Από τους εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες της ιστοσελίδας της «ΥΧ» και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης την προηγούμενη εβδομάδα, πολλοί ήταν εκείνοι που σχολίασαν το ρεπορτάζ και τη συνέντευξη που φιλοξενούσε η εφημερίδα για την προβατοτροφία.
Τα σχόλια, ο αριθμός των οποίων ήταν ιδιαίτερα μεγάλος για ένα κτηνοτροφικό θέμα, θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν σε τρεις ομάδες.
Η πρώτη ομάδα, που ήταν και η πολυπληθέστερη, αφορούσε σχόλια για το επίπεδο τιμών και την υπογραφή συμβολαιακής, δηλαδή τα φλέγοντα ζητήματα της περιόδου.
Η δεύτερη ενδιαφέρθηκε για τη σύσταση της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Φέτας. Ο μάλλον περιορισμένος αριθμός σχολίων ίσως σχετίζεται με το γεγονός ότι πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι η οργάνωση αυτή δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να αποτελεί χώρο προσδιορισμού των τιμών ή άλλων παρόμοιων κρίσιμων ζητημάτων.
Τέλος, η τρίτη, αν και η πιο ολιγομελής, έθετε ζητήματα προσανατολισμού του κλάδου.
Είναι γεγονός ότι η αιγοπροβατοτροφία βρίσκεται σήμερα περίπου εκεί που βρέθηκε η αγελαδοτροφία πριν από μερικά χρόνια. Ο ιδιαίτερα περιορισμένος ρόλος του κράτους, που αδυνατεί να υποστηρίξει και να παρέχει βιώσιμες κατευθύνσεις στους παραγωγούς, και η επίλυση κρίσιμων ζητημάτων από μία ανεξέλεγκτη λειτουργία της αγοράς οδήγησαν στη μείωση του αριθμού των αγελαδοτροφικών εκμεταλλεύσεων από κάποιες δεκάδες χιλιάδες σε 5.000-6.000 μέσα σε λίγα χρόνια.
Η μεγάλη μείωση του ζωικού κεφαλαίου και του αριθμού των αιγοπροβατοτροφικών εκμεταλλεύσεων την τελευταία τετραετία και οι όλο και πιο συχνές πλέον αναφορές ότι πρέπει να οδηγηθούμε σε «βιώσιμες μονάδες 500-600 προβάτων» προβληματίζει.
Τέτοιου είδους συζητήσεις διεξάγονται με διαφορετικούς όρους και πολύ πιο συντεταγμένα. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, την περίοδο αυτή, διεξάγεται ένας ευρύτερος διάλογος για το βιώσιμο μέγεθος που πρέπει να έχει μία αγελαδοτροφική εκμετάλλευση. Ένας παρόμοιος διάλογος επιβάλλεται να αρχίσει στην ελληνική αιγοπροβατοτροφία για πολύ περισσότερους λόγους. Γιατί πρέπει να απαντηθούν μεγάλα ερωτήματα που σχετίζονται με τη διατήρηση της ποιότητας προϊόντων ΠΟΠ, τις φυλές, τη γενετική βελτίωση, την ενσωμάτωση γνώσης και νέων τεχνικών. Γιατί πρέπει να συνυπολογιστεί η καθοριστική συμβολή στη διατήρηση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού που έχουν οι πολυάριθμες αιγοπροβατοτροφικές εκμεταλλεύσεις. Γιατί, εκτός από την οικονομική μεγέθυνση, υπάρχει και η ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς.
