Ενα νέο οινικό πρότζεκτ έχει ξεκινήσει ο οινοποιός Στέλιος Μπουτάρης, με επίκεντρο αυτήν τη φορά τις Κυκλάδες. Τα πρώτα κρασιά από επιλεγμένους αμπελώνες σε Πάρο και Νάξο έχουν ήδη κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό φιαλών και έπεται συνέχεια.
«Ο τουρισμός τα επόμενα χρόνια στα νησιά θα ανέβει πολύ», μαντεύει με ασφάλεια ο κ. Μπουτάρης. «Επίσης το drink local, να πίνεις δηλαδή κρασί που έχει παραχθεί στον τόπο που βρίσκεσαι, είναι μια πολύ ισχυρή τάση», επισημαίνει ο οινοποιός στην «ΥΧ».
Εκτιμά επίσης ότι στις Κυκλάδες υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης της αμπελοκαλλιέργειας, ενώ πολλές τοπικές ποικιλίες έχουν μεγάλο δυναμικό. Ταυτόχρονα, ήδη διάσημες ποικιλίες σε ένα άλλο terroir σε κάποιο άλλο νησί μπορούν να δώσουν διαφοροποιημένα κρασιά με ταυτότητα, όπως έχει συμβεί με το Ασύρτικο και το Μαυροτράγανο. Όλα τα παραπάνω, συνδυασμένα με το πάθος του οινοποιού για… νέες περιπέτειες -«δεν είναι φοβερό να βγάζεις κρασί στη Σίκινο;», ανέφερε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας-, οδηγούν σε ένα νέο επιχειρηματικό πλάνο, το οποίο ωστόσο βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα και πολλοί παράμετροί του δεν έχουν ξεκαθαριστεί.
Όπως ο ίδιος εξηγεί, για πρώτη φορά πέρυσι αποφάσισε να κάνει διακοπές στο Νότιο Αιγαίο. «Όπου κοίταζα, έβλεπα αμπέλια. Περισσότερα στην Πάρο, όμως και κάποια στο απίθανο ανάγλυφο της Νάξου. Ως… βέρος Βλάχος στην καταγωγή, άρχισα να εξερευνώ τα ορεινά μέρη των νησιών. Εκεί βρήκα Μονεμβασιές και Μανδηλαριές, αυτόρριζες, απότιστες, να έρπουν στο έδαφος με όμορφα μικρά σταφύλια -και ένα Φωκιανό που, μεταξύ μας, δεν είχα ποτέ σε μεγάλη εκτίμηση, όμως τελικά το αποτέλεσμα με διέψευσε.
Για αρχή, ο οινοποιός συνεργάστηκε πέρυσι με δύο αμπελώνες στην Πάρο και έναν στη Νάξο, οπότε και φέτος έβγαλε τρία νέα κρασιά. Πριν φτάσει στην εμφιάλωση, ωστόσο, έκανε πολλές δοκιμές. Από τη Νάξο, ένα Φωκιανό από το αμπέλι της Καλλιόπης Βιτζηλαίου στην Κάνα, το οποίο οινοποίησε ο Σπύρος Ζουμπούλης. Από την Πάρο, μια Μονεμβασιά από το αμπέλι του Αρσένη Λούκη στις Ασπριές του Αγίου Αντρέα και μια Μαντηλαριά, η οποία ακόμα βρίσκεται σε διαδικασία ωρίμανσης από το αμπέλι του Κώστα Σαμαλτάνη στις Δάφνες.
Φέτος, ο κ. Μπουτάρης εκφράζει την αισιοδοξία του ότι θα καταφέρει να έχει σταφύλια από Τήνο, Σέριφο και Μήλο, επίσης από συγκεκριμένους αμπελώνες και παραγωγούς. Η παραγωγή στοχεύει σε κρασιά τα οποία θα αναδεικνύουν τον πλούτο του νησιωτικού αμπελώνα και θα διακινούνται κυρίως στον τόπο που παράγονται, μέσα από συνεργασίες με μαγαζιά.
Στόχος οι μόνιμες συνεργασίες
Ένας από τους στόχους, όπως λέει ο οινοποιός, είναι να υπάρξουν μόνιμες συνεργασίες με παραγωγούς. Παράλληλα, αποκαλύπτει ότι αναζητά και αμπελοτόπια τα οποία θα μπορούσε να αγοράσει, έτσι ώστε να παράγει κρασί από ιδιόκτητους αμπελώνες με τους δικούς του όρους και προδιαγραφές. Αν όλες οι ετικέτες θα βρεθούν κάτω από την ομπρέλα μιας συγκεκριμένης επωνυμίας που θα αντικατοπτρίζει το εγχείρημα ή αν θα πωλούνται ως μεμονωμένα προϊόντα κυρίως στην τοπική αγορά, είναι ένα θέμα που δεν έχει ακόμα αποφασιστεί.
Σημαντική πρόκληση, η οποία επίσης χρειάζεται να επιλυθεί, είναι τα σημεία όπου θα γίνεται η οινοποίηση. «Προφανώς δεν είναι καλό για τα σταφύλια και την ποιότητα του τελικού προϊόντος να τα φορτώνουμε και να μεταφέρουμε από νησί σε νησί. Οπότε θα πρέπει να βρεθούν οινοποιεία ή λύσεις που θα εξασφαλίζουν την πιο σύντομη διαδρομή από το αμπέλι στο οινοποιείο για το σταφύλι», λέει ο οινοποιός. Ποια άλλα μέρη έχει κατά νου; «Πάντως, στη Σίκινο, το Ασύρτικο βγάζει μια φοβερή μεταλλικότητα», μας λέει με νόημα.
