στο πλευρό παλιών και έμπειρων μελισσοκόμων της περιοχής του. «Μαζί τους άρχισα να μαθαίνω», θυμάται. Εξάλλου, ο ίδιος δεν προέρχεται από μελισσοκομική οικογένεια, αν και ο πρωτογενής τομέας ήταν ανέκαθεν κομμάτι της καθημερινότητάς του, αφού ο πατέρας του ασχολείτο με τη χοιροτροφία.
«Η οικογένειά μου ήταν και είναι πάντα δίπλα μου», σημειώνει ο Κωνσταντίνος, και εξηγεί ότι στα πρώτα του βήματα είχε την οικονομική βοήθεια από την οικογένειά του, που ήταν ιδιαίτερα σημαντική για να χτίσει τις βάσεις του.
Όμως, χρειάστηκε πολλή δουλειά από τον ίδιο για να γίνει το εφηβικό όνειρο πραγματικότητα. «Με τις σπουδές μου στην Τεχνολογία Γεωπονίας στη Θεσσαλονίκη –τώρα είμαι στο πτυχίο– τελείωσα και το Σχολείο Μελισσοκομίας του ΑΠΘ. Παρακολούθησα στη συνέχεια αρκετά σεμινάρια και ημερίδες, ακόμη και για θέματα εξαγωγών», αναφέρει. Και προσθέτει: «Έχοντας την τεχνογνωσία, πλέον παράγουμε ικανοποιητικές ποσότητες μελιού με γνώμονα την εξαιρετική ποιότητα». Σήμερα, οι κυψέλες του αριθμούν περί τις 300 με 350 και έπεται συνέχεια, ενώ προς ολοκλήρωση βαίνει το ολοκαίνουργιο συσκευαστήριο μελιού.
«Παλέτα» μελιών
Μέλι Ανθέων, Πεύκου, Βελανιδιάς, μέλι Θρούμπι, μέλι Κουμαριάς και γύρη νωπή πολυανθική πρωταγωνιστούν στα μελισσοκομικά προϊόντα που παράγει. Εκτός από τα φυτά της ηπειρώτικης γης, ο Κωνσταντίνος ταξιδεύει ανά την Ελλάδα και μεταφέρει τις κυψέλες του στα Γρεβενά, στην Καστοριά και στη Χαλκιδική ανάλογα με την εποχή και την ποικιλία. Σε αυτά τα ταξίδια δεν είναι μόνος, καθώς, όπως αποκαλύπτει, συναντιέται κάθε φορά μαζί με άλλους νέους μελισσοκόμους από τη Λευκάδα και μεταφέρουν παρέα τα μελίσσια τους.
Η τοπική κοινωνία αγκάλιασε γρήγορα την προσπάθειά του και προτίμησε το μέλι του, ενώ σύντομα έφτασε ο καιρός και για διεθνή επιβράβευση. Ήδη, το μέλι Philomelia μετρά επτά διακρίσεις στα Great Taste Awards που διοργανώνονται στην Αγγλία. Φέτος, έλαβε ένα αστέρι για το μέλι ανθέων για πρώτη φορά, ένα αστέρι για το μέλι Πεύκου για δεύτερη φορά και δύο αστέρια για το μέλι βελανιδιάς για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Το ταξίδι για τον νεαρό μελισσοκόμο έχει ακόμη δρόμο. Ο Κωνσταντίνος έχει ήδη θέσει τον νέο του στόχο, το μέλι Philomelia να ταξιδέψει στο εξωτερικό. «Όνειρό μου είναι να ξεκινήσω εξαγωγές και το μέλι μας να γίνει γνωστό σε κάποια χώρα του εξωτερικού, και να αγαπηθεί και από τους εκεί καταναλωτές». Με τη διάθεση των προϊόντων του άρχισε να συμμετέχει σε εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ είναι ιδιαίτερα ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επικοινωνώντας με τον κόσμο, προωθώντας τα μελισσοκομικά του προϊόντα και μοιράζοντας στιγμές από την επαγγελματική του δραστηριότητα.
Απαραίτητη η εκπαίδευση
Το μεγαλύτερο εφόδιο πάντως για έναν νέο μελισσοκόμο αποτελεί, όπως λέει, η γνώση. «Η εκπαίδευση πρέπει να προηγείται κάθε προσπάθειας. Μόνο εάν έχεις λάβει την απαραίτητη τεχνογνωσία μπορείς να προχωρήσεις και να κάνεις σωστούς χειρισμούς», τονίζει. Μάλιστα, εκφράζει την άποψη ότι βασική προϋπόθεση για να γίνει κάποιος επαγγελματίας μελισσοκόμος είναι να λάβει πρώτα την απαραίτητη εκπαίδευση. Εκτός, όμως, από την τεχνογνωσία «ένας μελισσοκόμος πρέπει να έχει πνεύμα συνεργασίας», επισημαίνει, και να αγαπά τη φύση.
Η διαδρομή του δεν ήταν εύκολη, καθώς όπως εξηγεί ένας μελισσοκόμος έχει να αντιμετωπίσει και απρόβλεπτους παράγοντες. «Ένα μεγάλο πρόβλημα για το ελληνικό μέλι αποτελούν οι αθρόες εισαγωγές. Εξίσου σημαντικό όμως είναι η κλιματική κρίση, που επηρεάζει άμεσα τις μέλισσες και άρα το παραγόμενο μέλι. Πριν από 15 χρόνια η παραγωγή μελιού ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με σήμερα που τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι πιο έντονα και πιο συχνά. Και αυτό ένας μελισσοκόμος δεν μπορεί να το ελέγξει».
Προσηλωμένος στα μελίσσια του, επιμένει στην ποιότητα του μελιού και παραμένει αισιόδοξος. Όπως εξηγεί «όλα από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα έρχονται όπως τα φέρνει ο χρόνος και δένουν αρμονικά, με αργά και σταθερά βήματα συνεχίζουμε στο μέλλον, που κοιτάμε με αισιοδοξία».
