Το πόσα φουγάρα θα λειτουργήσουν κρίνουν την οικονομική προοπτική της χώρας, έλεγε ο ιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος. Με τον τρόπο αυτόν, ήθελε να καταδείξει τον καταλυτικό ρόλο της βιομηχανίας στην ανάπτυξη.
Η άποψη αυτή, που αποτελεί βέβαια «Σχολή σκέψης» στην οικονομική επιστήμη, επιβεβαιώνεται με οδυνηρό τρόπο και στις μέρες μας. Χώρες με ισχυρή βιομηχανική βάση όπως η Γερμανία, όπου η μεταποίηση συνεισφέρει στο 30% περίπου του ΑΕΠ, εμφανίζονται πιο ανθεκτικές στην πανδημία. Αντίθετα, χώρες με μεγάλο τομέα υπηρεσιών όπως η Βρετανία, όπου ο τριτογενής τομέας αγγίζει το 80% του ΑΕΠ, είναι αντιμέτωπες με ύφεση της τάξης του 20%.
Και είναι αυτά που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη την τρέχουσα περίοδο που η Ελλάδα προετοιμάζει το Σχέδιο Ανάκαμψης από την κρίση και την κατανομή του πακέτου των 32 δισ. ευρώ.
Με το 90% των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα να κατευθύνονται για επεξεργασία στον δευτερογενή και στις «γεωργικές βιομηχανίες», δηλαδή τους κλάδους τροφίμων, ποτών, καπνού, υφαντουργίας, ξυλείας κ.λπ. να αποτελούν περίπου το 1/4 της ελληνικής μεταποίησης, η σύγχρονη εγχώρια βιομηχανία ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό και προϋποθέτει έναν σύγχρονο αγροτικό τομέα.
Αν δεχθούμε τα όσα αναφέρει η επιτροπή Πισσαρίδη, το αμέσως επόμενο διάστημα η οικονομική πρόοδος της χώρας οφείλει να στηριχθεί στο τρίπτυχο: στοχευμένα μέτρα βελτίωσης της παραγωγικότητας κάθε κλάδου, ενσωμάτωση γνώσης και καινοτομίας, εξαγωγές που μπορούν να σταθούν στη διεθνή αγορά.
Είναι αυτά τα κριτήρια που πρέπει να διαπεράσουν τις δράσεις της αγροδιατροφής που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα Ανάκαμψης, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι μπορούν να υλοποιηθούν στο προβλεπόμενο σχετικά σύντομο διάστημα και δεν θα μετατραπούν στα γνωστά επαναλαμβανόμενα έργα-γέφυρες των ΠΑΑ.
