Τις ημέρες αυτές, η νέα ηγεσία του ΥΠΑΑΤ καλείται να πάρει τις δύο πρώτες μεγάλες αποφάσεις της.
Η μία αφορά τον βαθμό και τις διαδικασίες σύγκλισης των άμεσων ενισχύσεων. Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι η ΚΑΠ παράγει στρεβλώσεις. Αυτό συμβαίνει όχι απλά και μόνο λόγω της ιστορικότητας των δικαιωμάτων, αλλά πρωτίστως γιατί ενισχύει την επίτευξη οικονομικών και κοινωνικών στόχων ή δημόσιων αγαθών, με βάση το μέγεθος των εκτάσεων της γης που διαθέτει ο δικαιούχος αγρότης και όχι με την προστιθέμενη αξία που αυτός παράγει, για παράδειγμα.
Ζητούμενο, λοιπόν, είναι να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε δικαιώματα τόσο των νέων όσο και των λεγόμενων μικρών οικογενειακών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα δημιουργήσουν μία βιώσιμη εκμετάλλευση. Ζητούμενο, αντίθετα, δεν είναι μία αναδιανομή υπέρ κάποιων που απέκτησαν εκτάσεις γης και θέλουν να διευρύνουν όσα εισπράττουν ή, ακόμη χειρότερα, να γίνουν εισοδηματίες και όχι παραγωγικοί αγρότες.
Η δεύτερη μεγάλη απόφαση που καλείται να λάβει η νέα ηγεσία του ΥΠΑΑΤ είναι οι πληρωμές που εκκρεμούν και, πρωτίστως, η υποδοχή των αιτήσεων ΟΣΔΕ.
Εκατοντάδες ΚΥΔ πρέπει να πιστοποιηθούν και να λειτουργήσουν, ώστε να διεκπεραιώσουν εκατοντάδες χιλιάδες αιτήσεις δικαιούχων στην πιο απομακρυσμένη περιοχή μέσα σε συνθήκες COVID-19.
Και μπορεί οι επιπτώσεις της πρώτης απόφασης να αποφέρουν δομικές αλλαγές στο απώτερο μέλλον, οι επιπτώσεις της δεύτερης, όμως, θα είναι άμεσες, καταλυτικές και αδικαιολόγητες. Διότι, το τελευταίο που θα επιθυμούσε ο οποιοσδήποτε είναι η επιστροφή στο παρελθόν, που οι ετήσιοι καταλογισμοί της ΕΕ στην Ελλάδα για εσφαλμένη καταβολή ενισχύσεων κυμαίνονταν στα 150 εκατ. ευρώ το έτος.
