του Αλέξανδρου Βορρέ, γεωπόνου, διευθυντή euroagro
Η καλλιέργεια των σιτηρών ήταν ανέκαθεν μεταξύ των σημαντικότερων και κατατάσσεται μέχρι και σήμερα στις κυριότερες καλλιέργειες της χώρας μας. Τον τελευταίο χρόνο, ειδικά, παρουσιάζει ιδιαίτερα ανοδική πορεία, αφού οι τιμές των σιτηρών βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα, καθώς τη δεδομένη χρονική στιγμή η τιμή του σκληρού σίτου ανέρχεται περίπου στα 0,27 ευρώ/κιλό. Προς αυτή την κατεύθυνση οδηγούν πολλοί παράγοντες, μεταξύ των οποίων το γεγονός ότι η Ρωσία έχει ανεβάσει τους δασμούς της στις εξαγωγές σκληρού σιταριού και ότι η Κίνα κρατάει τα αποθεματικά της.
Όλοι οι παραπάνω λόγοι συμβάλλουν φέτος στη διάθεση των παραγωγών να επενδύσουν σε λιπάσματα για τη θρέψη των χωραφιών τους, όπως και να πραγματοποιήσουν ζιζανιοκτονίες, με σκοπό την αύξηση της παραγωγής τους. Η ζιζανιοκτονία, όπως και η θρέψη, είναι πολύ σημαντικές για όλες τις καλλιέργειες, διότι αυξάνουν την παραγωγή και, επίσης, βοηθούν στον «καθαρισμό» του χωραφιού, όταν σε πολλές περιοχές δεν υφίσταται η δυνατότητα της αμειψισποράς.
Οι τύποι της ζιζανιοκτονίας που υπάρχουν στα σιτηρά είναι η προφυτρωτική και η μεταφυτρωτική. Η τάση της ζιζανοκτονίας στα σιτηρά τα τελευταία χρόνια και, κατά τη γνώμη μου, ως η πιο αποδοτική είναι η προφυτρωτική, διότι αφενός υπάρχει καλύτερη διαχείριση του χωραφιού, αφετέρου τα ζιζάνια έχουν αποκτήσει πολλές ανθεκτικότητες στις δραστικές των μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων, οι οποίες, δυστυχώς, δεν φαίνεται να ανανεώνονται στο κοντινό μέλλον.
Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που γίνονται ζιζανιοκτονίες μεταφυτρωτικά, παρατηρούμε το φαινόμενο να μην καταπολεμούνται τα ζιζάνια, με αποτέλεσμα ο παραγωγός να έχει δημιουργήσει ένα κόστος, το οποίο δεν του αποφέρει κανένα αποτέλεσμα οπτικά, αλλά ακόμη περισσότερο στην παραγωγή του. Το κόστος της προφυτρωτικής ζιζανιοκτονίας ανέρχεται μεταξύ 3,0-5,5 ευρώ, ενώ το κόστος της μεταφυτρωτικής από 2 ευρώ έως και 7 ευρώ φέτος.
Ορθές πρακτικές
Για την ορθότερη ζιζανιοκτονία πρέπει να εφαρμόζονται οι εξής κανόνες, τους οποίους θα πρέπει ο παραγωγός να ακολουθεί ευλαβικά.
Ο πρώτος κανόνας είναι να μη γίνεται αλόγιστη χρήση των ζιζανιοκτόνων και να ακολουθούνται οι δοσολογίες που τους συμβουλεύει ο γεωπόνος, ο οποίος θα πρέπει να έχει ως γνώμονα τον παραγωγό και όχι το κέρδος του.
Δεύτερος κανόνας είναι να γίνεται εναλλαγή των δραστικών ουσιών των φαρμάκων ανά χρονιά. Δεν πρέπει ποτέ να εφαρμόζονται τα ίδια φάρμακα ή ίδιες δραστικές φαρμάκων για πάνω από 2-3 χρόνια συνεχόμενα στο ίδιο χωράφι.
Ο τελευταίος λόγος και από τους πιο σημαντικούς είναι ο παραγωγός να καλεί στο χωράφι του τον γεωπόνο, ώστε ο τελευταίος να βλέπει τι συμβαίνει ακριβώς στο χωράφι και να δίνει την ενδεδειγμένη λύση ανάλογα με τις ανάγκες του χωραφιού.
Δυστυχώς, η καλλιέργεια των σιτηρών όσο εύκολη καλλιέργεια και αν είναι σε σχέση με τις άλλες, η ζιζανιοκτονία της περνάει ιδιαίτερη κρίση, γιατί δεν τηρούνται τα ως άνω αναφερθέντα.
Εάν όλοι προσπαθήσουμε να τηρήσουμε τα παραπάνω και να βλέπουμε τη ζιζανιοκτονία ως επιχειρηματική κίνηση στην καλλιέργειά μας, θα βλέπουμε όλοι αποτελέσματα που θα μας χαροποιούν.
