Τα σημερινά ρεπορτάζ επαναφέρουν στο προσκήνιο μία από τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής αγροδιατροφής.
Ένα προϊόν ποιότητας, το μύδι, εξάγεται χύμα και χωρίς επεξεργασία σε μία ουσιαστικά χώρα, την Ιταλία, στην τιμή του 1 ευρώ. Μετά την επεξεργασία και την τυποποίησή του, επιστρέφει στην Ελλάδα ή κατευθύνεται σε άλλες αγορές σε τετραπλάσια τιμή.
Η περίπτωση της επιτραπέζιας ελιάς είναι ακόμη πιο κρίσιμη. Πρόκειται για ένα προϊόν που ενδιαφέρει χιλιάδες παραγωγούς, με εξαγωγές πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Το προϊόν φεύγει από τη μεταποιητική βιομηχανία στην τιμή των 2,9 ευρώ το κιλό κατά μέσο όρο (στοιχεία 2022) και πωλείται σε τιμές από δύο έως έξι φορές περισσότερο στη λιανική του εξωτερικού.
Βασική αιτία αυτού του φαινομένου είναι ότι η ελιά, όπως και τα μύδια, ή και πολλά άλλα, θα προσέθετε κανείς, εξάγονται συνήθως χύμα, καθιστώντας τα ανώνυμα προϊόντα μας ευάλωτα στον ανταγωνισμό και διαμορφώνοντας την προστιθέμενη αξία που μένει στην ελληνική αγροδιατροφή από τις μικρότερες των χωρών μελών της ΕΕ.
Βέβαια, η περίπτωση αυτή καταδεικνύει και κάτι άλλο που απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη την περίοδο που διανύουμε. Όπως προκύπτει, η αξία του αγροτικού προϊόντος και το κόστος της βιομηχανικής του επεξεργασίας συμμετέχουν αθροιστικά με μικρότερο ποσοστό στη διαμόρφωση της τελικής τιμής καταναλωτή από το ποσό που προσθέτει το εμπόριο. Συνεπώς, τα όσα παρουσιάζει σήμερα η «ΥΧ» για τον Οδηγό αντιμετώπισης αθέμιτων και καταχρηστικών πρακτικών που ετοιμάζεται να εκδόσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού αποκτούν μια νέα αξία.
