Πραγματοποιήθηκε στις 30 Μαΐου στις Βρυξέλλες η καθιερωμένη συνάντηση των Γραμματέων των Συνδέσμων Φυτωριούχων που απαρτίζουν τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Φυτωριούχων.
Τον Ελληνικό Σύνδεσμο Εξαγωγέων Φυτικού Υλικού (ΕΣΕΦΥ), εκπροσώπησε ο Επίτιμος Πρόεδρος, Γεωπόνος Νίκος Θυμάκης.
Ένα από τα «φλέγοντα» θέματα της συνάντησης , ήταν η εισήγηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το πώς και αν μπορεί να τηρηθεί η ελεύθερη διακίνηση αγαθών με εφαρμογή στα περίπου 400 (!!!) είδη καλλωπιστικών φυτών που είναι ξενιστές του βακτηρίου Xylella fastidiosa.
Με δεδομένο ότι το πρόβλημα είναι εδώ και 4 χρόνια έντονο στην περιοχή της Απούλια της Ιταλίας και λιγότερο έντονο σε άλλες περιοχές (Βαλεαρίδες Νήσους, Νότια Γαλλία) , η Ιταλία «πιέζεται» από την Ε.Ε για περισσότερους ελέγχους. Ο κ. Θυμάκης, αναφερόμενος στο γεγονός είπε ότι είναι υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των αγαθών, όχι όμως όταν βάζουν σε κίνδυνο τους τοπικούς φυτικούς πληθυσμούς και τα εισοδήματα των παραγωγών.
Δυστυχώς , τα τελευταία 3 χρόνια , έρχονται στην Ελλάδα φυτά από την προσβεβλημένη περιοχή σε μεγάλα έργα Πρασίνου. Εκπρόσωποι άλλων χωρών επισήμαναν ότι την κύρια ευθύνη την έχει ο «παραγγέλων» και «παραλαμβάνων». ‘Ηδη η Περιφέρεια της Κορσικής έχει απαγορεύσει την εισαγωγή αυτών των ειδών και από αυτές τις περιοχές.
Η προτεινόμενη λύση κινείται σε 3 άξονες:
- Χρηματοδότηση της περαιτέρω έρευνας
- Χρηματοδότηση των Περιφερειών για περισσότερους, συχνότερους και εντατικότερους ελέγχους
- Αποζημιώσεις σε παραγωγούς της περιοχής της Απούλια στην περίπτωση που θα «μπλοκαριστεί» η εξαγωγή τους.
Αλήθεια, ποιος μας λέει ότι αύριο πολλές Ελληνικές Περιφέρειες δεν θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κορσικής, προκειμένου να προστατέψουν τους ελαιώνες τους; Ποιος μας διαβεβαιώνει τα φυτά συνοδεύονται από φυτοϋγειονομικά διαβατήρια; Ποιος ελέγχει σήμερα αυτά τα θέματα στα έργα Πρασίνου;
Η επιλογή φυτών από Έλληνες παραγωγούς είναι μία καθαρή και ενδεδειγμένη λύση για τη χώρα μας σήμερα.
Εξάλλου, οι παραγωγοί και διακινητές οφείλουν να γνωρίζουν τα προβλήματα της περιοχής τους και να μη διακινούν φυτικά είδη από προσβεβλημένες περιοχές, κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν με το σκαθάρι των φοινικοειδών και το βερτισίλλιο της ελιάς, με δυσμενή για τον φυτικό πληθυσμό της χώρας αποτελέσματα.
