Την προηγούμενη Παρασκευή είχαμε την τιμή να παρευρεθούμε σε μία συνάντηση που οργάνωσε η πρέσβειρα της Ιρλανδίας στην Αθήνα, όπου παρουσιάστηκαν οι προωθητικές ενέργειες για τα προϊόντα αγροδιατροφής της χώρας αυτής.
Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας έχει πολύ λιγότερους αγρότες από την Ελλάδα. Επιπλέον, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν, τα προϊόντα που παράγει είναι μάλλον περιορισμένα και αφορούν πρωτίστως το αγελαδινό γάλα, το βοδινό και το πρόβειο κρέας. Εάν εξαιρέσουμε κάποια ποτά της, δεν συγκαταλέγεται στις χώρες με υψηλή διατροφική παράδοση.
Παρ’ όλα αυτά, σε μια περίοδο που οι διεθνείς αγορές γίνονται συνεχώς πιο ανοιχτές και ανεξέλεγκτες, ο αγροδιατροφικός της τομέας βγήκε ισχυροποιημένος από την πρόσφατη μεγάλη οικονομική κρίση. Όλα αυτά με κάποιες «απλές» επιλογές.
Όλοι οι ενδιαφερόμενοι της αγροδιατροφής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σεβασμός και η αγνότητα της ιρλανδικής φύσης και η κλιματική αλλαγή πρέπει να αποτελέσουν το αφήγημα των προϊόντων τους. Έτσι, εντατικές εκτροφές, όπως αυτές δηλαδή που ισχύουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, απέκτησαν μία εικόνα βιωσιμότητας, περιορισμένου αποτυπώματος άνθρακα, σεβασμού στην ευζωία των ζώων, με αειφορία, δηλαδή στοιχεία που αγγίζουν τις σύγχρονες απαιτήσεις του πολίτη.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το 90% των εξαγωγών της χώρας, σχεδόν όλες βέβαια συσκευασμένες και όχι χύμα, εντάσσονται πλέον στο σλόγκαν «origin green», δηλαδή «πράσινη προέλευση».
Όλα αυτά τέθηκαν κάτω από έναν και μοναδικό εθνικό φορέα, τον Bord Bia, που προωθεί τα προϊόντα, παρακολουθεί τις ευαισθησίες του καταναλωτή και τις προτιμήσεις του, δημιουργεί πρότυπα και αφηγήματα, ελέγχει την εφαρμογή των συμφωνηθέντων από όλους τους εμπλεκομένους.
Στην Ελλάδα, βέβαια, όλα αυτά λειτουργούν μάλλον διαφορετικά. Η αξία που προσθέτει η μεταποιητική βιομηχανία στην αγροτική πρώτη ύλη, για παράδειγμα, είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Πολλοί είναι εκείνοι, ακόμη και στις πιο υπεύθυνες θέσεις, που αρέσκονται να περιγράφουν προβλήματα, παρά να βρίσκουν λύσεις ή να υλοποιούν δράσεις.
Όλα αυτά, βέβαια, εξηγούν και το ιδιαίτερα επώδυνο δεδομένο. Εμείς πασχίζουμε να καλύψουμε το εμπορικό έλλειμμα του αγροδιατροφικού τομέα. Αντίθετα, η Ιρλανδία, όχι μόνο καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων της, αλλά εξάγει τόσα επώνυμα τρόφιμα και ποτά που καλύπτουν τις ανάγκες 25 εκατομμυρίων ανθρώπων.
