Στήνει ορυζόμυλο ο Βεργής Τζελέπης

Στην καθετοποίηση της παραγωγής του προχωράει ο δραστήριος παραγωγός από τον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης

Προστιθέμενη αξία στο δικό του προϊόν, αλλά και πολλών συναδέλφων του ορυζοπαραγωγών από την ευρύτερη περιοχή του Νομού Θεσσαλονίκης φιλοδοξεί να δώσει ο Βεργής Τζελέπης, βάζοντας πλώρη για τη δημιουργία ιδιόκτητου ορυζόμυλου στον Άγιο Αθανάσιο, λίγο έξω από τη Χαλάστρα, όπου χτυπάει η καρδιά της ελληνικής παραγωγής ρυζιού.

Η διαδρομή του κ. Τζελέπη στο αγροτικό επάγγελμα περιλαμβάνει αρκετούς σταθμούς, με τη βιομηχανική ντομάτα, τα τεύτλα, το καλαμπόκι και το βαμβάκι να είναι μερικοί από αυτούς. Το ρύζι, ωστόσο, ήταν πάντα η διαχρονική του σταθερά. «Κατά μία έννοια, είναι… αναγκαίο κακό. Βλέπετε, τα χωράφια μας είναι κοντά στη θάλασσα και αν δεν μπει το γλυκό νερό του ποταμού για να φύγει το αλάτι, αλμυρίζουν και πλέον δεν είναι γόνιμα και παραγωγικά», λέει στην «ΥΧ».

Η ιδέα για το στήσιμο του ορυζόμυλου άρχισε να στριφογυρίζει στο μυαλό του πριν από μία εξαετία. «Σκέφτηκα ότι είχε φτάσει η ώρα να δώσω υπεραξία στο προϊόν μου. Καλλιεργώ 500 στρέμματα και έχω την τεχνογνωσία να παράγω, όπως και κάνω ήδη, ένα πολύ ποιοτικό ρύζι, το οποίο δεν θέλω να ‘‘μπερδεύεται’’ με άλλα ρύζια κατώτερης ποιότητας. Αυτό το καθαρό, λοιπόν, προϊόν θέλω να το πουλάω με αξιοπρέπεια σε αγορές που μπορούν να το καταναλώσουν. Γιατί ρύζια υπάρχουν πάρα πολλά στην αγορά, το ζήτημα είναι πόσα και ποια από αυτά είναι ποιοτικά», εξηγεί.

Σίγουρα το κόστος ενός τέτοιου σχεδίου, που αγγίζει το 1,5 εκατ. ευρώ, δεν είναι ευκαταφρόνητο για έναν αγρότη. Η πρώτη του σκέψη ήταν να το εντάξει σε πρόγραμμα Leader μέσω της Αναπτυξιακής Θεσσαλονίκης.

«Πράγματι, η πρότασή μου εγκρίθηκε, ύστερα όμως ακολούθησαν οι εκλογές και γρήγορα έγινε φανερό ότι δεν υπήρχαν τα χρήματα για να περπατήσει το πρόγραμμα, το οποίο βέβαια ήταν, ούτως ή άλλως, αρκετά απαιτητικό. Έπρεπε να προσκομίσω εξοφλημένα τιμολόγια και, αφού ολοκληρωθεί το έργο, να έρθουν να το ελέγξουν και, εφόσον δεν υπήρχε ατέλεια, να πληρωθώ», σημειώνει.

Στο Ταμείο Ανάκαμψης

Όλο αυτό προϋπέθετε αρκετά μεγάλα ανοίγματα και εξίσου υψηλό ρίσκο το οποίο, λόγω και μιας –παροδικής ευτυχώς– οικογενειακής ατυχίας, ο κ. Τζελέπης προτίμησε να μην πάρει. Ταυτόχρονα, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να εγκαταλείψει τον σχεδιασμό του: «Γι’ αυτό είπαμε σε πρώτη φάση να το πάμε σιγά-σιγά, στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις. Ένα πάνελ τώρα, ένα μηχάνημα μετά, όσο επέτρεπαν κάθε φορά οι οικονομικές μας δυνατότητες».

