Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα για το πού μπορεί να μας οδηγήσει η ακράδαντη θέληση και η επιμονή στον στόχο, συνιστά η ιστορία του Γιώργου Βρυγιωνάκη. Ο μέχρι πρόσφατα μαθητής του 1ου ΕΠΑΛ Ιεράπετρας, διένυε καθημερινώς 35 χιλιόμετρα με το λεωφορείο προκειμένου να παρακολουθεί μαθήματα του τομέα της γεωπονίας, στο μοναδικό σχολείο του νομού που περιελάμβανε τα σχετικά γνωστικά αντικείμενα. Κάπως έτσι, κατάφερε να συγκεντρώσει 18.620 μόρια στις φετινές Πανελλήνιες και να κερδίσει επάξια μια θέση στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καταλαμβάνοντας μάλιστα την πρώτη θέση από όλους τους εισαχθέντες των ΕΠΑΛ.
Ζώντας στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου, ο Γιώργος φοίτησε κανονικά στο τοπικό ΕΠΑΛ Αγίου Νικολάου για την πρώτη τάξη του Λυκείου, προτού οι επιδιώξεις επαγγελματικού προσανατολισμού του τον στρέψουν στο άλλο άκρο του νομού. «Μικρός, πήγαινα σχεδόν καθημερινά στο χωριό καταγωγής μου, το Λούμα Λασιθίου, και είχα επαφή με τη φύση. Δεν ήθελα, λοιπόν, να ακολουθήσω ένα επάγγελμα που θα έμοιαζε με δουλειά γραφείου, αλλά ένα που θα μου επέτρεπε να έχω επαφή με τον αγρό. Μου άρεσε η γεωπονία, της οποίας όμως τις ειδικότητες δεν υποστήριζε με μαθήματα το ΕΠΑΛ στον Άγιο Νικόλαο. Έτσι, αφού πρώτα παρακολούθησα τη δουλειά του γεωπόνου σε τοπικά γεωπονικά καταστήματα, αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου στο 1ο ΕΠΑΛ Ιεράπετρας, που απείχε περίπου 35 χιλιόμετρα, αποκλειστικά για αυτόν τον λόγο». Σε αυτή του την επιλογή, ο Γιώργος είχε την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών του, οι οποίοι στάθηκαν αποφασιστικά δίπλα του.
Βέβαια, η καθημερινή μετάβαση από τον Άγιο Νικόλαο στην Ιεράπετρα, μετ’ επιστροφής, μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν. Μια τυπική ημέρα για τον Γιώργο απαιτούσε τη συμμόρφωση με τους κανόνες ενός ιδιαίτερα αυστηρού ωραρίου, ώστε να ενταχθεί σε αυτήν το ιδιαίτερα χρονοβόρο και κουραστικό δρομολόγιο, που περισσότερο έμοιαζε με… ταξίδι. «Σηκωνόμουν στις 6:00 το πρωί για να ετοιμαστώ, και αμέσως μετά πήγαινα στη στάση. Στις 6:30 έφευγε το λεωφορείο μου, 7:30 έφτανε στην Ιεράπετρα, και ακολουθούσαν οι σχολικές ώρες. Ύστερα, έπαιρνα ξανά το λεωφορείο και γυρνούσα σπίτι. Έπειτα από όλα αυτά, είχα προγραμματισμένο φροντιστήριο και κάποιες αθλητικές δραστηριότητες, τις οποίες άφησα αναγκαστικά στην άκρη προς το τέλος, για χάρη του διαβάσματος».
Στην άκρη του μυαλού του Γιώργου εξακολουθεί να βρίσκεται η πάτρια γη και η μελλοντική ενασχόληση μαζί της. «Το χωριό μου είναι πολύ μικρό, διαθέτει όμως αρκετά πλούσια βλάστηση, ώστε να επιτρέπει σε κάποιον να ασχοληθεί με τα γεωπονικά. Μάλιστα, η ζωή μου εκεί συνέβαλε αποφασιστικά στο γεγονός ότι με κέρδισε η γεωπονία. Όνειρό μου είναι να τελειώσω τις σπουδές μου και να γυρίσω πίσω στον τόπο μου, στήνοντας τη δική μου επιχείρηση, που θα καταπιαστεί με κάτι πρωτοποριακό και καινοτόμο», επισημαίνει με νόημα.
Υποθήκη για το μέλλον του τόπου ο πρωτογενής τομέας
Με τα καλύτερα λόγια για την περίπτωση του Γιώργου Βρυγιωνάκη μίλησε καθηγήτριά του στο 1ο ΕΠΑΛ Ιεράπετρας, Μαρία Σουργιαδάκη, η οποία του παρέδιδε το μάθημα «Σύγχρονες Γεωργικές Επιχειρήσεις» (σ.σ. το ένα από τα δύο μαθήματα των Πανελληνίων). «Ο Γιώργος ήρθε σε εμάς με μετεγγραφή στη Β’ Λυκείου, θέλοντας εξαρχής να έρθει στον γεωπονικό τομέα. Ήταν απόλυτα αποφασισμένος, και η επιτυχία του αποδεικνύει ότι όταν ένας μαθητής βάλει έναν πραγματικά υψηλό στόχο, μπορεί να τον πετύχει. Και στα δύο μαθήματα των Πανελληνίων, ήταν άριστος».
Η κα Σουργιαδάκη πιστεύει ότι υπάρχει πολύ καλή προοπτική στον κλάδο των γεωπονικών σπουδών. «Η οικονομία της χώρας μας βασίζεται στη γεωργική παραγωγή, θέλουμε εκσυγχρονισμένο αγροτικό τομέα, χρειαζόμαστε καταρτισμένους νέους να καταπιαστούν με αυτόν, και φυσικά οι σπουδές σε οποιοδήποτε επίπεδο –είτε ΑΕΙ είτε ΤΕΙ– δίνουν τα προσόντα στους νέους ώστε να ασχοληθούν επιτυχημένα με το κομμάτι αυτό. Ο πρωτογενής τομέας είναι πάρα πολύ σημαντικός για την Ελλάδα».
