Σαντορίνη δεν είναι μόνο η Καλντέρα, είναι και οι γεωργοί και η οργάνωσή τους

γράφει ο Νίκος Λάππας

Τις ημέρες αυτές η Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων γιορτάζει τα 70 χρόνια από την ίδρυσή της. Πρόκειται για μια οργάνωση που καθόρισε την πορεία του τόπου της όσο καμιά άλλη στην Ελλάδα.

Γιατί ήταν ο μοναδικός φορέας που, το 1956, μετά τον μεγαλύτερο σεισμό του 20ού αιώνα, ξεκίνησε την παραγωγική ανασυγκρότηση του διαλυμένου νησιού.

Σαντορίνη δεν είναι μόνο το ηλιοβασίλεμαΓιατί έπεισε τους γεωργούς να μη μεταναστεύσουν και να ασχοληθούν με την ανασύσταση του αμπελώνα, τη φάβα και το ντοματάκι.

Γιατί, από το 1971, αναγνώρισε τα κρασιά της ως προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης, για να ακολουθήσουν η φάβα και το επεξεργασμένο ντοματάκι.

Γιατί χάραξε πολιτικές εξωστρέφειας από πολύ νωρίς και συνδύασε το τουριστικό ρεύμα με την κατανάλωση και την προβολή της γαστρονομίας και της τοπικής παραγωγής.

Η «Ύπαιθρος Χώρα» σε οινοποιεία της Σαντορίνης

Γιατί ενσωμάτωσε αρμονικά στο παραδοσιακό προϊόν την έρευνα και την ανάπτυξη. Για παράδειγμα, συνεχίζει να διατηρεί, να διαθέτει και να βελτιώνει με τους πιο επιστημονικούς, κάθε φορά, τρόπους τις τοπικές ποικιλίες.

Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο που οι συνεταιρισμοί έχουν ως μέλη 1.300 ενεργούς αγρότες, ή που το νησί διαθέτει το πιο συμπαγές ενεργό αγροτικό δυναμικό ανάλογα με τις εξωγεωργικές πιέσεις που δέχεται και δεν ισοπεδώθηκε από την τουριστική μονοκρατορία.

Όταν, λοιπόν, «συναντήσουμε» το Ασύρτικο, το Νυχτέρι ή το Vinsanto σε κάποια από τις πιο απαιτητικές αγορές οίνων του κόσμου, ας θυμηθούμε ότι ο αμπελώνας της Σαντορίνης ανασυστάθηκε και αναπτύχθηκε όχι τυχαία, αλλά από τις ενέργειες των αμπελοκαλλιεργητών και της οργάνωσής τους.