Δύο ήταν τα θέματα που προκάλεσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Παρακολούθησης του ΠΑΑ στα Χανιά την προηγούμενη Δευτέρα. Και τα δύο προήλθαν από τις εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και τις μελέτες που εκπόνησε για το ΥΠΑΑΤ.
Το ένα αφορούσε τις συνδεδεμένες ενισχύσεις και την άποψη της Τράπεζας ότι η καταβολή τέτοιου τύπου ενισχύσεων ζημιώνει την παραγωγικότητα μιας αγροτικής εκμετάλλευσης.
Με την παρατήρηση αντέδρασαν τόσο ένας πρώην γραμματέας του ΥΠΑΑΤ (Χρ. Αυγουλάς), όσο και ένας νυν (Δ. Παπαγιαννίδης). Αντίθετα, αυτοί που συνομιλούν με τις Βρυξέλλες και καλούνται να προσαρμόσουν το ελληνικό Στρατηγικό Σχέδιο στις παρατηρήσεις που απέστειλε η Κομισιόν είτε δεν αναφέρθηκαν στην ουσία του ζητήματος (Γ. Στύλιος), είτε είπαν ότι η σκοπιμότητα χορήγησης συνδεδεμένης ενίσχυσης σε έναν κλάδο είναι κρίσιμο ζήτημα και αναλύεται (Κ. Μπαγινέτας).
Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με την ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και τον ΕΛΓΑ. Δηλαδή, έναν πυλώνα μέσω του οποίου το κράτος μπορεί να ασκήσει πολιτικές με εθνικούς πόρους, αφού βέβαια λάβει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ.
Η πρόταση για διαφοροποίηση του ασφαλίστρου σε τρεις κλίμακες (6%-4%-2%) από τη μία ουσιαστικά που είναι σήμερα του 4% για τη φυτική (με την εξαίρεση της ελαιοκαλλιέργειας), με κριτήριο το ιστορικό των ζημιών ενός προϊόντος και μίας περιοχής, τέθηκε ως κυρίαρχη επιλογή.
Επιλογή που για κάποιους σημαίνει αύξηση του ασφαλίστρου από το 4% στο 6%, δηλαδή κατά 50%, εκτός βέβαια εάν αποφασισθεί να ενισχύονται τα ασφάλιστρα από την ΚΑΠ.
Με ποιες μεθόδους ανάλυσης και δεδομένα κατέληξε η Παγκόσμια Τράπεζα στα παραπάνω συμπεράσματα παραμένει άγνωστο, καθώς συνεχίζει να αρνείται τη δημοσιοποίηση των αναλυτικών μελετών. Σε κάθε περίπτωση, με τη χώρα να εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο, είναι μάλλον απίθανο να αναμένει κανείς δεσμεύσεις από κυβερνητικά στελέχη.
Είναι, ωστόσο, επιβεβλημένο όλες οι πολιτικές δυνάμεις να πάρουν θέση και να αναδείξουν το ζήτημα στο προεκλογικό τους πρόγραμμα που σύντομα θα καταθέσουν.
