«Δεν είμαι εδώ για να κλωτσάω το τενεκεδάκι και να μεταθέτω την επίλυση των προβλημάτων στο μέλλον», είπε στη συνέντευξη Tύπου ο Μ. Βορίδης την προηγούμενη Πέμπτη. «Τα προβλήματα των αγροτών συσσωρεύονται και εσείς κλωτσάτε το τενεκεδάκι παρακάτω», απάντησε ο Στ. Αραχωβίτης την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια της επίκαιρης ερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή.
Το τελευταίο επταήμερο άρχισε να σχηματοποιείται το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης των δύο μεγάλων κομμάτων για το αγροτικό. Η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, μετά την αρχική ευφορία της εκλογής που έχει κάθε νέα κυβέρνηση, συνειδητοποίησε τον ιδιαίτερα σύνθετο (πολυπαραγοντικό, όπως συνηθίζει να λέει) χαρακτήρα των αγροτικών ζητημάτων.
Την προηγούμενη Πέμπτη, παρουσίασε ένα σχέδιο δράσεων κατανεμημένων στα τέσσερα τρίμηνα του 2020, δράσεων που όντως αφορούν τα σημαντικότερα θέματα του πρωτογενούς τομέα. Μετά την περιγραφή των προβλημάτων, όλοι πλέον αναμένουν τον προσδιορισμό των μέτρων πολιτικής για την αντιμετώπισή τους και, βέβαια, τον βαθμό υλοποίησής τους.
Το ακριβές περιεχόμενο των πολιτικών αυτών θα αποτελέσει τον πρώτο κρίσιμο δείκτη αποτίμησης του έργου της ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ. Για παράδειγμα, μπορεί η ρύθμιση για την κλωνική επιλογή να γίνει εντός του πρώτου εξαμήνου, όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν αυτή θα γίνει με βάση τα όσα ισχύουν στα αμπελουργικά αναπτυγμένα κράτη, ή με βάση την ελληνική πρωτοτυπία του λεγόμενου πρώτου κλώνου.
Ένας δεύτερος δείκτης αποτίμησης είναι αυτός που η ίδια έθεσε, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της. Δηλαδή, η μέτρηση της βελτίωσης κρίσιμων μεγεθών, όπως του αγροτικού εισοδήματος, για να συμπληρωθεί πρόσφατα και από τον βαθμό βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, καθώς και της ελκυστικότητας του αγροτικού επαγγέλματος στους νέους. Η φιλόδοξη αυτή προσέγγιση απέκτησε μία νέα διάσταση τα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν.
Αφενός, με τις επισκέψεις στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα το σαββατοκύριακο, ο Μ. Βορίδης προσέδωσε πολιτικο-ιδεολογικό στίγμα στο αναπτυξιακό του πρόταγμα, όταν ανέφερε ότι ήδη η σημερινή κυβέρνηση φιλοδοξεί να γίνει η πιο φιλοαγροτική στην ιστορία της χώρας. Στίγμα, στο οποίο προστέθηκαν αναφορές για τους παραδοσιακούς δεσμούς μεταξύ τμημάτων των αγροτών της Δυτικής Ευρώπης με τα συντηρητικά κόμματα.
Αφετέρου, με τα όσα συνέβησαν στη συνάντηση για τη δημιουργία της Διεπαγγελματικής Φέτας την προηγούμενη Δευτέρα. Μετά από άκαρπες προσπάθειες πέντε ετών, η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ κάλεσε τους περίπου 50 συμμετέχοντες της συνάντησης είτε να αποδεχθούν μία συμβιβαστική λύση και να προσυπογράψουν τη σύσταση της Διεπαγγελματικής, είτε να εξηγήσουν τη θέση τους στην κοινή γνώμη. Και οι συμμετέχοντες πείστηκαν.
Είναι μέσα σε αυτά τα δεδομένα που καλείται να κινηθεί πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την προηγούμενη Παρασκευή στη Βουλή, ανέπτυξε κατά βάση επιχειρήματα με πυρήνα τη δική του ικανότητα να αντιμετωπίζει τα διαχειριστικά ζητήματα της γεωργίας. Ωστόσο, είναι προφανές ότι το αγροτικό εκλογικό σώμα, ή τουλάχιστον σημαντικό τμήμα του 40% που υπερψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, δεν κρίνει απλά με βάση τη διαχειριστική ικανότητα που έχει ή νομίζει ότι έχει κάποιος. Οι απαιτήσεις του επεκτείνονται και σε τομείς που αφορούν τον προσανατολισμό της γεωργίας, για παράδειγμα.
Δύσκολα, πλέον, οι αγρότες αποδέχονται ότι η διαμόρφωση του κόστους παραγωγής εξαντλείται στη μείωση του ΦΠΑ του ηλεκτρικού ρεύματος. Δύσκολα αποδέχονται τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές της αγοράς, που διαμορφώνουν τις χαμηλότερες τιμές παραγωγού της ΕΕ-28 σε πολλά προϊόντα. Δύσκολα αποδέχονται την αδράνεια στην αντιμετώπιση των ελληνοποιήσεων, που μόνο στην περίπτωση του γάλακτος οδήγησε στην απώλεια 200 εκατ. ευρώ για τους κτηνοτρόφους, την τελευταία τριετία κατά τους υπολογισμούς τους ΣΕΚ. Δύσκολα αποδέχονται τη μεγάλη αποτυχία στη διαμόρφωση ενός πλαισίου για την ουσιαστική αναβάθμιση των αγροτικών θεσμών, όπως των συνεταιρισμών ή των επαγγελματικών οργανώσεων.
Σε κάθε περίπτωση, μια ενδιαφέρουσα περίοδος πολιτικής αντιπαράθεσης βρίσκεται μπροστά μας. Αρκεί, βέβαια, να γίνεται πάνω στα πραγματικά προβλήματα και όχι σε σκιαμαχίες.
