Ένα από τα θέµατα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των συνεδρίων των GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ και gaiasense το προηγούµενο διήµερο στην Κρήτη ήταν αυτό της φθίνουσας παραγωγικότητας και της γεωργίας και των τρόπων αντιµετώπισής της.
Την τελευταία δεκαετία, για παράδειγµα, έχει παγιωθεί ένα φαινόµενο συστηµατικής µείωσης της αξίας της αγροτικής παραγωγής, που όµως συνοδεύεται από αύξηση της χρήσης των εισροών και του κόστους.
Το φαινόµενο αυτό, που καθηλώνει βέβαια το αγροτικό εισόδηµα και απεικονίζει το έλλειµµα παραγωγικότητας, αντιστρέφεται, µε βάση τη διεθνή εµπειρία, µε νέες καλλιεργητικές εφαρµογές, γνώσεις και καινοτοµίες. Και είναι πλέον ευρύτατα αποδεκτό ότι η αγροτική καινοτοµία σήµερα σηµαίνει πρωτίστως ευφυείς, ψηφιακές αγροτικές πρακτικές. Πρακτικές, που βρίσκονται στο επίκεντρο και αποτελούν ακόµη και προαπαιτούµενο στη νέα ΚΑΠ.
Όµως, η πανευρωπαϊκή αυτή αναγκαιότητα συχνά καθυστερεί και προσκρούει στην έλλειψη της κατάλληλης γνώσης και δοµών διάδοσης και αποδοχής της από τους αγρότες. Το πρόβληµα αυτό σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου µόλις το 6% των γεωργών και κτηνοτρόφων έχει κάποιας µορφής επαγγελµατική εκπαίδευση, αντιµετωπίζεται µε συνεργασίες µεταξύ αγροτών και επιστηµόνων, µε στοχευµένη επιµόρφωση, µε συµβουλευτική. Και όσο το ΥΠΑΑΤ καθυστερεί να αναδείξει τα παραπάνω συγκυρίαρχα εργαλεία πολιτικής, τόσο κινδυνεύει να περιοριστεί, ή ακόµη και να µηδενιστεί, το αναπτυξιακό αποτέλεσµα του ήδη καθυστερηµένου ΠΑΑ, ή άλλων αναπτυξιακών προγραµµάτων.
Γιατί, όπως δήλωσε και ένας Ευρωπαίος συνοµιλητής µας στην Κρήτη, αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτοτυπία η ελληνική επιλογή πρώτα να προσπαθεί να υλοποιήσει τα διάφορα αναπτυξιακά µέτρα και µετά να συµβουλεύει τους αγρότες για το τι και πώς πρέπει να επενδύσουν και να παράξουν.
