«Ετοιμαζόμασταν να σπείρουμε και βρισκόμαστε στα χαρακώματα υπερασπιζόμενοι τη χώρα μας», δηλώνει στην «ΥΧ» η διευθύντρια της oυκρανικής αγροτικής εθνικής οργάνωσης. Η Mariia Didukh εξηγεί, επίσης, ότι οι περιοχές εκείνες όπου διεξάγονται οι μάχες αποτελούν τον παραγωγικό πυρήνα τόσο του σιταριού που σπάρθηκε το φθινόπωρο και έχει πλέον «αφεθεί στην τύχη του», όσο και των εαρινών σπορών του ηλίανθου, της κράμβης και του καλαμποκιού.
Εάν στα παραπάνω προστεθούν η απόφαση της χώρας να απαγορεύσει τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, καθώς και η απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να απαγορεύσει τις εξαγωγές τόσο των προϊόντων αυτών όσο και των λιπασμάτων, οι πιέσεις στις αγορές τροφίμων αυξάνονται επικίνδυνα.
Ήδη, πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αναζητούν νέους προμηθευτές για να καλύψουν τα κενά που αφήνει ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Άλλες χώρες, με πρώτες την Ιρλανδία και την Ισπανία, σχεδιάζουν δράσεις αύξησης των σιτηρών των ελαιοπρωτεϊνούχων ή των ζωοτροφών. Στην ίδια κατεύθυνση και ο Έλληνας υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ενθαρρύνει τους καλλιεργητές να σπείρουν καλαμπόκι και μαλακό σιτάρι εντάσσοντας τα προϊόντα αυτά σε καθεστώς Συνδεδεμένης Ενίσχυσης. Άλλοι επιβάλλουν πλαφόν στην αγορά ηλιέλαιου που μπορεί να αγοράσει ένας καταναλωτής. Όλα αυτά επαναφέρουν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο συζητήσεις του παρελθόντος για την ανάγκη της επισιτιστικής επάρκειας της ΕΕ.
Μπορεί οι υπηρεσίες του ΟΗΕ να ανακοίνωσαν ότι ο διεθνής δείκτης τιμών τροφίμων έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ τον Φεβρουάριο, μπορεί η διεθνής τιμή σίτου να αυξήθηκε κατά 40% σε έναν μήνα, ωστόσο ο μέσος αγρότης δεν είναι από τους κερδισμένους. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ οι τιμές γαλακτοκομίας αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς, ο Έλληνας κτηνοτρόφος σφάζει γαλακτοφόρες αγελάδες, γιατί η εκτροφή είναι απαγορευτική.
Όλα δείχνουν ότι η ΕΕ προετοιμάζει ένα σύστημα στήριξης του παραγωγού για να αντιμετωπίσει το αυξημένο κόστος στη λογική της υπέρβασης των επιπτώσεων του κορωνοϊού. Δηλαδή, στη λογική μέτρων ενίσχυσης αποδεδειγμένης απώλειας εισοδήματος, με πόρους πρωτίστως από τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Και επειδή οι ανάγκες και οι εναλλακτικές επιλογές είναι πολλές και οι πόροι δεδομένοι, οι τελικές αποφάσεις του ΥΠΑΑΤ, του υπουργείου Οικονομικών και της κυβέρνησης ευρύτερα θα καθορίσουν το αν η ελληνική γεωργία θα παρακολουθήσει τα νέα δεδομένα της νέας εποχής που αρχίζει.
