Δεν άγγιξε τους παραγωγούς το κρεσέντο στις τιμές του σκληρού

T ην ευκαιρία σε αρκετούς ντόπιους εμπόρους να «διώξουν» σημαντικές ποσότητες ποιοτικών σιταριών από τις αποθήκες τους σε τιμές οι οποίες, ύστερα από αρκετό καιρό, μπορούσαν να χαρακτηριστούν λογικές, έδωσε το ανοδικό κανάλι στο οποίο εισήλθε η αγορά του σκληρού από την ανάπαυλα των εορτών και μετά.

Μέχρι το σημείο αυτό, το ράλι του μαλακού σιταριού στη διεθνή αγορά είχε «παρασύρει» μεν στο διάβα του τα χαμηλότερης ποιότητας σκληρά που προορίζονταν για ζωοτροφή -και τα οποία έφτασαν κάποια στιγμή να αγοράζονται από μεγάλες εγχώριες πτηνοτροφικές μονάδες έναντι 225 ευρώ ο τόνος- όμως, οι τιμές για τις καλύτερες ποιότητες παρέμεναν εγκλωβισμένες στις συμπληγάδες των υψηλών διεθνών αποθεμάτων και της σχετικά υποτονικής ζήτησης.

Σημείο καμπής

Το έναυσμα για την αλλαγή σκηνικού έδωσε ο πρώτος διαγωνισμός που «έτρεξε» λίγο πριν από την εκπνοή του 2018 η Τυνησία, η οποία βγήκε στην αγορά, αναζητώντας 150.000 τόνους σκληρού για να καλύψει τις ανάγκες της. Οι προσφορές, ωστόσο, που έλαβε η αρμόδια κρατική υπηρεσία (ODC) κρίθηκαν «τσουχτερές», με αποτέλεσμα το βορειοαφρικανικό κράτος να αποφασίσει να προμηθευτεί σε πρώτη φάση μόνο 50.000 τόνους στο χαμηλότερο -από τα προσφερόμενα- αντίτιμο. Όπως είχε αποκαλύψει, μάλιστα, σε σχετικό ρεπορτάζ η «ΥΧ», την εκτέλεση των δύο παραγγελιών, από 25.000 τόνους έκαστη, ανέλαβαν ο ελληνικός όμιλος Μάρκου (παράδοση φορτίου από 20 έως 28 Φεβρουαρίου) και ο γνωστός διεθνής οίκος Glencore (παράδοση από 4 έως 10 Μαρτίου) σε τιμές της τάξης των 290 δολ./τόνο c&f.

Λίγο μετά τις γιορτές, η Τυνησία επανήλθε στην αγορά με νέο διαγωνισμό, ελπίζοντας να εξασφαλίσει τους υπόλοιπους 100.000 τόνους σε πιο συμφέροντες όρους, όμως οι προσφορές που έλαβε κινήθηκαν όχι απλώς στα ίδια, αλλά και σε ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα. Αυτήν τη φορά, τη δουλειά πήραν ο γνωστός Ιταλός έμπορος Casillo (50.000 τόνοι για παράδοση έως 25 Φεβρουαρίου το πρώτο φορτίο και έως 15 Μαρτίου το δεύτερο), η επίσης ιταλική Mediterranea και η Glencore (από 25.000 τόνους έκαστη), σε τιμές από 292 έως 295 δολ./τόνο c&f.

Η αναζήτηση σκληρού σιταριού, προκειμένου να εκτελεστούν οι παραπάνω παραγγελίες, έφερε τους τρεις παραπάνω οίκους και στη χώρα μας, όπου, όπως πληροφορείται η «ΥΧ», έγιναν τις προηγούμενες εβδομάδες πράξεις στα 235 ευρώ/τόνο FOB, δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους μεσίτες να βγάλουν το… κατιτίς τους και σε αρκετούς εμπόρους -που μέχρι τότε αρνούνταν να πουλήσουν σε τιμές της τάξης των 220 ή 225 ευρώ/τόνο- να ξεστοκάρουν προϊόν που ήταν εδώ και μήνες «παρκαρισμένο» στις αποθήκες τους.

To «Made in Italy» έβαλε πλάτη

Πριν από δύο εβδομάδες, ακολούθησε ακόμα ένας διαγωνισμός, αυτήν τη φορά από την Αλγερία, η οποία αγόρασε 200.000 τόνους σκληρό σιτάρι για παράδοση το δίμηνο Φεβρουαρίου – Μαρτίου σε τιμές από 290 έως 292 δολ./τόνο c&f. To συγκεκριμένο τονάζ μπορεί να μην ενδιαφέρει άμεσα την ελληνική αγορά, καθώς θα εκτελεστεί με σιτάρι βορειοαμερικανικής προέλευσης (κατά κύριο λόγο καναδέζικο), ωστόσο ήρθε να επιβεβαιώσει το ανοδικό γύρισμα της αγοράς, το οποίο, σημειωτέον, όλο αυτό το διάστημα υποστηρίχθηκε και από την άνοδο των τιμών στην Ιταλία. Η τελευταία οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην ανάγκη των εκεί μύλων να εξασφαλίσουν ντόπιο σιτάρι, προκειμένου να φέρουν το σήμα προέλευσης στις συσκευασίες των ζυμαρικών.