Στήριγμα των παραγωγών της Μεσσηνίας αποδεικνύεται τελικά η καλλιέργεια της γλυκοπατάτας, που τα τελευταία χρόνια αρχίζει και αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα, αφού διαθέτει τουλάχιστον δύο προσόντα: Το ένα αφορά το χαμηλό κόστος καλλιέργειας και το άλλο τη ζήτηση από την αγορά.
Ο παραγωγός Σπύρος Γεωργουλής, αναφερόμενος στην καλλιέργεια, επεσήμανε ότι «πρόκειται για ένα άγριο φυτό, που δεν επιδέχεται φυτοφαρμάκων. Εκτός από μία βασική λίπανση, δεν παίρνει τίποτε άλλο. Αν τα χωράφια μας ήταν πιστοποιημένα βιολογικά, τότε και η παραγόμενη γλυκοπατάτα θα ήταν βιολογική. Η καλλιέργεια είναι καινούργια και έτσι προχωράμε σιγά-σιγά, μαθαίνοντας στην πορεία».
Η συγκομιδή έχει αρχίσει τώρα και θα τελειώσει τον Οκτώβρη. Όπως αναφέρει ο κ. Γεωργουλής, «ο παραγωγός θα είναι ευχαριστημένος εάν πιάσει τους 2,5 τόνους το στρέμμα, αφού θα του δώσει ένα αξιοπρεπές μεροκάματο με χαμηλό κόστος καλλιέργειας.
Η τιμή είναι στα 60 έως 70 λεπτά. Η αγορά το θέλει το προϊόν και μάλιστα ένα μέρος φεύγει στο εξωτερικό. Αυτήν τη στιγμή, δίνουμε γλυκοπατάτα σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία. Η προοπτική είναι μεγάλη, αλλά χρειαζόμαστε μεγαλύτερες ποσότητες. Όπως όμως και να γίνει, μιλάμε για μια ανερχόμενη καλλιέργεια».
Ο Σαράντος Κορωνιός, που ασχολείται περισσότερο με την επεξεργασία της γλυκοπατάτας, αναφέρει μια άλλη πλευρά του προϊόντος: «Η γλυκοπατάτα βρίσκεται από την επιχείρησή μας σε μία συσκευασία 200 γραμμαρίων, συσκευασμένος κύβος, έτοιμος για σερβίρισμα. Χρησιμοποιείται στις σαλάτες και επιπλέον έχουμε οδηγίες ώστε να μετατραπεί σε πουρέ. Παράλληλα, χρησιμοποιείται και στο φαγητό ως συνοδευτικό. Η ζήτηση είναι μεγάλη και ως προϊόν έχει τη δυνατότητα να αποθηκευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τη γλυκοπατάτα τη συνιστούν παιδίατροι και διατροφολόγοι».
Η σημασία του πολλαπλασιαστικού υλικού
Ο προϊστάμενος της ΔΑΟΚ, Αντώνης Παρασκευόπουλος, αναφερόμενος στην πορεία της γλυκοπατάτας, επισημαίνει ότι «η καλλιέργειά της γίνεται τώρα σε 2.500 στρέμματα και η μέση στρεμματική απόδοση είναι 3-3,5 τόνοι. Πολλές φορές όμως οι εμπορεύσιμες ποσότητες μπορεί να είναι 2,5-3 τόνους, αφού το μέγεθος δεν καλύπτει τις απαιτήσεις της αγοράς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη πολλαπλασιαστικού υλικού που έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζονται προβλήματα κυρίως από ιώσεις, μειώνοντας την παραγωγή και υποβαθμίζοντας την ποιότητα. Ο παραγωγός οφείλει να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην επιλογή του πολλαπλασιαστικού υλικού, που πρέπει να είναι πιστοποιημένο».
Στη Μεσσηνία έχει δημιουργηθεί μία ζώνη καλλιέργειας που αγγίζει τους 3.000 τόνους και αφορά παραγωγούς που εγκατέλειψαν την καλλιέργεια του καρπουζιού, επιλέγοντας τη γλυκοπατάτα. Όπως αναφέρει ο κ. Παρασκευόπουλος, «η καλλιέργεια βρίσκεται ουσιαστικά στον πέμπτο χρόνο και η παραγόμενη ποσότητα αποτελεί κίνητρο για το εμπορικό ενδιαφέρον, αλλά και για εξαγωγές».