Κάπως έτσι και παρά τις καθυστερήσεις στην αδειοδότηση από την πολεοδομία και τη γενικότερη γραφειοκρατία, έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προχωρήσει την επένδυση σε σημαντικό βαθμό. Ύστερα, μάλιστα, από την ένταξη στο Ταμείο Ανάκαμψης Ανθεκτικότητας με ποσοστό ενίσχυσης 50% αρχίζει να βλέπει την ολοκλήρωσή της πολύ πιο καθαρά.

«Έχω ‘‘σηκώσει’’ το κτήριο, έφτιαξα τον εξωτερικό χώρο, πήρε τώρα σειρά και το βιομηχανικό δάπεδο», σημειώνει, προσθέτοντας ότι το επόμενο βήμα θα είναι η παραγγελία από την Τουρκία ενός μύλου με δυναμικότητα 10 τόνων/ώρα.

Σχέδια για συμβολαιακή

Αυτό το διάστημα βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τραπεζικό ίδρυμα, προκειμένου να εξασφαλίσει κεφάλαιο κίνησης, που θα του δώσει τη δυνατότητα να πάει, όπως λέει, το εγχείρημα ένα βήμα πιο πέρα. «Στόχος και επιθυμία μου είναι να κάνω συμβολαιακή γεωργία με παραγωγούς της περιοχής, αρκετοί από τους οποίους μου έχουν ήδη μεταφέρει την πρόθεση να συνεργαστούν μαζί μου», υπογραμμίζει ο κ. Τζελέπης.

Παρόμοια ανταπόκριση έχει εισπράξει και από δυνητικούς πελάτες στους οποίους έχει απευθυνθεί. «Όποια πόρτα χτύπησα έως τώρα, η απάντηση ήταν ‘‘αν έχεις ρύζι, το θέλουμε’’. Επομένως, πιστεύω ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τη διάθεση του προϊόντος», επισημαίνει.

Σε πρώτο πλάνο οι εξαγωγές

Προτεραιότητα του κ. Τζελέπη, αυτήν τη στιγμή, είναι οι αγορές της Ευρώπης και της γειτονικής Τουρκίας και, δευτερευόντως, η ελληνική. «Θα ασχοληθούμε με τα λεγόμενα εμπορικά ρύζια. Για παράδειγμα, η Ευρώπη καταναλώνει μόνο μακρύσπερμο Νυχάκι, ένα μεγάλο μέρος του οποίου εισάγεται από τρίτες χώρες. Ακόμα και στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, ορισμένοι το φέρνουν, το αναμειγνύουν με εγχώριο και, στη συνέχεια, το πουλάνε ως ελληνικό».

«Σε όλο τον κόσμο, οι εξαγωγές ρυζιού αφορούν αποφλοιωμένο προϊόν. Η μόνη χώρα στην οποία στο εξαγόμενο ρύζι δεν έχει φύγει πλήρως η φλούδα είναι η Ελλάδα. Το δικό μας ρύζι, λοιπόν, θα είναι αποφλοιωμένο και γυαλισμένο, έτοιμο προς κατανάλωση», προσθέτει ο κ. Τζελέπης. Σε πρώτη φάση, σχεδιάζει να δουλέψει κυρίως με συσκευασίες big bag των 25 κιλών.

«Για την ώρα, τουλάχιστον, δεν σκοπεύουμε να μπούμε καθόλου στη διαδικασία του κιλού και του μισόκιλου, είναι αρκετά δύσκολο αυτό το κομμάτι της αγοράς», σχολιάζει. Αν όλα κυλήσουν ομαλά, ο ορυζόμυλος του Βεργή Τζελέπη θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει την ερχόμενη εμπορική περίοδο.

Ο ανταγωνισμός με τις επιχειρήσεις που ήδη δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο πεδίο δεν τον φοβίζει. «Τους σεβόμαστε όλους, όμως πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε κι εμείς ένα μικρό κομμάτι της αγοράς, το οποίο νομίζω ότι θα καταφέρουμε να κρατήσουμε, έστω και με… νύχια και δόντια», καταλήγει χαριτολογώντας.