Για τις σημαντικές εξελίξεις που αφορούν το σαγκουίνι Γουρίτσης, το οποίο «ξεχωρίζει γενετικά από το σύνολο των ελληνικών και ξένων ποικιλιών πορτοκαλιού», ενημέρωσε τους παραγωγούς, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη Μυρτιά Αιτωλοακαρνανίας, ο Δρ. Βασίλης Ζιώγας, ερευνητής εσπεριδοειδών από τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ και συντονιστής έργου Gocitrus.
Νέα δυναμική, με προοπτικές επανεκκίνησης
Μετά και την ολοκλήρωση της μελέτης που διήρκεσε έναν ολόκληρο χρόνο, από τον Μάιο του 2021 έως τον Μάιο του 2022, το σαγκουίνι Γουρίτσης, που ευδοκιμεί μόνο στον κάμπο της Μυρτιάς Αιτωλοακαρνανίας και πουθενά αλλού στον κόσμο, φαίνεται να αποκτά νέα δυναμική, με προοπτικές επανεκκίνησης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία 20 χρόνια οι παραγωγοί, όντας απογοητευμένοι από την έλλειψη προοπτικών του προϊόντος, ξερίζωσαν τα περιβόλια τους και φύτευσαν ελιές.
Ο Δρ. Ζιώγας χαρακτήρισε το σαγκουίνι Γουρίτσης περίφημο, καθώς, εκτός των άλλων χαρακτηριστικών, παρουσιάζει αυξημένη συγκέντρωση βιταμίνης C. Μάλιστα, εφόσον συνεχιστεί η καλλιέργειά του, μπορεί να γίνει ΠΟΠ. Όπως ανέφερε στην «ΥΧ» ο πρόεδρος της Μυρτιάς, Χρήστος Ζαρκάδας, με τη συγκεκριμένη εκδήλωση, γίνεται μια προσπάθεια ενημέρωσης των παραγωγών για τη δυναμική που υπάρχει για το σαγκουίνι Γουρίτσης και τις κινήσεις που μπορούν να γίνουν, προκειμένου να ξαναζωντανέψει η καλλιέργεια. Μάλιστα, όπως σημείωσε ο ίδιος, υπήρξε ενδιαφέρον ορισμένων παραγωγών να επενδύσουν σε αυτήν τη μοναδική ποικιλία.
Να σημειωθεί πως η εν λόγω ποικιλία διδάσκεται σε όλα τα Γεωπονικά Πανεπιστήμια του κόσμου ως μοναδική και αυθεντική. Όλες οι φυτείες που καλλιεργούνται στην Ισπανία και στην Ιταλία, αναγνωρίζονται επιστημονικά ως «τύπου Γουρίτσης».
Όπως εξήγησε ο Δρ. Ζιώγας, από μόνη της η ηλιοφάνεια ενός τόπου μπορεί να επηρεάσει το κλαδί ενός δέντρου και να δημιουργήσει μια εντελώς νέα ποικιλία. Πρόσθεσε, δε, ότι «μια ποικιλία υπάρχει από τη στιγμή που κάποιος θα προσέξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της».
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
Η συγκεκριμένη ποικιλία προσδιορίζεται ως διπλοσαγκουίνι, καθώς ο καρπός αποκτά κόκκινο χρώμα εσωτερικά στη σάρκα, και στον φλοιό. Ο καρπός είναι μετρίου μεγέθους, με σχήμα ωοειδές έως σφαιρικό. Ο φλοιός είναι λεπτός, χρώματος πορτοκαλί, με ρόδινες κατά θέσεις αποχρώσεις. Η σάρκα διαθέτει μέση χυμοπεριεκτικότητα, με γλυκιά γεύση και ρόδινες αποχρώσεις.
Ο βαθμός χρωματισμού τόσο του φλοιού, όσο και της σάρκας, εξαρτάται από τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή όπου καλλιεργείται, αλλά και από το στάδιο ωρίμανσης του καρπού. Όσο περισσότερο ωριμάζει ο καρπός, τόσο περισσότερο αποκτά ερυθρό χρώμα. Ο καρπός είναι συνήθως άσπερμος ή ολιγόσπερμος. Ωριμάζει από τον Φεβρουάριο μήνα και δύναται να διατηρηθεί μέχρι και τον Απρίλιο.
Η καλλιέργεια εντοπίζεται στην περιοχή της Γουρίτσας, στα παράκτια κτήματα πλησίον της λίμνης Τριχωνίδας και ευνοείται από το συγκεκριμένο μικροκλίμα και την εδαφική σύσταση ως προς την εκδήλωση των μοναδικών ποιοτικών της χαρακτηριστικών.
