Τα αντισηπτικά και οι ιατρικές μάσκες βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολιτών, ενώ η επάρκειά τους στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των κρατικών δομών και όχι μόνο των ελληνικών. Μάλιστα, πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, έχουν παραγγείλει μεγάλες προμήθειες από τη μακρινή Κίνα.
Ας αναλογιστούμε, όμως, τι θα συνέβαινε εάν, για παράδειγμα, δεν υπήρχε στη χώρα επάρκεια σε ψωμί, γάλα, ελαιόλαδο, φρούτα, κηπευτικά, ρύζι, όσπρια, μέλι, κρέας, αβγά, ψάρια και τόσα άλλα. Δηλαδή, όλα εκείνα που παράγει ο Έλληνας γεωργός και κτηνοτρόφος τις ημέρες αυτές, την περίοδο που μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας μπαίνει σε καραντίνα. Όμως, ο αγρότης και η αγρότισσα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο χωράφι τους, στον στάβλο τους, στο καΐκι τους και θα παράγουν.
Έτσι, μπορεί ορθά η κοινωνία μας να υποκλίνεται σήμερα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του «αόρατου εχθρού», δεν πρέπει όμως να λησμονείται και η προσφορά άλλων, όπως των αγροτών.
Δεν πρέπει να λησμονείται από τους ηγέτες της ΕΕ, που επιθυμούν να μειώσουν τον προϋπολογισμό της ΚΑΠ, καθώς θεωρούν τη διατροφική επάρκεια και τον ρόλο του αγρότη στην οικονομική και κοινωνική συνοχή της Ευρώπης μια «παρωχημένη υπόθεση».
Δεν πρέπει να λησμονείται από τις επιχειρήσεις εκείνες που ήδη φαίνεται να «υποκύπτουν στον πειρασμό» και να πιέζουν τις τιμές παραγωγού σε προϊόντα ζωικής προέλευσης, για παράδειγμα.
Δεν πρέπει να λησμονείται από τις κρατικές υπηρεσίες, ειδικά εκείνες που είναι αρμόδιες για τη λειτουργία της αγοράς.
Δεν πρέπει, τέλος, να λησμονείται από τον πολίτη, που καλό θα είναι να προτιμήσει λίγο παραπάνω τα προϊόντα του τόπου του και να δείξει λίγο «καταναλωτικό πατριωτισμό».
Σε διαφορετική περίπτωση και σε παρόμοιες κρίσεις, εκτός από μάσκες, θα αναζητάμε σύντομα και είδη διατροφής από μακρινές χώρες.
