Οι βραβεύσεις των προϊόντων και η ευθύνη για την εξωστρέφεια

Την προηγούμενη Τρίτη, βραβεύθηκαν 180 ελληνικά τρόφιμα και ποτά σε έναν από τους πιο γνωστούς ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς του είδους, που φέτος διεξήχθη στην Αθήνα.

Μπορεί οι 12 βραβεύσεις να αφορούσαν εμφιαλωμένα νερά ή αρκετές άλλες προϊόντα με πρώτη ύλη που ίσως και να μην ήταν ελληνικής προέλευσης, αλλά είναι γεγονός ότι οι βραβεύσεις αυτές ενισχύουν τη δυναμική εισόδου στην αγορά που μπορεί να αποκτήσει ένα προϊόν.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης επαναλήφθηκε ένα σύνηθες φαινόμενο. Η αρχή έγινε με τον Βέλγο πρέσβη, ο οποίος, αφού ανέφερε ότι η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της χώρας του που εξάγει το 80% των προϊόντων που παράγει, τεκμηρίωσε την άποψή του στο ότι τα αγροτικά προϊόντα της Ελλάδας είναι υψηλής διατροφικής αξίας. Κάποιοι από τους ομιλητές που ακολούθησαν ισχυρίστηκαν ότι η περιορισμένη εξωστρέφεια και η μικρή προστιθέμενη αξία των ελληνικών προϊόντων και εξαγωγών οφείλονται πρωτίστως στην περιορισμένη προσπάθεια των αγροτών που δεν αξιοποιούν την ποιότητα των προϊόντων που διαθέτουν.

Όμως, ευθύνη του αγρότη αποτελεί η παραγωγή προϊόντων συγκεκριμένων προδιαγραφών. Αντίθετα, αποτελεί ευθύνη του δευτερογενούς τομέα να επεξεργαστεί τα προϊόντα αυτά, να τους προσδώσει υψηλή προστιθέμενη αξία, να τα διαθέσει και να τα εξάγει στην παγκόσμια αγορά. Οι αντίστοιχες αποστάσεις που μας χωρίζουν από άλλες χώρες είναι μεγάλες. Εάν, για παράδειγμα, ο αντίστοιχος βιομηχανικός κλάδος που συγκεντρώνει και επεξεργάζεται το ελαιόλαδο δεν το διέθετε στη διεθνή αγορά ως επί το πλείστον χύμα αλλά συσκευασμένο, η προστιθέμενη αξία που θα προέκυπτε, θα μετέτρεπε το ελλειμματικό αγροτικό μας εμπορικό ισοζύγιο σε πλεονασματικό. Και αυτό μόνο από μία απλή τυποποίηση και συσκευασία του ελαιολάδου.

Όσο ο ρόλος που πρέπει να κατέχει ο κάθε εταίρος της αγροδιατροφικής αλυσίδας δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια, τόσο θα περιορίζεται η αποτελεσματικότητα των εξαγωγικών μας στρατηγικών.