Ρύζι: Οι ποικιλίες που μειώνουν τις εκπομπές μεθανίου και κρατούν σταθερή την απόδοση

Οι παραγωγοί ρυζιού μπορούν να μειώσουν σημαντικά το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα χωρίς να μειώσουν την απόδοση των χωραφιών τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα από μία νέα επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Μπαγκλαντές. Ο συνδυασμός νέων ποικιλιών ρυζιού με χαμηλές εκπομπές και η στοχευμένη μείωση των αζωτούχων λιπασμάτων αποτελεί μια λύση που μπορεί να μεταμορφώσει βιώσιμα την παραγωγή του προϊόντος.

Η πρόκληση της καλλιέργειας ρυζιού

Το ρύζι αποτελεί βασικό τρόφιμο για δισεκατομμύρια ανθρώπους, αλλά η παραγωγή του συνδέεται με υψηλές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Τα πλημμυρισμένα χωράφια ευνοούν την παραγωγή μεθανίου, ενώ η υπερβολική χρήση λιπασμάτων οδηγεί σε εκπομπές υποξειδίου του αζώτου, δύο ισχυρών αερίων που επιταχύνουν την κλιματική κρίση. Η νέα μελέτη, στην οποία συμμετείχαν το Bangladesh Rice Research Institute (BRRI), το International Rice Research Institute (IRRI), το International Fertiliser Development Center (IFDC) και ο ιαπωνικός οργανισμός NARO, εξετάζει πώς η επιλογή ποικιλίας και η μείωση εισροών μπορούν να συνδυαστούν αποτελεσματικά.

Καινοτόμες ποικιλίες με χαμηλές εκπομπές

Από τα πειράματα προέκυψε ότι ορισμένες ποικιλίες ρυζιού μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις εκπομπές μεθανίου, χωρίς να επηρεάσουν την παραγωγικότητα:

• BRRI dhan67: Μείωση 9%-14% στις εκπομπές μεθανίου και 10%-13% στο συνολικό GWP (δυναμικό θέρμανσης του πλανήτη).
• BRRI hybrid dhan3: Μείωση 6%-14% στις εκπομπές μεθανίου και 8%-11% στο GWP.
• Σε υγρές περιόδους, οι ποικιλίες BRRI dhan75 και BRRI hybrid dhan6 σημείωσαν επίσης μείωση 7%-14%.

Μειωμένα λιπάσματα, ίδια παραγωγή

Παράλληλα, η μελέτη δείχνει ότι η μείωση της χρήσης λιπασμάτων αζώτου κατά 20% δεν επηρεάζει την τελική απόδοση των χωραφιών. Αντίθετα, συμβάλλει σε:

• ~6% μείωση στις εκπομπές μεθανίου.
• ~17% μείωση στις εκπομπές υποξειδίου του αζώτου.

Αυτό καταρρίπτει τον μύθο ότι η μείωση εισροών οδηγεί απαραίτητα σε χαμηλότερη παραγωγή.

Ο ρόλος του εδάφους

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφοροποίηση ανάλογα με τον τύπο εδάφους. Τα αλμυρά, παράκτια εδάφη είχαν 9%-10% χαμηλότερες εκπομπές, πιθανώς λόγω της επίδρασης του αλατιού στους μικροοργανισμούς που παράγουν μεθάνιο, σύμφωνα με τη μελέτη. Ωστόσο, τα μη αλμυρά εδάφη εμφάνισαν 11% υψηλότερη παραγωγή και μεγαλύτερη πρόσληψη αζώτου. Τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν ότι οι στρατηγικές μείωσης εκπομπών πρέπει να προσαρμόζονται στις τοπικές συνθήκες.

Προς μια πιο βιώσιμη παραγωγή ρυζιού

Η μελέτη προσφέρει ένα πρακτικό και εφαρμόσιμο πλαίσιο για τους παραγωγούς ρυζιού. Με κατάλληλη επιλογή ποικιλίας και λελογισμένη χρήση λιπασμάτων, μπορούν να επιτύχουν τη μείωση των εκπομπών, τη σταθερή ή και βελτιωμένη απόδοση, το μειωμένο κόστος καλλιέργειας, καθώς και πιο βιώσιμες γεωργικές πρακτικές.

Σε έναν κόσμο όπου η γεωργία καλείται να αυξήσει την παραγωγή, μειώνοντας ταυτόχρονα το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα, τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν σημαντικό βήμα προς μια πραγματικά κλιματικά έξυπνη γεωργία.