Το πού και το πώς της ψηφιακής μετάβασης τα μεγάλα ζητούμενα

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, που αφορούσε τις προϋποθέσεις μετάβασης της γεωργίας στην ψηφιακή εποχή, διεξήχθη προχθές στην Αθήνα.

Αν και υποεκπροσωπήθηκαν ή απουσίαζαν ο πρώτος και ο τελευταίος κρίκος της όλης αλυσίδας, δηλαδή όσοι παράγουν αυτές τις τεχνολογίες, καθώς και οι τελικοί χρήστες, δηλαδή οι αγρότες, μπορούν να εξαχθούν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, όπως:

1. Οι εμπλεκόμενοι στην ψηφιακή μετάβαση της ελληνικής γεωργίας, σε επίπεδο συναρμόδιων υπουργείων, φορέων και οργανισμών, κάθε άλλο παρά έχουν έναν ενιαίο σχεδιασμό ή συναντίληψη.

2. Εκπρόσωποι φορέων και εντύπων που μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν την εν λόγω μετάβαση μάλλον ως «αστείο», εμφανίζονται, πλέον, να θέλουν να αποκτήσουν ρόλο. Ενδεικτικό είναι το ενδιαφέρον αγροτικού φορέα, που μέχρι πρότινος έλεγε ότι «όσο οι Έλληνες αγρότες δεν έχουν τσιμενταύλακα για να ποτίσουν, ή έχουν χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, δεν πρόκειται να εφαρμόσουν συστήματα ευφυούς άρδευσης».

3. Ότι υπάρχουν και εκείνοι που –όπως και οι διοργανωτές της συνάντησης– αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος, η οποία είναι και η πιο αισιόδοξη. Αυτοί, οι οποίοι έθεσαν τις προτεραιότητες που θα μας οδηγήσουν μπροστά. Προτεραιότητες και πτυχές αυτής της μετάβασης, που αναδεικνύονται από την «ΥΧ» από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της, πριν από οκτώ χρόνια, με πιο σημαντικές:

 Αφενός, το περιεχόμενο αυτής της ψηφιακής μετάβασης, προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα, στα βασικά της προϊόντα, στις επιμέρους τεχνολογίες.

 Αφετέρου, στο πώς θα μεταβούμε εκεί που επιθυμούμε, με ποια μέσα, κίνητρα, ενημέρωση κ.λπ.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν λέμε και δεν εννοούμε όλοι τα ίδια, πρέπει να διαμορφωθεί ένας μηχανισμός που, με κάποιον τρόπο, θα εξασφαλίσει έναν κοινό και ενιαίο βηματισμό σε όσους χαράσσουν και θεσπίζουν πολιτικές.

Όπως είχε τονίσει κάποτε ο τότε επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ, Φιλ Χόγκαν, η μεγάλη πρόκληση της νέας ΚΑΠ είναι το κατά πόσο θα βγάλει τις σύγχρονες τεχνολογίες από τα εργαστήρια των πανεπιστημίων και των εταιρειών που τις παράγουν και θα τις βάλει στο χωράφι και τον στάβλο. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο για το αύριο και της δικής μας χώρας.