Έπειτα από τα τέσσερα χρόνια της κρίσης που βιώσαμε, εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, η 12η έκθεση για την κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία, Zootechnia.
Τόσο οι παράλληλες εκδηλώσεις, όπως αυτή της πρώτης Επιτροπής Παρακολούθησης για το Στρατηγικό Σχέδιο της ΚΑΠ, όσο και οι κλαδικές, όπως του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, άλλων ιδρυμάτων ή το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο, αναμένονται με ενδιαφέρον.
Με ενδιαφέρον, επίσης, αναμένονται τα εκθέματα για τις σύγχρονες εξελίξεις στους τρόπους εκτροφής και τις νέες τεχνολογίες από αυτούς που τα αναπτύσσουν και τα παρέχουν.
Βέβαια, μία από τις παθογένειές μας είναι ότι συχνά η κτηνοτροφική πολιτική δεν ασκείται με βάση τα όσα προτάσσουν η επιστήμη, η γνώση και η σύγχρονη τεχνολογία. Ωστόσο, εάν αυτό αποτελεί ζητούμενο και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχει κάτι που κάνει την Ελλάδα «μοναδική».
Ενώ, λοιπόν, οι άλλοι στο όνομα της αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κρίσης και του πολέμου εφαρμόζουν πολιτικές που έχουν στο επίκεντρο την εγχώρια παραγωγή και τις εκτατικές εκτροφές, η Ελλάδα στο όνομα της ελλειμματικότητας κτηνοτροφικών προϊόντων κατά βάση ενισχύει τις εισαγωγές.
Έτσι, για παράδειγμα, ακόμα και στους πραγματικούς εκτροφείς τοπικών φυλών τελικά καταλήγουν πολύ λιγότερα από όσα συνολικά δίνονται.
Ταυτόχρονα, τα κεφαλαιώδη ζητήματα του «σταβλικού» και της διαχείρισης των βοσκότοπων δεν επιλύονται εδώ και πολλά χρόνια.
Όσο τέτοια ζητήματα παραμένουν άλυτα και εκκρεμή, θα κρατούν σε μια ιδιότυπη ομηρία τους κτηνοτρόφους και την ανάπτυξη.
