Εάν εκθέσεις όπως η ΔΕΘ σηματοδοτούν το οικονομικό κλίμα που κυριαρχεί, τότε οι προσδοκίες την περίοδο που διανύουμε καταγράφονται αυξημένες. Οι συμμετοχές, για παράδειγμα, είναι οι μεγαλύτερες της τελευταίας 20ετίας και σχεδόν τριπλάσιες από αυτές του 2012. Η παρουσία των ΗΠΑ ως τιμώμενης χώρας, με τη συμμετοχή μερικών εκ των κορυφαίων επιχειρήσεων τεχνολογίας, αυξάνει το ενδιαφέρον.
Εάν σε αυτό προστεθεί η κεντρική εκδήλωση του ΥΠΑΑΤ για την «καινοτομία, τη γνώση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό στην ΚΑΠ μετά το 2020», καθώς και οι δράσεις του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής που ενισχύουν τα παραπάνω, τότε το σύνθημα «μία νέα γεωργία σε μία νέα εποχή» μπορεί να προσδώσει νέα ώθηση στον πρωτογενή τομέα.
Όμως, η απόσταση που πρέπει να διανύσουμε, ώστε όλα αυτά να περάσουν στον αγρότη, είναι μεγάλη. Και εξαρτάται, εκτός των άλλων, αφενός από τη στάση των ίδιων των αγροτών και των θεσμών τους, η λειτουργία των οποίων παρουσιάζει σοβαρά κενά, και αφετέρου από τις προτεραιότητες της νέας ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ.
Έτσι, η κεντρική αναφορά του Σταύρου Αραχωβίτη για νέο παραγωγικό μοντέλο, που θα έχει αντίκρισμα στην πραγματική παραγωγή, καθώς και ο προσδιορισμός των προτεραιοτήτων του, όπως αυτές διατυπώνονται στην ΥΧ, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Γιατί είναι αυτές οι προτεραιότητες και οι δράσεις στη φυτική, ζωική, αλιευτική παραγωγή και στη λειτουργία της αγοράς τροφίμων και συλλογικών σχημάτων, που θα καθορίσουν την αλλαγή σελίδας στον πρωτογενή τομέα.
