Σε 1,6 δισ. ευρώ ανέρχονται, τελικά, οι πόροι του ΠΑΑ της μεταβατικής ΚΑΠ για την περίοδο 2021-2022 που αντιστοιχούν στην Ελλάδα, με βάση την προχθεσινή συμφωνία στην ΕΕ.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, που ζητά ή προσδοκά το ΥΠΑΑΤ, και αφορούν:
✱ Έργα άρδευσης και διαχείρισης υδάτων «πολύ πάνω από 1 δισ. ευρώ» με βάση τις τελευταίες πληροφορίες.
✱ Ένταξη τουλάχιστον κάποιων έργων από τις εννέα διαφορετικές δράσεις που κατέθεσε το ΥΠΑΑΤ.
✱ Έργα ψηφιακής μετάβασης του πρωτογενούς τομέα και της υπαίθρου που σχεδίασε το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής.
Εάν εξαιρέσουμε τους πόρους της Εξισωτικής Αποζημίωσης της επόμενης διετίας, που αν παραμείνει η ίδια θα απαιτηθεί περίπου μισό δισ. ευρώ, οι υπόλοιποι πόροι αναμένεται να υποστηρίξουν πρωτίστως τις επενδύσεις και τον σχηματισμό παγίου κεφαλαίου στον πρωτογενή τομέα.
Οι αναφορές της λεγόμενης SWOT ANALYSIS για το ζήτημα αυτό, που παρουσιάστηκε τις προηγούμενες ημέρες στη Βουλή, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βέβαια, τα κείμενα αυτά περιγράφουν τα «πλεονεκτήματα, τις αδυναμίες, τις ευκαιρίες και τις απειλές» συχνά με «ακαδημαϊσμό». Όμως, δεν παύουν να αποτελούν τη βάση και, τελικά, να οριοθετούν, έως έναν βαθμό, τις αποφάσεις σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα, όπως αυτό της προετοιμασίας του Στρατηγικού Σχεδίου της ΚΑΠ 2021-2027.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, η αποεπένδυση της ελληνικής γεωργίας παραμένει οξύτατο πρόβλημα, ενώ «το ΠΑΑ δεν συμβάλλει επαρκώς στην ενίσχυση επενδυτικών σχεδίων στην πρωτογενή παραγωγή και στην ουσία “εξειδικεύεται” στην προμήθεια γεωργικών μηχανημάτων».
Και πράγματι, όσο τα έργα του ΠΑΑ και της κάθε αναπτυξιακής πολιτικής ενισχύουν αποσπασματικά την αγορά ενός μηχανήματος και όχι ένα συνολικό επενδυτικό σχέδιο μίας εκμετάλλευσης, την εγκατάσταση του νέου και όχι τι θα κάνει, την παραγωγή βιολογικών προϊόντων, ενώ δεν ενδιαφέρεται για το πώς θα διακινηθούν στις αγορές, τότε η παραγωγικότητα της Ελλάδας θα συνεχίσει να αποκλίνει από τον μέσο όρο της υπόλοιπης Ευρώπης.
